Ο Ανδρέας ήταν ο σωτήρας της κυριολεκτικά! Σ' έναν αγώνα άνισο, κατά της λευχαιμίας από τα 5 έως τα 7 της χρόνια. Ο δικός της αγαπημένος ιππότης με το άσπρο άλογο που την φρόντιζε και εκείνη ονειρεύτηκε -τόσο αθώα- να τον παντρευτεί. Και ο Ανδρέας...
Η Αγνή ήξερε πια πως δεν είχε άλλη επιλογή. Κοίταξε τα μαρμάρινα σκαλοπάτια του τεράστιου κτιρίου που προοριζόταν για νοσοκομείο μα στην πραγματικότητα έμοιαζε με τεράστιο πολυτελέστατο ξενοδοχείο, με την καρδιά της να τρέμει από αγωνία μην ξέροντας τί θα συναντήσει μα και μια αποφασιστικότητα συνάμα πως δεν υπήρχε πια γυρισμός.....Εψαξε με το βλέμμα της δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να βρει κάποιο γνώριμο πρόσωπο, μα το μόνο που έβλεπε αυτή τη στιγμή ήταν μια τεράστια ανδρική φιγούρα με γυρισμένη την πλάτη, φορώντας ένα χακί πουκάμισο και διαβάζοντας προφανώς κάτι προσεκτικά, αφού είχε σκυμμένη την πλάτη του. Πλησίασε αθόρυβα και αφού καθάρισε το λαιμό της, αποφάσισε πια να μιλήσει.
"Συγγνώμη....εμ, μπορείτε μήπως να μου πείτε πώς θα πάω στο τμήμα προσωπικού; Ξέρετε, είχα την εντύπωση πως θα είχε λίγο κόσμο να ρωτήσω μα απ'ότι βλέπω, είστε μονάχα εσείς, οπότε, συγγνώμη και πάλι για την ενόχληση μα....."
"Ετσι πολύ μιλάς πάντοτε;" μια βροντερή ανδρική φωνή ακούστηκε να σχίζει κυριολεκτικά την ατμόσφαιρα απ'άκρη σ'άκρη και σκέφτηκε πως ένας κεραυνός δεν θα την τρόμαζε περισσότερο.....Τον είχε ενοχλήσει, ήταν ολοφάνερο και αν αναλογιζόταν και το εξωφρενικό του ύψος και διαστάσεις, έτρεμε και μόνο στην ιδέα τί θα μπορούσε να της κάνει έτσι και αγρίευε εδώ, στην μέση του πουθενά όπου κανείς άλλος δεν φαινόταν να υπάρχει....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Πισωπάτησε λίγο τρομαγμένη, προσπαθώντας να κρατήσει την ψυχραιμία της, ενώ ο άντρας γύριζε αργά προς το μέρος της κάνοντας την καρδιά της να τρέμει από αγωνία....Και τότε, κατάλαβε τί ήταν εκείνο το γνώριμο που αναγνώρισε στην φωνή του και έμεινε στήλη άλατος να κοιτά το ..."θωρηκτό" όπως τον είχε η ίδια ονομάσει, εκείνον τον άντρα μερικές μέρες πριν, που μαζί με μια ολόκληρη ομάδα είχε συναντηθεί με τον Ανδρέα στο παραλιακό εστιατόριο λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι της....
"Δεσποινίς Αγνή, εσείς; Μα γιατί δεν μου το είπατε πιο πριν πως ήρθατε, να σας υποδεχτώ ανάλογα, αν είναι δυνατόν!" άρχισε τώρα να της μιλά με την πιο γλυκιά εκδοχή του ξαφνιάζοντάς την τόσο που τον είδε εκεί, όσο και για την απότομη αλλαγή του.
