Unwanted

Kabanata 7

Kabanata 7

Pain

After three days gumaling na din ako at nakapasok na ng school, andito ako ngayon sa library nag-aaral hinahabol ang mga nalagpasang topic nung wala ako!

Tumunog na ang bell hudyat na magsisimula na ang klase, niligpit ko ang mga gamit ko at umalis na sa library.

Sa kalagitnaan ng paglalakad ko nakita ko si Louis na diretsong naka-tingin sa akin!

Iiwasan ko na sana siya ng biglang...

"Zal, I'm sorry..."  Ha! sorry your face asshole!

"No, it's okay... gotta go excuse me.." At tuluyan ko na siyang iniwan doon

"Please mag-usap tayo.."  nanlaki ang mga mata ko sinundan niya ko!?

"Anong pag-uusapan natin!?" naiinis kong wika

"I'm sorry sa mga n-nasabi ko.." aniya

"It's okay, i'm used to it."  sabi ko

"No you're not!" sabi naman niya

"Bahala ka!"  sigaw ko

Tuluyan ko na siyang iniwan doon at hindi na rin siya sumunod pa!

"Hija why don't you invite Louis here para naman hindi ka nagmumukmok dito?" Dad said

"Dad.. busy po siya sa training."  pagdadahilan ko pero ang totoo ay tapos na last week pa.

"Oh!? I thought tapos na?" 

Patay!

"Uh... Uhmm.." 

"Anyways, I have to go.. but Zal I'm serious invite him, aryt?"  kumindat pa siya bago umalis

Edi wala akong magagawa papupuntahin ko siya! Haist!

Kaya naman tinawagan ko siya, matapos ang tatlong ring ay sinagot niya.. pero laking gulat ko na iba ang narinig ko isang ungol galing sa babae na... na boses ni Allysxha!

"Ahhh... fuck... Allysxha.. Ahhh!" Doon na tumulo ng sunod-sunod ang mga luha ko!

Pinatay ko ang tawag at nakitang isang minuto pala akong nakinig doon!

Iyak ako ng iyak at hindi man lang ako makapag salita.

Nagawa nila iyon? or worst lagi ba nilang ginagawa iyon?

Nasasaktan ako ng sobra sobra sa lahat lahat, bakit nangyayari ang lahat ng mga ito?

Alam kong may rason ang lahat ng nangyayari sa aking buhay pero ano ang rason na iyon!?

I am fucked up, bigtime...

Pagod na pagod na ako sa mga nangyayari, ayoko na!

"You look so pale? are you okay?"  napa-angat ako ng tingin sa tanong ni mommy

"And your food, hindi mo pa ginagalaw."  ani Dad

"I-I'm okay po... masyado lang kase akong busy sa school.."  pagdadahilan ko

"Mabuti pa mag bakasyon tayo sa Palawan this weekend?"  Zael suggested

"That's a good idea!" mom smiled widely

"What do you think?"  Dad asked me..

"Mom... Dad... ayoko na po."  I said

They stiffened, pinagtaasan ako ng kilay ni mommy

"What are you talking about?"  tanong ni mommy

"Mom.. Ayoko na po sa fix marriage namin ni Louis!" sabi ko ng taus puso

"NO! ngayon pa? ngayon ka pa titigil!? malapit na tayong makapag higanti sa kanila ngayon ka pa susuko!?"  sigaw ni mommy

"Mom! hindi solusyon ang paghihiganti, you know that!" sigaw ko

"Hindi maaari ang gusto mo, Zalestra!" sigaw naman ni Daddy

"Hindi ba pwede mag move on nalang tayo?"  sabi ni Zael

"Mag move on?"  pagod na tanong ni mommy

"Isang buhay ang nawala sa pamilyang ito, now you are asking me that? move on? No!" dagdag pa niya

Tumayo siya bigla  "Huwag na huwag mong itutuloy ang binabalak mo Zalestra!" aniya bago umalis.

Tumayo na din si Daddy at umalis.

Wala akong nagawa kundi ang umiyak na lang, tinabihan ako ni Zael at niyakap..

"Shhh.. everything will be alright, kay?"  aniya

Tumango ako umiiyak pa rin.

Gabi na at pinuntahan ko sa kwarto si mommy. I open the door and suddenly saw her crying, again.

"Mommy..."  I said

"Leave me alone!" sigaw niya

I cry, ang sakit sakit sa damdamin ang ganito, I wanna quit!

"Gusto mo nang sumuko? then go... ibaon mo nalang sa limot ang nangyari sa kapatid mo!"

"Mom kahit kailan hindi ko nilimot si ate—" 

"Shut up!" wala akong ibang makita sakanya kundi galit at poot.

I doubt kung mahal ba ako ng sarili kong mommy my heart broke into pieces.

"Pinatay nila ang kapatid mo Zalestra, How can I forgive them huh? tell me!"

Napayuko ako, 6 years ago ng mamatay si Ate Akirah dahil sa pamilya ni Louis, Yes. I was five years old that time, lubog na lubog kami sa utang kaya wala kaming nagawa kundi umutang sa pamilyang Tomlinson, dumating ang araw na kailangan na naming bayaran ang aming utang pero sa kinasamaang palad hindi pa gaanong nakakaangat ang kumpanya namin, kaya naman kinidnap ng mga tauhan ng Tomlinson ang Ate Akirah ko at may sakit siya sa puso noon at inatake sa puso at namatay dahil sa takot ilang years bago naka-recover si mommy dahil sa pangyayari hangga sa dumating ang 18th birthday ko, dumating ang pamilyang Tomlinson at nakipag bati nagtaka ako kung bakit tinanggap nina mommy ang sorry nila, nalaman kong may ka-edad pala ako sa anak ni Tito Rodolfo at pinagkasundo kami, I didn't know that it was a part of their evil plan!

Mahal na mahal ni mommy si Ate Akirah na halos na sakanya na ang buong atensiyon ni mom, I admit na lagi akong nagseselos noon at magpahanggang ngayon.

'til now I can't feel the love I wanna feel so bad.. (ano daw? Haha! basta yun na yon hihi!)

"Mom hindi ko naman po kasalanan ang—"

"Sana... Sana ikaw nalang ang nawala at hindi siya!"  sigaw niya

Nanlaki ang mga mata ko, at unti unting naninikip ang dibdib ko, why? hindi pa ba sapat? hindi pa ba sapat na ibigay ang sarili at isuko ang kasiyahan ko? hindi pa ba sapat ang sakripisyo ko para sa pamilyang ito?

Hindi ko na kinaya ang sinabi niya kaya umalis na akong umiiyak, paano niya nasabi ang mga bagay na iyon? 

Ganoon na ba ako kawalang kwentang anak para sabihin sa akin iyon? na para ipamukha sa akin iyon?

Kahit wala akong ganang pumasok sa school ay nagawa ko pa ring pumasok, maaga akong umalis para maka-iwas na din sakanila.

Medyo wala pang masyadong tao, ang aga pa nga.

Then I suddenly saw Zael!

"Akala namin nag-layas kana!" sigaw niya sakin

I rolled my eyes.

"Kami? sus. wala nga kayong pake sa akin eh."  sabi ko

"What the actuall fuck? bakit mo sinasabi iyan!?" 

Ayokong umiyak sa harap niya pero hindi ko mapigilan dahil kapag nasa harap ko na siya ay nanghihina ako ng lubusan.

"B-Bakit ko sinasabi ito? because I'm useless!"

Wala akong kwentang tao! I am fucking worthless and useless!

---------------

Please, Vote and Comment ♥