The Six Guardians (Completed)

Chapter 32

Third Person's POV

Kyungsoo's blood splattered on the ground and on the walls.. he's bleeding hard, marami syang pasa at galos sa katawan pati sa kanyang mukha. Bugbog na bugbog sya kay Chanyeol. It was painful but kyungsoo didn't fight back, kahit kaya naman nyang basagin ang bungo ni chanyeol dahil sa taglay nyang lakas ay hindi nya ito ginawa. Dahil hindi nya kayang manakit ng tao, hindi sya tulad ng dark personality nya na si D.O na kayang pumaslang ng tao para lang sa sariling kaligayahan.

"T-Tama na.."-Gumagapang sya ng paatras kay chanyeol habang nagmamakaawa dito na tumigil na sya.

But Chanyeol continued to walked towards him with a devilish smile on his face. "You make me so mad. I can't even think straight right now."-tumutulo ang malalaking patak ng dugo sa kanyang kamay. Ito lang ang galos na meron sya,  dahil sa bawat pag suntok nya kay kyungsoo ay parang sumusuntok sya sa matigas na bato.

"T-Tama na chanyeol.. w-wag kang makinig sa sinasabi nya. Mapapahamak ka kung hindi mo sya makakayanang labanan--AH!"

Sinipa ni chanyeol ang ulo ni kyungsoo, "How about NO?" dahilan para mapasubsob ang mukha nito sa sahig.

"sh..ah.. Kino-control n-ni D.O ang emotion mo chanyeol. gumising k--"-Sumuka sya ng dugo. Blood still leaking from his stomach, It was his first time to feel such extreme pain.

"Kung ayaw mong lumaban sakin, palabasin mo nalang si D.O. Wala kang kwenta! You piece of shit!"-Chanyeol had an insane look in his eyes as he shouted.

"Hindi sya lalabas chanyeol. Hinahayaan nya akong masaktan, sinasadya nya ito dahil may binabalak sya! Plano nya talaga 'to!"-Kyungsoo was begging for him to stop, pero parang hindi na sya pinapakinggan pa ni chanyeol, patuloy itong lumalapit sa kanya, kaya naman pinilit nyang gumapang palayo sa binata.. hanggang sa mapunta sya sa madilim na bahagi ng eskinita kung saan hindi na sya nakikita kahit sa liwanag ng buwan..

"Don't hide into darkness you demon. Wag kang duwag."-Chanyeol said irritatingly, then he make a fire in his hand to give light into darkness. "You can't escape from me, there's no way out--What the.. What the hell?!"-Nagulat sya ng makitang wala na doon si Kyungsoo.

Bigla nalang syang nawala..

----------

On The Rooftop . . .

"I'm sorry.. I'm so sorry Kyungsoo.."

Painful tears streaming down kyungsoo's eyes.. Jongin's heart ached, wiping his tears away..

"J-Jongin.. you came and saved me.."

Bahagyang humiwalay sa yakap si Jongin and then he nodded at him. A weak smile forming on his lips as he start to speak. "I'm sorry kyungsoo, hinayaan kong gawin ito sayo ni chanyeol."-Kai bit his lips and look down. "The truth is, I just want you to feel the pain on how bad I've been through, to the past 4 years, dahil sa ginawa mo sakin, pero nang makita kita sa ganitong kalagayan, I can't hold back anymore kyungsoo, I can't stand to see you in danger.."

Napakagat din ng madiin si kyungsoo sa nagdurugo nyang labi. Naalala nya ang nakaraan nila. "Forgive me for what I have done jongin.. sinira ko ang buhay mo.. I ruined you.. and I'm regretting it."-Tears escape from his eyes.."I lost the other half of my life when you leave me jongin, It cause me a lot of pain. Believe me."

Kai shook his head and held his face, fresh wounds were still bleeding.."No it wasn't you kyungsoo, it was my fault because lied to you. Hindi ako naging totoong kaibigan sayo. I didn't fully trust you like you did.."-He said.

"Pero ako parin ang dahilan kung bakit nasira ang pag-sasama natin. Nabulag ako ng galit at lungkot, at kung naging matatag lang ako, at hindi ko hinayaan na lumabas si D.O ng mga oras na iyon, hindi sana nasira ang buhay mo."-Umiiling si kyungsoo habang tumutulo ang luha, nanginginig sya at hindi sya makapagsalita ng maayos dahil sabog ang bibig nito. Nawawasak ang puso ni Jongin na pag-masdan sya sa ganitong kalagayan, kaya't hindi nya mapigilan na mapaiwas ng tingin dahil sa habag na nadarama..

