Just In The Bridge (COMPLETED)

Thirty

Chapter 30 - General's decision to his son

George (Before he calls)

My brother is so proud about sa akin, why? Sa wakas natapos na din ang problemadong dati pang umiikot kay kuya. "Thanks for helping me brother... kamusta na nga pala girlfriend mo?" Nakangiti niyang tinanong sa akin habang nakaupo sa kanyang kamahal-mahalang swivel chair.

I smiled on him back "hindi ko pa nakakamusta, ayaw ko ng takutin baka maistress lang lalo mas maganda kung tataawagan ko nalang ang kanyang tito" nag-aalala na din kasi ako sa girlfriend ko because matagal ko na siyang hindi nakakakausap.

"Hmm that seems to be worried too much brother, call her uncle as much as possible baka busy din yan sa gf niya" I chuckled when he mentioned that uncle had a girlfriend. Yeah finally may gf na din siya and I'm sure papakasalan niya yun sooner.

Inexcuse ko ang sarili at lumabas ng room to call uncle Paul. I dialed his number.

[Anong kailangan mo George?]

I smirked. Your niece.

"Hello tito, gusto ko lang sana itanong kung kamusta naman po ang girlfriend ko" masaya kong tinugon sa kanya, pagkasabi ko non ay parang nairnig ko pa siyang bumuntong hininga at tumigil.

Bakit niya ginawa yon? May masama bang nangyari sa girlfriend ko?

[Savannah and her father has a cancer] tumigil ako... sinubukan kong ikalma ang sarili ko pero hindi ko magawa parang may nagfoforce na magdalawang-isip kung totoo nga ba ang sinasabi ni tito o hindi [leukemia ang kanilang sakit] dugtong niya sa kanina  niyang sinabi.

Halos maestatwa ako dito sa labas ng living room and tried to recall his words "b-Bakit ngayon mo lang sinabi tito?" Kalmado ko pang tinanong sa kanya bago magcirculate ang mainit kong dugo sa katawan.

[I'm just worried na baka mag-alala ka masyado--]

"And that's the fcking thing I was feeling this day tito! Bakit Hindi niyo man lang sinabi sa akin ang balitang yan? Mas lalo akong nag-aalala sa kanila" nakakunot ang noo ko nang sinabi ko yan. Girlfriend ko may cancer? May leukemia? Fck!

Nakaramdam ako ng sama ng loob at nagawa kong sipain yung wooden table dito sa labas ng bahay namin, I clench my fist of anger, Wala akong panahon para marinig na ulit yung masasamang balita galing sa kanila, kay Savannah!

[I'm sorry George dahil ngayon ko lang nalaman na may cancer pala si Savannah, I'm very sorry] pagpapasensyahan nito, sorry? Should I accept his apology? Maybe not dahil ngayon niya lang sinabi! I don't fcking care kung ngayon lang din niya nalaman...

God! Damn this life!

Paano ko pa bubuntisin ang babaeng mahal ko kung may cancer siya?

"Tito... pag-uwi mo, kailangan kasama mo ako" tapos na din naman ako sa pesteng problema na mayroon ang kapatid ko eh kaya pwedeng-pwede na ako makauwi sa kinaliligayahan ko.

Gusto kong makita doon si Savannah na malakas pa, at gusto kong makita doon na Hindi siya sumusuko sa kanyang sakit na mayroon siya ngayon! Goddammit! Napapamura nalang ako dahil sa pagkagulat eh.

[Alright. Next week ako uuwi, midnight morning, sumama ka sa amin ni Cathleen] nakaramdam ako ng konting relief sa kanyang sinabi pero damn! Galit pa rin ako sa mga nangyayari.

Don't tell me Mahal na no Zachariah si Savannah kahit may sakit na siya dahil kung nangyari lang, hindi ko na papatagalin ang buhay dito sa mundong ito. Hindi pa kami tapos ni Zachariah...