İnsan bazen kendini boşluğa düşmüş gibi hisseder. Tutunabilecek bir dal arar etrafında... Ama bulamazsa karanlıktan çıkabileceği bir aydınlık... O zaman anlar karanlığın içinde kaybolduğunu... Aydınlık neden bu kadar uzak bize.
*
'Karanlık bir sokak...
"İstediğin oldu sen benden vazgeçtin bende senden vazgeçtim. Sorun çözüldü." diyerek omzuma çarpıp yanımdan geçti sevdiğim kadın. Halbuki hatamı anlamıştım. Ona da kendime de daha fazla acı çektirmemek için yanına gidiyordum. Ama o sorunu aramızdaki bağı kopararak çözmüştü. Belki de onu çok fazla kırmıştım. Yaralanmıştı....
Koridorun sonundaki odadan çıkıp bana bakan Ateş ve Asya'ya takıldı gözüm. Asya olanlardan dolayı üzgündü fakat Ateş çok sinirliydi. Bu yumruk yaptığı elinden de belli oluyordu. Hızla üzerime doğru gelip yumruk yaptığı elini yüzüme geçirdi. Aynı anda Asya'da çığlığı basarak bize doğru koşuşturdu. Bende yumruğun etkisiyle geriye doğru birkaç adım sendeledim. Kendimi toparlayıp ona baktığımda tekrardan bir hamle yapacaktı ki Asya Ateş'in önüne geçip yumruk yaptığı elini tuttu. "Ateş yapma! O senin ikizin,kardeşin. Bu konuyu böyle çözme. Konuşarak halledin." demişti Asya.
Ateş Asya'ya hiç bakmadan "Elbet konuşucağız. Ama ilk Nisa'ya yaşattığı acının bedelini ödeyecek!" diye bağırdı Ateş. Onu ilk kez böyle görüyordum. "O zaman gel ve ödet!" dedim bende. Asya gözlerini fal taşı gibi açarak bana baktı. "Özgür saçmalama!" Sonra Ateş'e dönüp onu sıkı sıkıya tutup "Ateş sende sakin ol!" dedi. Ateş Asya'ya birkaç saniye bakıp "Sen karışma!" diyerek onu kenara itip üzerime gelmeye başladı.
Önüme gelince öyle bir yumruk attı ki yere düştüm. Ona karşılık vermiyordum. Bana ardı arkası kesilmeyen ve Asya'nın ne kadar çabalasa da durmayan yumrukları hâla devam ediyordu. Ben bunu hak etmiştim. Nisa'nın canını yakmakla kalmamıştım. Onu kaybetmiş ve kendi mezarımı da kendim kazmış olmuştum. Ben bunu çoktan hak etmiştim.
Ateş en sonunda bir yumruk daha geçirip üzerimden kalktı. Yüzümün gözümün kan içinde kaldığı bariz ortadaydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Asya yanıma eğilerek gözyaşlarını ve hıçkırıklarını dizginlemeye çalışarak yüzüme bakıyordu. Ateş'e hiddetle bakıp "Sen ne yaptın Ateş! O senin kardeşin! Oturup konuşmak yerine nasıl durumu şiddetle çözmeye çalışırsın! Sen bu değilsin!" diye bağırdı. Sonra bana bakıp "Hadi kalk Özgür. Yaralarına baktıralım. Çok fena oldun." diyerek beni kaldırmaya çalıştı. Ama kaldıramamıştı. Ateş hâla bana öfkeyle bakarken karısının çabalarının yanıtsız kaldığını en sonunda anlamış olacak ki ona yardım ederek beni yerden kaldırdı. Benim duyabileceğim şekilde "Bu iş daha bitmedi. Sen Nisa'nın gönlünü alana kadar da bitmeyecek!" diye fısıldadı.
