Ο Ανδρέας ήταν ο σωτήρας της κυριολεκτικά! Σ' έναν αγώνα άνισο, κατά της λευχαιμίας από τα 5 έως τα 7 της χρόνια. Ο δικός της αγαπημένος ιππότης με το άσπρο άλογο που την φρόντιζε και εκείνη ονειρεύτηκε -τόσο αθώα- να τον παντρευτεί. Και ο Ανδρέας...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ο Ανδρέας κοίταξε αφηρημένα τον κέρσορα που τρεμόσβηνε διαρκώς πάνω στην οθόνη του φωτεινού υπολογιστή συλλογισμένος, παίζοντας με τον πάρκερ στυλό του νευρικά θαρρείς και προσπαθούσε να αγνοήσει το αυτονόητο. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά, ήταν ολοφάνερο πια. Δεν γινόταν να συνεισφέρει σ'αυτή την τεράστια ιδιωτική προσπάθεια για άριστη περίθαλψη παιδιών νοσηλευόμενων με λευχαιμίες δίχως να μιλήσει, να παρουσιάσει και έτσι να διαφημίσει το έργο τούτου του πρόσφατα ανεγερθέντος νοσοκομείου προς όφελός τους.
Δυστυχώς, η πείρα του είχε δείξει πως κάθε έργο που ολοκληρώνεται, για να λειτουργήσει αποτελεσματικά , χρήζει κάποιου είδους αντίστοιχης διαφήμισης με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πόσο μάλλον στην περίπτωσή του, που είχε αναλάβει να επιβλέψει, οργανώσει και φέρει εις πέρας μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, του τμήματος για την ψυχαγωγία, ψυχοκινητική ανάπτυξη και πάνω απ'όλα ψυχολογική στήριξη των παιδιών εκείνων που θα φιλοξενούνταν μήνες ολόκληρους στο νοσοκομείο.....Ενα έργο που ο ίδιος, έχοντας μελετήσει ενδελεχώς και επισταμένως πάνω σε εκατοντάδες παιδιά, πίστευε πια πως ήταν το Α και το Ω για την καλή έκβαση της νόσου τους αφού η ψυχολογία και η αισιοδοξία για να παλέψει μια νόσο ένα παιδί είναι ένα από τα λίγα "κλειδιά" που βοηθάνε στην πλήρη ίασή του..
Και μόνο γι'αυτό, άξιζε όσο τίποτε άλλο να δώσει τα πάντα για να λειτουργήσει πλήρως τόσο με άψυχο όσο και με έμψυχο υλικό, η πτέρυγα που είχε ετοιμάσει, έχοντας ήδη αποφασίσει το 80% του προσωπικού της και κυρίως, έχοντας εξασφαλίσει μηχανήματα και εξοπλισμό που καθιστούσε την πτέρυγα μα και το νοσοκομείο, πραγματικό στολίδι της Μεσογείου....
Γιατί εκεί, θα είχαν την δυνατότητα να νοσηλεύονται παιδιά από διάφορες χώρες πληρώνοντας φυσικά το ανάλογο αντίτιμο μα το κυριότερο, παιδιά της χώρας του με χαμηλό βαλάντιο ή ακόμα και καθόλου, αφού το κράτος και ο ασφαλιστικός τους φορέας θα αναλάμβανε να πληρώνει όλα τα έξοδά τους. Μα για κάθε περίπτωση, χρειάζονταν και την ιδιωτική πρωτοβουλία, τις χορηγίες εκείνες που θα έρχονταν αβίαστα από πολλούς διάσημους και πλούσιους που είχαν την άνεση και την θέληση να προσφέρουν στον συνάνθρωπό τους.
