Till Eternity And Forever

~TEAF Chapter 28~

Chapter 28

"And now... The moment we've been all waiting for! The announcement of winners!" Masiglang sambit ng emcee.

"WOOOOHOOO!" Audience.

"Go Freshman!"

"Go Sophomore!"

"Go Junior!"

"Go Senior!"

"Ok, now, let us proceed to the third runner up..." 

"The third runner up is... The Sophomore province!" Emcee.

Para namang nalungkot ang mga sophomore kasi third runner up sila, which means, sila yung pinaka last. Sayang ang galing pa naman din nila.

"Our second runner up is non other than... The Junior province!" Emcee.

"WOHHOOOO!" Pagdiriwang ng mga Junior.

Hindi pa kami nababangggit. Huhuhuhu.

Sasabog na ko sa kaba.

"Ok! Last two provinces left! Are you ready to know who's the winner?" Emcee.

"YES!" Crowd.

"The province that I'll mention will be the Mr. and Ms. EBU 2014!"

"And our ultimate grand champion! The Mr. and Ms. EBU will be the...."

Lord, sana po makuha namin ito.

Silence...

"The Senior province!!!"

"WOOOHOOOOOOOOO!"

Ay.

:(

 Okay lang po.

Atleast 1st runner up kami. Mahirap din makuha ang 1st runner up noh!

Pero...

:(

"Uy, wag ka ng malungkot. Ok lang yan, nagawa naman natin yung best natin eh." Sabi ng katabi ko dahilan para mapangiti ako. Kahit kailan talaga. :)

Tapos, tumingin ulit kami dun sa stage kung ano na ang nangyayari. Parang nagkakagulo yung emcee tsaka yung chairperson ng school.

"Uhm, attention everybody. Sorry senior province but we are wrong in announcing who the winner is. You got the 1st place. And our champion is non other than.. The freshamn province! Congratulations and sorry for the mistake." Paglilinaw ng emcee.

Sus! Nagkam---

O_____O

Did I heard something?

OMG!

"CHESTER! WE'VE MADE IT!!" Napatalon ako sa kanya at yumakap ng mahigpit.

Narinig ko namang napatawa siya ng kaunti.

"YES JILLIAN! CONGRATS TO THE BOTH OF US!!" Npasigaw na rin siya dahil sobrang nagkakagulo na dito. Tsaka na rin siguro sa kaligayahan.

Pero, alam niyo bang...

Ngayon ko lang narealize yung ginawa ko! -_-

Shemay! Nakakahiyaaaaa!

Mabilis akong kumalas sa yakap. Huhuhu. Namumula akoooo! >.<

"Hahaha. Ang cute mo." Sabi niya habang pinipisil yung cheeks ko.

"Ewan!" Tapos kinuha na namin yung award namin. Sumunod na din sa akin si Chester.

Maya maya lang, natapos na yung program. Nagpasalamat kami sa lahat ng sumuporta sa amin. Nandito na kami ngayon sa dressing room. Puro nga congratulations ang natatanggap namin sa staff ng school eh.

"Congratulations! Sabi ko na mananalo kayo eh!" Ms. Trainiest.

"Hehe. Thank you po. Chamba lang po siguro yun." Nahihiya kong sagot.

"Ofcourse not! Naniniwala akong nanalo kayo dahil sa husay niyo. Grabe nga yung chemistry niyong dalawa eh." Pagcocompliment niya sa amin.

"Di po kami bagay. Pogi ako, panget siya." Sabat ni Chester.

"Mas panget ka." Ganti ko.

"Ikaw kaya." Siya.

"Ikaw."

"Ikaw,"

"Ikaw."

"Ikaw."

"Ikaw."

"Hoy tama na nga yan! Mahirap magtaboy ng langgam dito sa dressing room!" Tsk. Nakakahiya tuloy kay Ms. Trainiest.

"Si Jillian na po maglilinis niyan." Pagkasabi niya nun, nagdeath glare ako sa kanya.

"Hay nako, kayo talagang mga kabataan! Oh siya, sige, mauuna na ako. Congrats ulit! Toodles!" Sabi niya sabay alis.

Pagkaalis niya, may naririnig akong mga kalantong ng paa. Papunta ata dito.

"CONGRATSSS!" Bungad ng barkada.

Thank you! kahit nakakabingi kayo!" Ako.

"Saan tayo magcecelebrate?" Froilan.\

"Celebrate agad?" Ako.

"Syempre, ano gusto mo? Lamay?" Pambabara niya sa akin. Binatukan ko nga. Kanina pa eh!

"Aray!" Siya.

"Bleeeeh!" Ako sabay dila.

"Sabi nga pala ni Jillian kanina, siya na daw bahala sa lahat." Pang aasar ni Chester.

Tss. Wala na akong nagawa kundi umoo na lang. Kahit wala naman akong sinasabing ganun.

"Oyoyoyoy. Max na lang tayo, para sulit." Froilan. Kapal ng mukha neto. Siya na lang ililibre, max pa gusto.

"Ayo--"

"Tara na!" Pagkatapos ay nagsitakbuhan na sila.

Ako? Pota! Hinila lang naman ako ni Chester para hindi na ko makareklamo.

Ang saya diba? -_-

"Aray naman! Sandali nga!" Sabay bitaw ko nung kamay kong hila hila niya.

"Bakit?" Siya.

"Wag mo na kasi akong hinihila." Sabi ko nang nakakunot ang noo dahil sa inis.

"Eh hindi a naman kasi sasama kapag hindi kita hinila!" Siya.

"Eh sige na nga! Halika na!" Tapos sasakay na sana ako sa kotse niya pero...

"Hep! Hep! Ako na!" Sabay bukas nung pinto ng shotgun seat. Napangiti naman ako. :)

"Oy! Wag ka nga ngumiti. Bahala ka pag nainlab ka saken." Siya.

TSSSS.

"Never!" Tapos, tuluyan na akong sumakay sa kotse niya.