"Kyungsoo.. Sinusubukan ko parin makalimot but I'm ready to forgive you now. "-Biglang saad ni Jongin, hindi na nya patatagalin pa, ito rin naman talaga ang gusto nyang sabihin.

Maya maya pa, nakita nalang ni Jongin na gumuguhit na pala ang ngiti sa hugis puso na labi ni kyungsoo. Matagal din nyang inasam na makitang muli ang matamis na ngiting iyon. Malamang ay naunawaan na ni kyungsoo na pinapatawad na sya ni Jongin kaya hindi nya mapigilan na mamula sa saya.

Jongin was about to smile, but not until kyungsoo's head all of a sudden fell and looked down, nakayuko si kyungsoo, na parang nawalan ng malay..

Kinabahan si Jongin.

Sisilipin na sana ni Jongin si kyungsoo pero nagulat sya ng biglang umangat ang ulo nito at ngumiti ng malawak.

Strange..

But Jongin didn't mind it at all..

Ang mahalaga ay hindi ang tuso at mapanlinlang na mukha ni D.O ang kaharap nya ngayon.

"Pano si shana? Maayos lang kaya sya?"-Nag-aalangan pang tumango si Kai, dahil sa biglaang pagtatanong nito. "Don't worry, she's safe now.."-Kai said, and kyungsoo nods.

"Nung nakaraang apat na taon pa ang huli nating pagkikita. Yon ang unang beses mong pinakita sakin ang kapangyarihan mo.."-Kyungsoo suddenly open up about Kai's powers while looking at him straight in the eyes. "Sabihin mo Jongin, ang babaeng iyon, may kinalaman ba sya sa pagkakaroon mo ng kapangyarihan?"

Tahimik na tumango si jongin bilang sagot.. makikita sa mata nya ang pagtataka. "Yes. Shana gave me these powers."

Kyungsoo didn't speak for a while, and jongin almost got panic.

"So that means.. You're belong to her?"-Kyungsoo asks and Jongin nodded. "kaya pala ganon nalang kung protektahan nyo sya.."

Iba ang dating ng mga salita ni kyungsoo, kaya naman kumunot ng bahagya ang noo ni Jongin bago sinubukang ibahin ang usapan.. "Ang pakikiisa kina shana ang tanging paraan na nakita ko para makalimutan ang nakaraan ko kyungsoo.. Pero nang magtagpo ulit tayo dito sa university, bumalik nanaman ang bangungot ng nakaraan ko. It hurts so bad every time I see your face, pero hindi kita kayang gantihan o saktan kyungsoo.. that's why I keep running away from you.."-Jongin said, getting emotional.

"Forget it. Ang mahalaga ay nandito ka na. Magkakasama na ulit tayo. You don't know how much I've wanted you back, Jongin. You're the only one left in my world."-There's a glint of pain and sorrow deep in his eyes. Alam ni jongin ang pangungulila ni kyungsoo sa pag-mamahal.

Hindi nagawang mahalin at tanggapin si kyungsoo ng kanyang pamilya, at sa buong buhay nya ay wala syang naging tunay na kaibigan.. Tanging si Jongin lang ang tumanggap sa pagkatao nya, at si Jongin lang ang taong nagbigay kahulugan ng salitang pagmamahal para sa kanya. kaya naman ganon nalang kahirap para kay kyungsoo na bumitaw kay Jongin, kahit na minsan na rin nya itong nasaktan ng lubos.

"I lost the most important person in my life 4 years ago.."-Kyungsoo's heart skipped a beat when he heard those words from him. Dahil sya ang dahilan kung bakit nawala ang taong iyon sa buhay ni Jongin. "..and I don't wanna lose anyone else in my life anymore. Not one more person, kyungsoo. I can't lose you."-Nakaalalay parin si Jongin sa katawan ni kyungsoo, dahil maaari itong bumuwal ano mang oras.

Kyungsoo shook his head and  smiled at him.. "If you're worried about me, then stay by my side."

And without hesitation, "Yes I will.."-Kai answered.

Kyungsoo gave him a very sweet smile. and suddenly he hug him tight, yumakap din si kai..

Walang kaalam-alam si Kai sa biglang pagbabago ng anyo ng mukha ni Kyungsoo.. Bumilog ang mata nito, mas lumaki at nagkulay itim. Gumuhit ang nakakatakot nyang ngiti na umabot hanggang tenga.

He released a short laughed.

"Got yah. Akin kana."
D.O whispers with an evil smile.