Śpiewał z zamkniętymi oczami. Dlatego mogła bardziej unieść głowę i przyjrzeć się artyście przed nią. Musiała przyznać, że jest bardzo przystojny. Zapomniała o pocie spływającym jej po plecach i niewygodnej postawie. Starała się skupić na dwudziesto...
Po miesiącu pracy z Park Chanyeolem, przyzwyczaiła się do jego ciągłych narzekań i zachcianek. Było to coś w rodzaju rytuału, który musiała z nim przejść aby zachować jakiekolwiek normalne relacje. Czasami zdarzały się cudy, że ta dwójka rozmawiała w spokoju, bez modulowania głosem, a napięcie się niezawiększało, tylko leciutko falowało.
Codziennie robiła mokkę, zbierała dokumenty, zawoziła na spotkania i uczestniczyła w życiu tego chłopaka, który powoli przyzwyczajał się do tej uroczej i pełnej pozytywnej energii dziewczyny, która niestety otwierała się tylko przed Hansolem. Byli jak papużki nierozłączki, drażniące swoim zachowaniem Chanyeola, siedząc w pokoju rozmawiając i śmiejąc się ze wszystkiego.
- Nie chcę się spóźnić przez wasze konwersacje, które moglibyście toczyć w czasie wolnym.
- Mój czas wolny, skończył się w momencie gdy tu weszłam, ale nie przeszkadza mi to. - dodała szybko. - A jeśli chcesz to możemy już jechać?
- Czekałem aż to zaproponujesz.
Stanął przed drzwiami czekając aż kącik wzajemnej adoracji skończy posiłek. Jisoo wytarła ręce i założyła swój płaszcz. Chanyeol odchrząknął zerkając na nią. Cały jej entuzjazm uciekł, gdy zakładała na ramiona chłopaka długi płaszcz, celowo nie zaciągając na ręce. Otworzyła drzwi i rękę zaprosiła do wyjścia. Podwinął kołnierzyk i pewnym krokiem szedł przez korytarz, specjalnie szybko, aby Jisoo nie nadążyła na nim. Bardziej przy kości Hansol nawet nie próbował za nim iść, tylko swoim tempem kroczył za tą dwójką.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
W pewnym momencie na przeciw nim wyszedł przystojny czarnowłosy chłopak, niczym z okładki Vogue'a, które Jisoo skrupulatnie kupowała. Ubrany w garnitur przemierzał korytarz, idąc prosto w ich stronę. Chanyeol nie zwrócił uwagi tylko patrzył w nieokreślony punkt, ale dziewczyna z wrażenia zatrzymała się i otworzyła szerzej oczy. Hansol ją dogonił i również stanął machając ręką przed twarzą brunetki, która wciąż patrzyła się na chłopaka. Chanyeol zatrzymał się, nie czując obecności swojej towarzyszki, obrócił się i spojrzał niezrozumiale na Jisoo. Potem odwrócił się do chłopaka i przywitał, choć pięć sekund temu najprawdopodobniej ominąłby go i nie zaprzątał sobie nim uwagi.
- Co tu robi Oh Sehun? - cicho mruknęła do Hansola.
- Słyszałem, że przeniósł się do naszej wytworni. Pewnie teraz idzie na spotkanie z prezesem.
- Czy jest jakaś szansa, że mogę zostać jego menadżerem? - Ta myśl krążyła w jej głowie od momentu ujrzenia Sehuna. Hansol wzruszył ramionami, bo skąd miał wiedzieć cokolwiek na jego temat.
Otrząsnęła się i uniosła głowę. To była jej szansa. Może pozbyć się Chanyeola, a w zamian zamienić go na Oh Sehuna, jej idola. Zawsze chciała go zobaczyć, spotkać i dostać autograf. W tym momencie poczuła, że warto było się męczyć z Chanyeolem, aby mieć możliwość ujrzeć Sehuna osobiście. Miała chwile słabości, kiedy chciała wyjść z wytwórni i nie wracać, ale teraz by siebie zabiła, gdyby tak postąpiła.
Podeszła do przystojnego piosenkarza, i bruneta, który czekał na kolejną dawkę przekomarzania się z szatynką.
- Gdzie moja kawa? - nie zwróciła na niego uwagi, ani na jego sprytną zagrywkę.
- Nie zdrowo jest pić trzy kawy z rana.
- Też o tym słyszałem. - wtrącił się Oh. - Dlatego ja w ogóle nie piję.
- W takim razie proszę, bezkofeinowa. - Nieśmiało podała napój, a Chanyeol uniósł brwi ze zdziwienia.
- Dzięki. Pyszna.
- Robię najlepsze, prawda Park? - Szeroki uśmiech nie schodził z jej twarzy. Niewymuszony, tylko prawdziwy pełen radości.
- Pod warunkiem, że-
- Jej spróbujesz. - Szybko dokończyła za niego, wiedząc że chłopak wykorzystałby tą sytuację i dodał coś sarkastycznego.
- Oh Sehun. - przedstawił się, choć niepotrzebnie, bo dziewczyna miała je zakodowane w pamięci już od dawna. - Pracujesz tu?
- Jestem Jisoo, tak pracuję jako menadżer Chanyeola.
- Nie wiedziałem że zatrudniają tu takie ładne menedżerki.
- To był raczej przypadek i okres próbny-
- Który już dawno się skończył. - Uderzyła go lekko w ramie.
- Wiesz gdzie jest pokój prezesa? - Pokiwała głową. - Mogłabyś mnie zaprowadzić?
- Jaka wielka szkoda, Jisoo miała mnie podwieźć do lekarza, wiesz mam ostatnio bardzo nadwyrężone struny głosowe. - Powiedział Park.
- Jeszcze możesz mówić, wiec Hansol cię zawiezie.
- Ale proszę o to ciebie. - przeciągnął stanowczo.
Spojrzał się na nią wymownie. Miała do wyboru jechać z Chanyeolem, który musiał robić wszystko aby uprzykrzyć jej życie, albo zostać i pomóc Sehunowi, zdobywając dodatkowe punkty w jego oczach. Chanyeol przysunął się do Jisoo i pocałował ja w policzek, na co dziewczyna znieruchomiała. Nigdy nie wyobrażała sobie takiego gestu od niego.
- Jisoo jest względem mnie bardzo nieśmiała. Musimy iść Oh, odezwę się później. - Otrząsnęła się z dziwnego uczucia dopiero gdy Sehun odszedł, a Park obejmując ją ramieniem zaprowadził do wyjścia z budynku. - Zawsze mnie nurtowało jak zareagujesz na coś takiego. - Oparł się o samochód, a dziewczyna otworzyła drzwi od strony kierowcy, gdy ponownie się odezwał. - Jestem też ciekaw, co zrobisz jak się pocałuję w usta.
- Najprawdopodobniej zamkną mnie za popełnienie morderstwa, Yeolu.
