Ο Ανδρέας ήταν ο σωτήρας της κυριολεκτικά! Σ' έναν αγώνα άνισο, κατά της λευχαιμίας από τα 5 έως τα 7 της χρόνια. Ο δικός της αγαπημένος ιππότης με το άσπρο άλογο που την φρόντιζε και εκείνη ονειρεύτηκε -τόσο αθώα- να τον παντρευτεί. Και ο Ανδρέας...
Ο Ανδρέας στάθηκε στην μέση του τεράστιου δωματίου, όμοιου με διαμέρισμα ολόκληρο, με μια θέα γεμάτη πράσινο απ'την μια του μεριά και γαλάζιο της θάλασσας απ'την άλλη και πήρε βαθιά ανάσα προσπαθώντας να συγκρατήσει τον απίστευτο εκνευρισμό που ξεχυνόταν από κάθε μόριο του κορμιού του, παρά την ομορφιά του γύρω τοπίου...
Ο άντρας μπροστά του, είχε γυρισμένη την πλάτη σ'εκείνον και από το στήσιμο των ποδιών του, μισάνοιχτα με τα χέρια στην μέση και το βλέμμα προς την θάλασσα, μπορούσε να καταλάβει πως τυραννιόταν από τις ίδιες τρικυμίες που ταλαιπωρούσαν και τον ίδιο... Μα πώς να γινόταν διαφορετικά όταν τούτο το νοσοκομείο του ανήκε και βαλλόταν τώρα εξαιτίας του κάθε τιμή και υπόληψή του;
"Προσπάθησε να κάνει την φωνή του φυσιολογική, να μην δείξει πόσο ανυπομονούσε να τελειώνουν μ'αυτή την συζήτηση, να τρέξει να βρει τον υπαίτιο όλης αυτής της ιστορίας και να του σπάσει κυριολεκτικά τα μούτρα! Μα έκανε υπομονή, ξέροντας πως το αετίσιο μάτι του Ενρίκε θα μπορούσε εύκολα να τον καταλάβει. Αλλωστε, είχαν περάσει ώρες ατέλειωτες οι δυο τους σε μακρόχρονες συζητήσεις, όντας για πολύ καιρό ψυχολόγος του στην δύσκολη περιπέτεια της ζωής του. Γνώριζαν ο ένας τον άλλον σαν την παλάμη του χεριού τους, ώστε να μπορούν να ψυχανεμιστούν με ένα μόνο βλέμμα τι σκεφτόταν ο άλλος.
Μα αυτό ακριβώς δεν επιθυμούσε ο Ανδρέας αυτή την στιγμή, να μπορέσει ο Ενρίκε να δει την ψυχή του! Γιατί αν το έκανε.....ένα ήταν σίγουρο, θα τον κλείδωνε ο ίδιος σε ένα δωμάτιο μέχρι να ηρεμήσει, να αλλάξει γνώμη, να δει πιο "ψύχραιμα" τα πράγματα και να μην μπορέσει να βλάψει κανένα! Κυρίως ένα απίστευτο κάθαρμα σαν τον Γεράσιμο που είχε βυθίσει στο σκοτάδι την ζωή της δικής του Αγνής!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ωστε ήρθες κιόλας! Δεν σε αντιλήφθηκα...." γύρισε προς το μέρος του τώρα μ' ένα βλέμμα συγκαταβατικό, καθαρό, σαν την βαθιά μπλε θάλασσα.
"Οπως βλέπεις!" προσπάθησε να χαμογελάσει ο Ανδρέας, να ελαφρύνει την ατμόσφαιρα μα έχασε το παιχνίδι από το πρώτο κιόλας λεπτό! Ηταν τόσο εξοργισμένος, είχε κάνει τόση μεγάλη υπομονή να περάσει η νύχτα και να πάει να βρει τον Γεράσιμο, που κάθε ίνα του κορμιού του -ήταν σίγουρος- πετούσε σπίθες από χιλιόμετρα. Και ο Ενρίκε συνέχιζε να τον κοιτά εξονυχιστικά με βλέμμα γερακίσιο και τα χέρια στην μέση.
