Just In The Bridge (COMPLETED)

Ten

Chapter 10 - Human survelliance camera?

Savannah

Lahat kami ay may kanya-kanya ng ginagawa, tahimik kaming nag-oopera sa wangis ng unknown named child na natagpuan ko sa subdivision namin.

"May bala akong nakita doctors, it's right beside the lungs near at the cardio and meron din sa bandang tagiliran" balita sa amin ni nurse Reyes. Nilapitan ko siya at tinignan yung loob kung saan nandoon ang bala. Inuna namin ang pag-oopera sa kanyang tagiliran, hindi naman nagtagal, nahanap namin agad ang bala kaya safe na sa kanya ang side ng body niya dito.

Binalik ko ang atensyon ko sa bandang dibdib niya "Give me the tongs, ako na bahala dito" and as a cardiologist, surgeon... mas maingat ang ginawa ko sa kanya, focus kong kinuha ang nakastuck na bala nh baril beside her lungs. Yung puso niya ay tumitibok ng normal rate, I just have to becareful and more becareful hanggang sa makuha ko na.

"Ten minutes left doctors!" Sigaw ng taga-alarma kong nurse. I rushed out with careful pa rin. Hindi matanggal-tanggal ang bala! Ugh it stucks on the pulmonary veins and pulmonary artery, malapit sa aorta and left lung! Damn! KAMATAYAN NA KAHARAP NG BATANG ITO!

Umiling ako tsaka sinubukang tanggalin, yung pangalawa ay natanggal na nga eh kaso nalipat naman sa superior vena cava, and now! I'm using a two crucible tongs just to get that bullet out of the cardio!

"Doc? Doc. Garcia bawal po yan! Delikado sa puso my bata" paunawa ng isang tulad ko ring cardiologist, surgeon, kumunot ang noo ko pero hindi ko na siya tinignan dahil halos binuhos ko na ang atensyon sa batang ito. This kid deserves to live long kaya gagawin ko ang lahat para mabigyan siya ng second chance.

Ano naman kung delikado? Mas maganda na itong ginagawa ko sapagkat pwede kong makuha ang bullet in just a minute or exactly minimum 2 minutes. Kung delikado itong ginagawa ko, puso ba ng jowa sa magkasintahan diba mas delikado kung masasaktan? Eh itong pag-oopera ko, napansin niyo bang sinasaktan ko yung puso ng pasyente? Diba hindi? Mas maingat nga ako eh.

Mas masakit pa itong ginagawa ko kasi seryosong sitwasyon ang nangyayari eh kaysa naman sa relasyon ng mga kabataan ngayon, sabi-sabing ang sakit sa puso. Ikaw kaya operahan kita, tignan natin kung masasaktan ka...

Without anesthesia.... oh kaya mo? Hayy.

"Doc please mamamatay ang pasyente sa ginagawa niyong iyan" at Hindi nagtagal, mabilis kong onangta ang kamay kong may hawak na crucible tongs at pinakita sa kanilan lahat na nakuha ko na ang bala ng baril.

Nanlaki pa ang mga mata nila at hindi makapaniwalang nakuha ko in just one minute ang bala. "Wow! Doc. Ang galing" puri ni doc. Wong sa akin tsaka kumuha ng tasang babasagin na may konting tubig para ilagay doon ang nakuhang bala. First time lang ba nila yung dalawang crucible tongs pwedeng ginagamit sa pagkuha ng bagay na nakastuck sa katawan or organ?

Naging normal ang heartbeat rhythm ng pasyente and all back then inayos namin ang batang ito at nilagay na sa hospital room niya. Tinignan ko ang records ng batang ito, wala pa siyang identification, I have to ask some of my neighbors para maconfirm na ang profile background ng batang babae na ito.

Lumabas na ako ng hospital room at pumunta sa kwarto nila papa at manang Olivia. Pagkapasok ko ng kwarto nilang dalawa ay tumambad sa akin yung p agkaing niluto ko ay kinakain na nila. "Oh nak buti nandiyan ka na at tapos na ang operation" masayang bungad sa akin ni papa habang kumakain ng hapunan.

"Kain ka na ineng oh ito ang sarap pala nitong niluto mo" husga pa sa akin ni manang Olivia pagkakuha not ng isa pang ulam, natuwa ako kasi kahit silang dalawa lang ang kasama ko sa buhay ay masaya na ako masyado. Kahit na hindi ko kamag-anak si manang Olivia basta ang turing ko na sa kanya ay parang lola ko na.