Ο Σωτήρας της Ψυχής μου...(TYS17)

Πόσο σε θέλω!

Η Αγνή, ανασηκώθηκε λίγο στο ένα της χέρι, με την καρδιά της να χτυπά σαν μικρού παιδιού καθώς προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει το απίστευτο γεγονός που είχε πριν λίγο συμβεί ανάμεσα σ'εκείνη και τον άντρα που πάντοτε είχε στα όνειρά της! Και δεν μπορούσε να πιστέψει πως αυτό που λαχταρούσε τόσο καιρό, είχε μόλις γίνει πραγματικότητα ξεπερνώντας κάθε της φαντασία.....

Γιατί είχε ταξιδέψει, ω ναι, είχε ταξιδέψει σ'ένα κόσμο μαγικό, εκπληκτικό, ονειρεμένο, με τα συναρπαστικά φιλιά του, τα παθιασμένα χάδια του και τον κολασμένο τρόπο που της είχε κάνει έρωτα μέχρι που δεν είχε άλλη ανάσα.... Και τώρα, κοιμόταν ήσυχος σαν μικρό παιδί που του είχαν χαρίσει ένα όμορφο παιχνίδι....Μα πόσο όμορφος και εκείνος αλήθεια! Δεν χόρταινε να τον κοιτάει έτσι όπως ανεβοκατέβαινε το μυώδες του στήθος τονίζοντας έναν προς έναν τους γυμνασμένους του μυς σε κάθε του κίνηση! Και ήταν σίγουρη πως θα μπορούσε να τον κοιτάει αιώνες ολόκληρους, αν δεν τον έβλεπε αυτή την στιγμή ν'ανακινείται αργά για να γυρίσει πλευρό....

Εντάξει δεσποινίς μου, το κάψατε για σήμερα, ώρα για ένα κρύο μπάνιο! μονολόγησε εντελώς σιγανά στον εαυτό της και σηκώθηκε αργά, προσπαθώντας να μην τον ξυπνήσει. Μα κατά λάθος πάτησε στις παντόφλες της και λίγο έλειψε να σωριαστεί σαν φλασκί πάνω στο πάτωμα μέχρι που σκύβοντας, πρόλαβε -ευτυχώς- και έβαλε τα χέρια της κάτω σε μια προσπάθεια να μην πέσει, κάνοντας ωστόσο αρκετή φασαρία. Εμεινε για λίγο έτσι ακίνητη, προσπαθώντας να καταλάβει αν τον είχε ενοχλήσει μα η μπάσα, βραχνή φωνή του δεν άφησε καμία αμφιβολία για αυτό.

"Πας να με αποτρελάνεις μικρή; Με την θέα που έχω αυτή την στιγμή, δεν ξέρω τί είμαι ικανός να κάνω!" γρύλισε  βραχνά, μισοανασηκωμένος τώρα στο κρεβάτι και γύρισε αργά να τον κοιτάξει απολογητικά. Μα το πύρινο, καυτό βλέμμα του που έτρεχε πάνω της και το αγαλμάτινο σώμα του που γυάλιζε -επίτηδες λες- κάτω από το φως, έκαναν το μυαλό της να παραλύει και την καρδιά της ν'αρχίζει να χτυπά και πάλι σε τρελούς ρυθμούς.

Χριστέ μου! Πόσο ν'αντέξω! Σαν αρχαίος θεός είναι! Και έτσι όπως δαγκώνει τα χείλη, μ'αυτό το σατανικό βλέμμα...! Δάγκωσε και εκείνη τα χείλη για να μην στριγκλίξει από πόθο τόσο δυνατά που σχεδόν πόνεσε.

"Ε, χμ, δεν σε κατάλαβα! Τί ....θέα ακριβώς εννοείς! Είμαστε μέσα στην καμπίνα και....εγώ....κόντεψα να πέσω κάτω και προσπάθησα να κρατήσω ισορροπία και...."