Ο Σωτήρας της Ψυχής μου...(TYS17)

Ανησυχίες...

Εντάξει, εννοείται πως η μουσική μπορεί να σας συντροφεύει σε κάθε κεφάλαιο....Αλλωστε, ρομαντική ιστορία γράφω εδώ οπότε, ακούστε άφοβα και ....όσοι ρομαντικοί προσέλθετε!

Εμεινε με το χέρι μετέωρο προς το μέρος της τώρα η Λία ενώ εκείνη προσπαθούσε να καταλάβει τί ήταν οι λέξεις που αντηχούσαν τώρα στο μυαλό της. Δεν είχε καταλάβει καλά λοιπόν; Ετούτη εδώ η πανέμορφη κοπέλα μπροστά της με τα χρυσά σαν στάχυα μαλλιά και τα γκριζογάλανα μάτια δεν ήταν άλλη μία  υποψήφια κοπέλα του Ανδρέα μα.....η αδερφή του; Μα, εκείνη δεν ήξερε καν πως είχε αδερφή! Δεν θυμόταν να της είχε πει ποτέ κάτι τέτοιο μα πάλι, ήταν τόσο βαθιά πνιγμένη στα προβλήματα και την αρρώστια της τότε, που σχεδόν δεν ήξερε τίποτε για την δική του ζωή έξω και πέρα από το νοσοκομείο!....συνειδητοποιούσε τώρα με μεγάλη της πραγματικά έκπληξη....

Κοίταξε μια τον έναν και μια τον άλλο βουβά, παρατηρώντας τώρα τις ομοιότητες που ήταν σαφώς περισσότερες σε μια δεύτερη ματιά και έσκασε επιτέλους ένα δειλό χαμόγελο παραδεχόμενη την δική της γκάφα.....

"Εε, εντάξει, δεν το ήξερα τί να κάνουμε τώρα!" ανασήκωσε απολογητικά τους ώμους και κοίταξε τον Ανδρέα δειλά με μια φανερή έκπληξη ωστόσο στο πρόσωπό της....

"Χάρηκα λοιπόν για την γνωριμία .....Λία και χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω πως και εσύ είσαι μάχιμη, στις επάλξεις που λένε, για να προσφέρεις και εσύ με τον τρόπο σου στους συνανθρώπους.....Οπως ακριβώς έκανε και ο αδερφός σου τόσα χρόνια πριν, όπως ακριβώς κάνει και σήμερα από την πλευρά στην οποία είναι.....ενός έμπειρου και γεμάτου διακρίσεις ψυχολόγου......" κατέληξε με στόμφο γυρίζοντας τώρα προς το μέρος του στις τελευταίες αυτές λέξεις και εννοώντας κάθε της κουβέντα. Και για λίγο, απλώθηκε σιωπή στην ατμόσφαιρα, παρότι η κίνηση από ανθρώπους τριγύρω φαίνεται πως δεν έλεγε να κοπάσει.....

"Χμ.....έξυπνη! Οχι μόνο όμορφη!" γύρισε απευθυνόμενη τώρα στον αδελφό της η Λία κλείνοντάς του το μάτι συνωμοτικά ενώ και οι δυο τους τώρα γύρισαν να την κοιτάξουν εξονυχιστικά, φέρνοντάς την σε δύσκολη θέση....

"Εμ, εντάξει η πραμάτια; Ολα καλά; Είμαι καλό κομμάτι για ....πούλημα;" τους ειρωνεύτηκε τώρα κοροϊδευτικά και πήρε άμεσα την απάντησή της.

"Καλό "κομμάτι" ναι! Για πούλημα όμως, σε καμία περίπτωση..." παρατήρησε τώρα αργόσυρτα ο Ανδρέας με ένα ελαφρό μειδίαμα στην άκρη των χειλιών του ενώ το βλέμμα του έτρεχε πάλι πάνω της διαπεραστικό κάνοντάς την να γίνει κόκκινη σαν ντομάτα....