BİR YÜREĞİN DİRİLİŞ ÖYKÜSÜ RAFLARDA!! (RAFLARDA)

Kış ruhları da öldürür 12

Az önceki özlem yerini derin bir öfkeye bıraktı. Telefonuna baktı ve Esra'ya cevap verdi.

"Tamam, birazdan çıkıyorum :)"

Tarık odasında sandalyenin üzerinde duran elbiselerini giydi. Tam çıkacakken yastığının başına bırakılmış 20 YTL yi gördü.

"Aslan babam!" dedi mırıltı halinde.

Lavaboya gitti. Aynadaki kendisine baktı. Yüzünü inceledi. Göz bebeklerinin içinden bir yüzün gülümsediğini gördü. Bu muhtemelen bu vücut içerisindeki enerji ya da ruhtu.
Yani öz kendisiydi.
Saçını ıslattı.
Eliyle şekil verdi.

"Sen en güzel mutluluklara layıksın." dedi sağındaki iyi sesin sahibi.

"Gördün mü?" dedi üçüncü sesin sahibi. Sanki yaşadığı aşağılık komplekslerine vurgu yapıyordu.

"Selin'i unutabilecek misin?" dedi kötü sesin sahibi.

Bir an durakladı Tarık.
Sahi Selin vardı?
Saniyesinde aklından çıkmayan kız bu sabah neredeyse hiç belirmemişti acısıyla yüreğinde.

Yine de bir burukluk hissetti içinde. Esra'ya karşı aynı duyguları duymuyordu.

Etkileniyordu, istiyordu belki de. Lakin Selin'deki gibi aşkın cehenneminin en dibine girmiyordu. Selin adı yüreğini kurşunla delik deşik ederken, Esra huzur veriyordu. Selin'i öpmeyi düşünmemişti hiç. O'na kıyamıyordu. Ancak Esra'nın ince pembe dudakları aklına geldiğinde öpmek istiyor, ince belini sıkı sıkı kavrayıp başını göğsüne gömmek istiyordu.

"Selin, benim ruhumun; Esra ise bedenimin arzusu ya da gözdesi muhtemelen." dedi Tarık.

Aşk denilen kavramın hangisine uyduğunu düşündü.

"Aşk, ruhun can damarı... Ruha dokunan her şey tüm bedeni ıstırap içinde bırakıyor. Adeta vücutta ihtilal yapıyor." dedi.

Sonra Esra'yı düşündü.
Âşık değildi.
Ama mutluluk, huzur O'ndaydı.
Esra, kendisine huzur veriyordu.
Ruhunu yormuyordu, psikolojisini alt üst etmiyordu.

"Akışına bırak." dedi üçüncü sesin sahibi ve ekledi

"Ruh ya da beden... Hangisinin dostu sana huzuru, mutluluğu veriyorsa O'nun yanında ol. Kimseye verilmiş bir sözün yok. An'ı yaşa..."

ANI YAŞA... (burada müziği dinleyebiliriz...)

...