Unwanted

Kabanata 17

Kabanata 17

Lost

Nagising akong hingal na hingal at pinagpapawisan what a nightmare! Gusto ko mang bumalik sa pagtulog ay 'di ko na magawa dahil natatakot na baka mapanaginipan ulit iyon.

Hindi ko maintindihan, Naglalakad daw ako ng mag-isa sa madilim na daan ewan pero biglang bumilis ang pagtibok ng puso ko.

Napadesisyunan kong lumabas ng kwarto para makainom pero isang matipunong lalaki ang nakita ko doon at nakahilig sa sink at may hawak na baso na malamang may lamang alak.

Kumuha ako ng baso sa may tabi niya bago binuksan ang refrigerator at makakuha ng tubig...

"Hindi ka makatulog?" he asked

Kinalahati ko ang laman ng baso ko bago siya sinagot.

"Nope." kaswal kong sagot ayokonh sabihin na nanaginip ako ng masama dahil panigurado tatabihan niya ko sa pagtulog "Ikaw? Ba't gising ka pa?" tanong ko

Huminga siya ng malalim ng hindi ako sinasagot.

"Got a problem?" oh my where did I get my guts to asked that

"Yes..." simpleng sagot niya

Tumikhim ako at medyo nag-aalinlangan na kausapin ulit siya

"T-Then what is it?" I finally asked

Sa Pagkakataong iyon hinarap niya ako "Do you really want to know?"

Nagsimula na akong kabahan dahil alam ko na ang sasabihin niya.

"Gusto nilang mapabilis ang kasal natin." walang pag-aalinlangan niyang sagot

"B-But why?"

Huminga siya ng napakalalim "Well ask your mom 'bout it."

She wants to rush the wedding? but why? Anong rason niya?

Gusto kong umiyak, magwala at maglayas dahil doon! Ayokong maikasal sa lalaking hukluban na ito!

"Zal I feel the same, Ayoko ding makasal sayo!" the nerd mas lalo na ako no!

I sighed napaupo nalang ako sa isang tabi saktong pag-upo ko ay ang pag-tawag sa akin ni mommy

"He-Hello? Ma?" tahimik ang background niya siguro nasa kwarto

Huminga muna siya ng napakalalim bago ako kinausap

"Anak, makinig ka ng mabuti..." dahil doon iniwan ko si Louis sa kusina at pumasok ako sa kwarto ko  "...Kailangan mo ng maikasal next week-" hindi niya naituloy dahil pinutol ko siya

"Ma! We have a deal na magpapakasal ako kay Louis  kapag twenty-five-year old na ako!" I spat

"Yeah! Yeah! I know-"  muli ko siyang pinutol

"Mom!" tumulo na ang mga taksil kong mga luha

"I...I-I can't!" sigaw ko

"What!? Damn you! Anak lang kita!" sigaw niya pabalik

"Sa oras na umayaw ka wala ni singkong duling kang matatanggap galing sa amin!"

I cried all the pain I received from her... anak lang kita..

Napakasakit dahil sa Ina mo mismo nanggaling ang katagang iyon. Namalayan kong wala na pala akong kausap dahil binaba na niya.

I called Zael at hindi ako nabigo sinagot niya ang tawag ko

"Hmm?" bungad niya

"Z-Z-Zael! Help me out please!"  nanginig ang boses ko dahil sa mga salitang kumawala sa aking bibig

"Relax okay? Relax... What's happening?" naguguluhang tanong niya

Tuluyan ng bumuhos ang mga luha sa aking pisnge kanina pa umalis si Louis sa tabi ko kaya hindi niya makikita ang mga luha ko...

"Zal? Alright I'll pick you up there!" ani Zael bago pinatay ang tawag

'Ayokong makasal' tanging iyang salita lamang ang nasa isipan ko

But because of my eager to escape my responsibility I ran away, bahala na kung saan ako dadalhin ng mga paa ko

Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa napagod ako pero patuloy pa rin ang pag-agos ng mga luha sa pisnge ko

Crying is how your heart speaks when your lips can't explain the pain you feel

Bahala na kung saan ako dalhin ng mga paa ko pumikit ako at kulay itim agad ang bumalot sa paningin ko

Walang nagbago dahil kahit imulat ko ang mga mata ko ay ganoon pa rin ang makikita ko. Kadiliman.

Gusto ko ng magpahinga dahil hindi ko na kaya ang lahat ng ito pakiramdam ko mag-isa akong lumalaban sa isang malaking labanan na sayo lahat nakasalalay ang isang bagay dahil kapag hindi ka lumaban maaaring mawala ang lahat ng mayroon ka walang matitira ni isa.  

I feel like I am lost in everything

Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata kong basang-basa ng dahil sa luha at kasabay nun ang paglapit ng isang napakaliwanag na bagay sa akin

And everything went black...

Zael's POV (Special POV)

Alalang alala na ako sa kapatid ko dahil hindi ko na siya ma-contact binilisan ko lalo ang aking pagmamaneho dahil kailangan ko siyang maabutan

Sa simula palang ayoko na siyang maipakasal kay Louis dahil ayaw na ayaw ko sakanya!

Binagalan ko ang patakbo ko sa sasakyan ng may nakitang mga nagkukumpulang tao sa gitnang daan

Bumaba ako upang alamin kung ano ang nagyayari sinalubong ako ng isang pulis at sinabihan na hanggang doon lang ako pero hindi ako nagpatinag dahil may kutob ako na...

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang kapatid ko na nakahandusay sa daan at puno ng dugo ang damit

"Tabi! She's my s-sister!" nanginig ang boses ko dahil doon

Dumating ang ambulansiya at sinakay siya doon sumama ako at nagdarasal na sana ay walang masamang mangyari sakanya

I called my mom and dad nagulat din sila sa nangyari, of course. At papunta na sila

Paikot-ikot ako sa labas ng emergency room at hindi ako mapakali ng biglang lumabas ang doctor makalipas ang ilang sandali.

"Masyadong malakas ang impact ng pagkakabunggo niya maaaring maapektuhan ang utak niya lalo na ang blood-circulatin nito, I'm sorry to say this but she's in comatose." tinapik ng doctor ang likod ko

"B-But Is she will be fine?" I asked

The doctor sighed before answering my question, "Yes but... she will be  having an amnesia.."

Umigting ang panga ko dahil sa narinig, magbabayad kung sino man ang bumunggo sakanya, aksidente man o hindi, magbabayad siya

"Mr. Conzego..." isang lalaking matikas ang humarap sa akin

"May balita na kami kung sino ang nakabunggo sa kapatid ninyo."

Binalot bigla ng galit ang kaloob-looban ko

That badass will going to pay I'll make sure of that.

-----

Please, Vote and Comment. ♥

GorgeousLany: RIP grammar hehe. Edited...