CREAM OF THE CROP

Chapter 42 - Hovi

Hindi ko alam kung paano aakto. Hindi ko alam kung humihinga pa ba ako o hinigop na lahat pati kaluluwa ko. Pakiramdam ko ay nawalan ako ng kakayahang gumalaw.

My senses were heightened but my mind's capacity to think clearly backfired.

Ang lapit-lapit ng mukha niya sa akin at ramdam ko ang braso niyang nakapulupot sa katawan ko. Titig na titig siya sa mga mata ko at kahit pa anong effort kong bawiin ang tingin ay bumabalik parin sa mga mata niyang malamlam.

"A-anong g-ginagawa mo?" Sinubukan kong huwag mautal pero kautal-utal naman talaga yung sitwasyon. I know that the right thing to do is to push him and stand up but I am too shocked to react.

"What do you think?" may halong pagkapilyo ang boses niya ngunit nanaig ang malalim niyang tinig.

Biglang naisip ko ang mga iisipin ng tao sa bahay at ang kanilang maaaring isipin kaya para akong binuhusan ng tubig. "I-I'm going out," I stammered again. Sinubukan kong tumayo pero dahil nanghihina ako dahil sa gulat ay madali niya akong nahila pabalik sa mga braso niya. Ang tanging pinagkaiba ay mas mahigpit lang ang yakap niya ngayon.

"Stay still, baby," he said huskily. I swear, tumindig ang balahibo ko dahil sa boses niya. Kakaiba kasi. "I'm not gonna do anything."

Dahil doon ay kumalma ako pansamantala. Kumalma yung utak ko pero hindi yung puso ko. Ngunit pagkatapos ng ilang segundo ay naramdaman ko ang mga daliri niya sa aking mukha. His fingers traced the outline of my face. Mas lumalim rin ang kanyang titig. Gayunpaman ay nandoon ang lambot na parati kong nakikita sa mga mata niya kada titingin siya sa akin. Yung pansamantalang pagkalma ko ay napalitan ng paghuhurumentado ng aking dibdib.

Maya-maya ay ipinatong niya ang noo sa akin. He closed his eyes and drew a deep breath. I stared at his face. Natigil iyon noong binuksan niya ang mga mata. "Hatid kita sa kwarto mo," sabi niya na may halong ngiti. God, that smile.

Corbyn rarely smiles. But when he does, your world stops for a beat. Iyong ngiti ay ay yung tipong ang sarap ipinta at ipako sa dingding upang titigan magdamag.

I smiled back.

Nagulantang ako sa malakas na kalabog sa pintuan ng kwarto ni Corbyn. Napatalon pa ako ng bahagya at agad-agad na kumawala sa yakap niya ngunit ang kasama ko ay hindi man lang nagulat. He just chuckled. But he let go of me gently.

"Arissa Vintorez, miss ka na ng kwarto MO. Labas na jan," madiin ang pagkakabigkas ni Toffer. Pakiramdam ko ay umakyat ang lahat ng dugo ko sa mukha. Nakakahiya shet. Corbyn looked at me with amusement on his face. Nakakainis pero ang guwapo ng pagkakangiti niya. Ang sarap ipinta nang ngiting yan.

Bigla ay bumukas ang pintuan. Parang tatay ko si Toffer na tumingin sa amin na animo'y may hinuhuli. Napayuko na lang ako sa hiya. Si Corbyn, ayun, humahalakhak ng mahina.

"Melendez umayos ka. Nasa teritoryo kita ha," mariin ang pagkakasabi niya. "Labas, Arissa."

"O-okay," I said silently. Naramdaman ko ang tingin ni Toffer na dumagdag lang sa hiyang nararamdaman ko. Nagmadali akong maglakad papuntang pintuan.

Bago ko maisara ng tuluyan ang pintuan ay narinig ko pa ang usapan nila.

"What the fuck was that, Melendez?"

"Chill. We were just cuddling," sagot ni Corbyn na may halong tawa.

"Cuddling my ass-" Hindi ko na narinig yung kasunod dahil naisara na ng tuluyan ang pinto.

Habang naglalakad papunta sa aking kuwarto ay pilit kong sinasabi sa sarili na walang dahilan para mangamba dahil wala naman kaming ginawang kababalaghan. Well, kung hindi man included yung yakap, wala talagang dapat ikatakot. Na-convince ko naman ang sarili ko kaya-