BİR YÜREĞİN DİRİLİŞ ÖYKÜSÜ RAFLARDA!! (RAFLARDA)

BİLİNÇ KAPALI 2

Aniden ter içinde uyandı!

Hızlı hızlı aldığı nefes, ciğerlerini bir şişiriyor bir indiriyordu. Hızla inen ciğerlerinden çıkan hava önündeki duvardan yansıyıp yüzüne çarpıyordu.

Korktu, yorganı üzerinden atmak istedi. Yapamadı. Karanlık adeta üzerine çöktü. Pencereye bakmak için doğruldu. Sokak lambasının aydınlığı yoktu pencerede. Oda bir mezar karanlığına gömülmüştü. Gecenin ağırlığı tüm odaya hayalet gibi çökmüştü. Vücudu titredi bir an. 

"Anne!" dedi korkuyla.

Nefesini tuttu. Dudaklarını ısırdı. Oda da nefes alan sadece kendi değildi sanki. 

"Anne sen misin?"

Soğuk bir ürperti halinde karnında usulca bir şey gezindi. 

"Baba!" dedi.

Cevap gelmedi.

Vücudu yukarıdan aşağıya buz kesti. Kolunu hızla gece lambasına uzattı. Telaşla uzattığı kolu lambayı devirdi. 

"Kim var, kim!" diye bağırdı. 

"Anne?"

Cevap yoktu. 

"Baba yanıma gel" demek istedi ama kelimeler boğazından hırıltıyla çıktı.

Bir daha denedi, sesi çıkmıyordu. Boğazına bir şey bastırdı. Yutkunmaya çalıştı, olmadı. Ağzından boğazına doğru bir şeyin ilerlediğini hissetti. 

"Allah'ım ne oluyor?" dedi korku ve şaşkınlıkla.

Gözleri yerinden fırlayacak gibi açıldı. Karanlığın ortasında beyazımsı suretler görüyordu, ya da göremiyordu...
Gözleri flulaşmıştı.
Etrafına baktı.
Karanlığın içindeki her şey belirsizleşti. Beyazımsı suretleri tekrar görür gibi oldu. 

Bir...

İki...

Üç..

Son bir nefesle:

"Anne, baba, nerdesiniz? Allah'ım yardım et!"

Gözünü kapattı. 

"Halüsinasyon" dedi, içinden ona kadar saydı. 

Bir...

İki... Ağırlık gittikçe arttı. 

Üç...

Dört...

Beş... Bismillahir..

Altı

Yedi...

Gözlerini açamadı...