Ο Ανδρέας ήταν ο σωτήρας της κυριολεκτικά! Σ' έναν αγώνα άνισο, κατά της λευχαιμίας από τα 5 έως τα 7 της χρόνια. Ο δικός της αγαπημένος ιππότης με το άσπρο άλογο που την φρόντιζε και εκείνη ονειρεύτηκε -τόσο αθώα- να τον παντρευτεί. Και ο Ανδρέας...
Ο Ανδρέας έμεινε στην θέση του αμήχανος, παρακολουθώντας εξεταστικά καθετί που διαδραματιζόταν πίσω από την σκούρα τζαμαρία του γραφείου του, ξέροντας πως σήμερα ήταν μια από τις μεγαλύτερες μέρες της ζωής του. Γιατί σήμερα, ήταν η "πρεμιέρα", το άνοιγμα του νοσοκομείου που τόσο καιρό κόπιαζε να στήσει, ξέροντας πως παρότι του είχαν εμπιστευθεί την διεύθυνσή του με ευκολία, ήθελε προσπάθεια για να γνωρίσει ο κόσμος τί σθένος δύναμη, πυγμή και θέληση θα χρειαζόταν όλοι να δώσουν για να κάνουν την υγεία των παιδιών πραγματικότητα.....Και αν κάτι δεν πήγαινε καλά, αν δεν ήταν όλα στην θέση τους, αν δεν κατάφερναν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη, απόλυτη γνώση του αντικειμένου τους και αυταπάρνηση, μπορεί αυτό το έργο να καταδικαζόταν πριν καν αρχίσει. Και οι μόνοι χαμένοι σ'αυτό, θα ήταν τα μικρά παιδιά.....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αναστέναξε αγχωμένος ξέροντας πως όλα τα είχε προς το παρόν υπό έλεγχο αφού είχε επιθεωρήσει ξανά και ξανά με κάθε σχολαστική λεπτομέρεια τα πάντα κάνοντας την Αλίκη, την Σοφία, τον Παύλο αλλά και όλους τους υπόλοιπους να έρθουν στα πρόθυρα της υστερίας μαζί του μα ήταν τελειομανής, το ήξερε, όπως και οι υπόλοιποι και δεν θα σταματούσε αν δεν βεβαιωνόταν πως είχαν κάνει όλοι ό,τι είχε πει!
Και εκείνη ακριβώς την στιγμή, είδε μια γυναίκα να περνάει σαν αερικό από μπροστά του, τρέχοντας ανάλαφρα ανάμεσα από δεκάδες υπαλλήλους παραταγμένους στην σειρά τους, έτοιμη για την τελευταία επιθεώρηση. Και από πίσω της μερικά παιδάκια να την κυνηγούν σκανταλιάρικα σκορπίζοντας τις φωνές τους παντού τριγύρω, λες και βρίσκονταν σε παιδική χαρά που αντηχούσε από τα γέλια και τις φωνές τους.....
"Ε δεν είμαστε καλά! Ποια είναι αυτή που τρέχει ανεξέλεγκτα στους διαδρόμους και μάλιστα μια τέτοια μέρα;;;;;" στρίγκλισε σχεδόν δυνατά κάνοντας δεκάδες υπαλλήλους να γυρίσουν προς το μέρος του άφωνοι από την οργισμένη αντίδρασή του. Μα κανείς τους δεν πρόλαβε να κάνει το παραμικρό, καθώς με δυο αποφασιστικά βήματα, την είχε φτάσει, είχε απλώσει τα χέρια του πάνω της και την έσερνε κιόλας προς το μέρος του άγρια, έτοιμος να την απολύσει έτσι και δούλευε εκεί, πράγμα για το οποίο ήταν σίγουρος πως δεν ίσχυε. Γιατί είχε δώσει ρητή, κατηγορηματική εντολή πως σήμερα όλα έπρεπε να δουλεύουν ρολόϊ! Και το τρέξιμο στους διαδρόμους σίγουρα δεν ήταν στην σημερινή ατζέντα! σκέφτηκε άγρια ενώ γύριζε την γυναίκα βίαια προς το μέρος του έτοιμος να διαπιστώσει τί στην ευχή συνέβαινε!
