Ο Σωτήρας της Ψυχής μου...(TYS17)

Ενοχές....

Η Αγνή καθόταν σκεφτική στην άκρη του βράχου όπου τα κύματα έσκαγαν δυνατά πάνω του και έμοιαζαν τόσο με την τρικυμισμένη της ψυχή  τούτη εδώ την στιγμή. Γιατί σκεφτόταν την Λύδα αφού όσο και αν προσπάθησαν να κρύψουν από τον Παύλο την ταυτότητα των ανθρώπων που τους είχαν φέρει σ'αυτή την κατάσταση, ήταν αδύνατον να κρατηθούν. Και ιδιαίτερα ο Ανδρέας που δεν μπορούσε ακόμα να χωνέψει πως η φίλη του Παύλου και συνάδελφός τους την ίδια στιγμή του είχε φερθεί τόσο ύπουλα πίσω από την πλάτη του.  

Και εκείνη; Τί γνώμη είχε αλήθεια η ίδια για την Λύδα, την μυστηριώδη αυτή γυναίκα που έσπερνε γύρω της εγκεφαλικά και είχε παροτρύνει με τον τρόπο της να γραφτεί μια τόσο αισχρή ιστορία; Ενιωθε οίκτο, ήταν αλήθεια, αφού ήταν αναγκασμένη να περάσει μια τέτοια φρικτή παιδική ηλικία, ακόμα χειρότερη και από την δική της που είχε παλέψει με τον θάνατο μα πολύ προτιμότερη από ό,τι είχε υποστεί η Λύδα!

Ωστόσο, ο Παύλος δεν ήξερε όλη την αλήθεια, όπως και ο Ανδρέας άλλωστε και είχε αντιδράσει καταιγιστικά στο άκουσμα των πράξεών της....Μόνο που δεν ήξερε τί έκρυβε η ψυχή μιας τέτοιας γυναίκας, πόσο είχε βασανιστεί η ίδια για να καταλήξει έπειτα να βασανίζει και τους άλλους. Επρεπε να το είχε πει στον Ανδρέα, έπρεπε να τον είχε ενημερώσει για την όλη κατάσταση πριν καταλήξει να βγάλει τα συμπεράσματά του. Γιατί εκείνος, όντας ψυχολόγος, ήταν σίγουρα πολύ πιο καταρτισμένος να καταλάβει, να νιώσει, να  αντιληφθεί τί φριχτά πράγματα είχαν στοιχειώσει την καρδιά της....Και τώρα, απλά οι δυο άντρες νόμιζαν πως είχαν μπροστά τους μια ξεδιάντροπη, χωρίς ηθικούς φραγμούς γυναίκα...Και ίσως έτσι να ήταν, μα από εντελώς διαφορετική μεριά...

Ενιωθε ένοχη τώρα, ένοχη πραγματικά γιατί είχε βοηθήσει να διαλυθεί μια σχέση που έδειχνε να πηγαίνει καλά παρά τις διαφορετικές οπτικές του Παύλου και της Λύδας. Εκείνος, σεμνός, ήρεμος, καλοσυνάτος και εκείνη σκέτο ηφαίστειο απ'όλες τις απόψεις, φαίνεται πως συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον στα κυριότερα σημεία. Εκείνη φαινόταν πιο ήρεμη πια και εκείνος, είχε αφήσει την ντροπή στην άκρη και είχε γίνει ένας γεμάτος ενέργεια και αυτοπεποίθηση άντρας....Μα τώρα, ποιος ξέρει πού θα κατέληγαν και οι δύο, μετά από την τόσο άστοχη ενέργειά της να τα φανερώσει όλα στον Ανδρέα. Στην βιασύνη της να μπορέσουν να γλυτώσουν από το δικό τους μαρτύριο, έριξε στην φωτιά την σχέση του καλού της φίλου.... 

Μα τί να πεις, έτσι είναι η ζωή, σ'αναγκάζει πολλές φορές να θυσιάσεις πολλά για να μπορέσεις εσύ να επιβιώσεις...Το θέμα είναι, πόσο ηθικό, σωστό, αναγκαίο είναι κάτι τέτοιο να πάρει η ευχή! αγανάκτησε τώρα και πέταξε νευρικά ένα μεγάλο βότσαλο στην θάλασσα που έσκασε πάνω στο πρώτο κύμα πετώντας τριγύρω του δεκάδες μικρές και μεγάλες σταγόνες.... Σαν την ζωή της Λύδας έμοιαζε που είχε τώρα διαλυθεί σε χίλια κομμάτια.....σκέφτηκε πάλι ένοχα και αποφάσισε να σηκωθεί πια από εκεί και να σταματήσει κάθε δυσάρεστη σκέψη.