Ο Ανδρέας ήταν ο σωτήρας της κυριολεκτικά! Σ' έναν αγώνα άνισο, κατά της λευχαιμίας από τα 5 έως τα 7 της χρόνια. Ο δικός της αγαπημένος ιππότης με το άσπρο άλογο που την φρόντιζε και εκείνη ονειρεύτηκε -τόσο αθώα- να τον παντρευτεί. Και ο Ανδρέας...
Μπήκε στο γραφείο του με βήματα βαριά, αργά, γεμάτα προσδοκία ωστόσο, αφού είχε λείψει από τούτο εδώ το μέρος πάνω από έξι μήνες, θέλοντας να ξαναδεί όσο ποτέ τους συναδέλφους του που το κρατούσαν ανοικτό όλο αυτό τον καιρό. Πραγματικά, τους ευγνωμονούσε που το είχαν διατηρήσει τόσο καλά, διατηρώντας και πολλαπλασιάζοντας μάλιστα την πελατεία παρότι οι περισσότεροι ζητούσαν διακαώς τον ίδιο...Είχαν καταφέρει με τον επαγγελματισμό και την σωστή συμπεριφορά τους, να προσελκύσουν και άλλο κόσμο, φέρνοντάς το στην πρώτη θέση σχεδόν της πολιτείας της Ουάσιγκτον, ξεπερνώντας πολλούς άλλους παλιούς συναδέλφους που εξασκούσαν περισσότερα χρόνια το επάγγελμα του ψυχολόγου. Και αυτό, ήταν κάτι για το οποίο ήταν περήφανος αφού η συλλογική και σωστή δουλειά ήταν πάντα το όνειρό του....
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ανοιξε την πόρτα του χαμογελώντας μέχρι τ'αυτιά, αφού ήξερε πως εκείνη ακριβώς την ώρα ο καλός του φίλος και συνεργάτης Πήτερ Μακ Κάρθυ θα ήταν εκεί, μόνος με τις σημειώσεις του, να μελετά τα περιστατικά της επόμενης ημέρας και έπεσε διάνα, αφού εκείνος, βυθισμένος για άλλη μια φορά σε μια κόλλα χαρτί, σχεδίαζε τα ραντεβού του....
"Οπως πάντα, στην ίδια βαρετή ρουτίνα φίλε μου! Δεν αλλάζεις εσύ ποτέ, έτσι δεν είναι;" τον πείραξε με φωνή βροντερή, θέλοντας να τον αιφνιδιάσει και τα κατάφερε περίφημα...
"Λυπάμαι κύριε μα ....είναι αργά και έχω κλείσει, θέλω να πω μιλήστε με την γραμματέα μου γιατί από τις 8.00 και έπειτα δεν δεχόμαστε ραντεβού!" άρχισε να του λέει εκείνος νομίζοντας προφανώς πως ήταν κάποιος πελάτης μα έμεινε στήλη άλατος αμέσως μόλις αντίκρισε το εύθυμο πρόσωπό του!
"Ε όχι, να με πάρει! Δεν το πιστεύω! Είσαι ο τελευταίος άνθρωπος πάνω σ'ολόκληρο τον πλανήτη που περίμενα να δω φίλε μου!" πετάχτηκε πάνω σαν ελατήριο και κατευθύνθηκε προς το μέρος του κλείνοντάς τον σε μια στιβαρή ανδρική αγκαλιά, όπως αυτή που δίνουν οι φίλοι που έχουν ν'ανταμώσουν μήνες.
