Tumahimik ang buong hallway pagkaalis ni Night. Natanggal naman lahat ng posters na pinagsikapan nilang idikit kanina. Sayang effort nila, buti nga :P
Kaso, heto ako at nakatunganga lang sa middle of nowhere. Oo nowhere, dahil hindi ko alam kung bakit ba ako nastatwa dito. At hindi ko rin alam kung saan ako dapat patungo. Alam kong dapat sa classroom ako pupunta. Pero ayaw ng katawan kong gumalaw.
" Uy, Ms. Quinto, sumabay ka na sa akin. "
Nagulat naman ako ng biglang magsalita ang adviser namin sa likod ko. Um-oo naman ako at sinundan siya. Pagpasok sa classroom., nahuli kong nasa may bintana sila Night at... Ara.
Ano naman kaya ang pinag-usapan nila?
Nag-usap nga ba sila?
Bakit kailangan pa nilang mag-usap?
"uy, Ms. Quinto, hindi matutunaw yang upuan katitig mo. Walang mangyayari diyan, mukha ka lang eng-eng! "
Nakatingin pala ako sa upuan? Nakatunganga pa ako. Ang dami ko kasing iniisip. Pake ko ba sa dalawang yan! Mga cold people!
Lumabas si Night ng classroom, dahil 'tural hindi namin kaklase yan. Pero nagulat na lang ako ng hawakan niya ako sa balikat at kiniss sa forehead.
Thiz iz zo... AWKWARD!
Nakita kong na-gasped silang lahat saka tumingin kay Ara. Si Ara naman ay nakatingin pa rin sa bintana. After ilang seconds, tumakbo siya na ikinagulat namin.
Nagtaka ang lahat, pero halata namang nag-away sila...
Pero hindi halata ang pag-iyak ng isang babae.
" *sigh* Ano ba yang drama niyo Ms. Quinto, masyadong mateleserye. Umupo ka na nga! " sabi ng adviser ko. Ba't ba ang init ng ulo ng tandang to?! Nakaupo na nga, pinapaupo pa ako!
" Ms. Quinto, since puno na ang grupo para sa gagawa ng Street children party, dun ka mapupunta sa Orphanage. "
At sa sumunod na pagkakataon nagkaroon ng malaking ingay na hindi ko maitindihan kung bakit pakiramdam ko ako yung pinag-uusapan nila.
**************************************
Ara's POV
*drip drip*
It's raining. Raining hard. Who would've thought I have that I can skip classes. Tss~ my story is now getting dramatic.
I thought somehow we're ok... that we can still be friends after all the hurricanes. But heck, I was wrong! Absolutely wrong.
Flashback
Damn it! Why won't he allow me to visit my dada once and for all?! I'm still part of that god*amn family, whether they like it or not!
I was letting my tears to showere out of my eyes when I heard someone called me.
" ARA! "
Tss~ My ex with the bi*ch. What do they want from me now, huh?
Since I'm not in the mood to talk to either of them, I walked hastily. I was suddenly shocked when I was being pulled into a man's arms.
He was embracing me tight that I could hear the thumping sound of his heart. My situation's very unbearable.
" What happened, Ara? Inaway ka nanaman ba sa inyo? "
" No... "
" I don't like seeing you like this.. "
" Night... I-I.. don't know what to do a-anymore. " And there I cried in front of him, like how the clouds let the water shower on the land.
Next time, I will never forget to bring with me a chest box. I got his shirt wet, jeeze~ this is so embarrassing.
