Ο Ανδρέας ήταν ο σωτήρας της κυριολεκτικά! Σ' έναν αγώνα άνισο, κατά της λευχαιμίας από τα 5 έως τα 7 της χρόνια. Ο δικός της αγαπημένος ιππότης με το άσπρο άλογο που την φρόντιζε και εκείνη ονειρεύτηκε -τόσο αθώα- να τον παντρευτεί. Και ο Ανδρέας...
Ηταν μια από τις πιο δροσερές μέρες του καλοκαιριού, με ένα απαλό αεράκι να τρέχει ανάμεσα στα καλντερίμια της παλιάς πόλης της Ρόδου, ξεσηκώνοντας ευχάριστα τις αισθήσεις των περαστικών της. Ανάμεσά τους και η Αγνή που περπατούσε αμέριμνη, αναζωογονημένη πάνω στο παλιό πλακόστρωτο με βήμα ανάλαφρο, γεμάτο προσμονή και προσδοκία πως σήμερα όλα θα πήγαιναν καλά....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Γιατί σήμερα, ήθελε να είναι μια ξεχωριστή μέρα! Μια μέρα γεμάτη φως, αγάπη και πάθος -απ'την μεριά της τουλάχιστον- προς τον άντρα εκείνο που είχε δώσει καινούρια πνοή στην καρδιά της....Γιατί, παρότι η φλόγα έκαιγε άσβεστη ανάμεσά τους, δυστυχώς ο χρόνος τους ήταν περιορισμένος. Και οι συζητήσεις που άκουγε στην δουλειά για το πόσο όμορφος και κούκλος ήταν ο Διευθυντής του Ιατρικού Τμήματος, δεν την βοηθούσαν καθόλου!
Οπως σήμερα το πρωί που και πάλι είχε πέσει στην αντίληψή της μια συζήτηση που την είχε βγάλει απ'τα νερά της, πως τάχα μου ήταν μικρή και δεν ήξερε πώς να σαγηνεύει έναν άνδρα σαν τον Ανδρέα! Ω ναι, εκείνες οι γεροντοκόρες του συνεργείου καθαριότητας, εδώ και καιρό την είχαν βάλει στο μάτι ζηλεύοντας ξεκάθαρα την σχέση της μ'έναν "κούκλο" σαν εκείνον, όπως συχνά-πυκνά έλεγαν τάχα μου στα κρυφά, ενώ την κοίταζαν λες και ήταν ένα έντομο στο μανίκι τους...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Μα προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να μην τους δώσει σημασία, αφού γνώριζε πως εκείνη είχε αυτό που λαχταρούσαν, τον ίδιο τον Ανδρέα να την ποθεί και να της κάνει έρωτα κάθε φορά που έμεναν μόνοι! Και αυτό πραγματικά, ήταν η καλύτερη εκδίκησή της! χαμογέλασε ανάλαφρα καθώς θυμόταν τα πρόσωπά τους, όταν εκείνη τις προσπερνούσε αδιάφορα, μ'ένα βλέμμα καυστικό και ειρωνικό ταυτόχρονα που αντικατόπτριζε την πάσα αλήθεια, πως ότι και αν έλεγαν, ήταν δικός της!
