NURGÜL

buluşma

Evet en son Leyla ile buluşacaktım. O görüşmeden sonra Leyla ile Eskihisar’ da çocukken oynadığımız kasabada bir balıkçı lokantasında buluştuk. Kahkahalar, gülmeler derken inanılmaz bir gündü.
- Okulun nerede şimdi Leyla?
- Eskişehir’ de Osmangazi Tıp
- İç Anadolu galiba di mi ? Nasıl güzel bir yer mi ?
- Güzelde laf mı ? bizim dersanede kime sorsam istenilen 3-5 yerden biri. Öğrenci şehri hem. İstanbul’ a yakınım ama istanbuldaki üniversitelerin puanları çok yüksek yetmedi puanım. En iyi alternatif Eskişehir. Hem yakında zaten.  Trenle 2-3 saate oradasın.
- nasıl olacak şimdi ?
- haftaya başlayacak. Yurt çıktı. Bir kaç hafta devlet yurdunda kalırım. Sonra belki degistiririm. Ikinci donem veya  seneye eve çıkmak istiyorum.
- zor olmaz mi ? Yurt daha iyi gibi
- kalabalik odalarda kalmak zor olur. Hem ev daha rahat. Tek sorun yemek yapmayı bilmiyorum. Gecen hafta makarna yapayim dedim kimse yemedi evde sen düşün

Sonra merak ettiğim soruyu sordum:
- Leyla bir şey sorabilir miyim?
Leyla şaşkın şaşkın baktı yüzüme:
- Sorabileceğini biliyorsun? Hayırdır neyi merak ettin?
- Hiç korkmuyor musun? Yani bilmediğin bir yer, tek başına yaşamak, önceki bursunun devam edip etmeyeceği belli değil.  kredi bekliyorsun. Ailen 1000 falan gönderecekmiş ? hadi kredi, burs bile gelse neye yetecek o para? Demin dediğinden beri düşünüyorum.
- Nurgül elbette öğrenci için iyi para bence. Yani önce yurtta kalırım, ilk 1 sene falan. Bu arada part-time bir iş ayarlarım. Şimdi çalıştığım fabrikada bir abla var O da benim gibi yaz tatillerinde fabrikada çalışıp, para biriktiriyormuş. Okula gidincede uzun süre bu para bana destek oluyor diyor. O ablada Eskişehir’ e gidince de part-time işlerde falan çalışıyormuş. Yani bende öyle yaparım diye düşünüyorum. Seneye kafa dengi arkadaş bulurum nasılsa eve çıkarım.
- İyi cesaret ne diyeyim : )

Kısa süre sonra İhsan amca geldi yanımıza. Eskihisar’ da işi varmış, geçerken Leyla’ yı da almak istemiş. Ayaküstü muhabbet ettik. Biz çocukken hatırladığım İhsan amca, sakin, sessiz biriydi. Silik bir karakter gibiydi. Ama şimdi gördüğüm İhsan amca kendine güvenen, iyi giyimli, kahkahalar atan biri olup çıkmıştı. Düşündüm de yıllar bir beni aynı bıraktı.