"ay Koray! Gerçekten sadece Lauren'a çıkma teklifi edeceksin, bu kadar abartmana gerek yok!"
Okulun arka bahçesinde Koray'la beraber çıkma teklifi provası yapıyorduk. Bana coğrafya sınavında kopya verdiği için ona borçlu olduğumu söylüyordu ve şuan sıkıntıdan ölmek üzereydim.
"sence papatya mı gül mü?"
Göz devirdim.
"yardımcı olmuyorsun Duru"
"biliyorum, çünkü yanlış kişiyle zaman harcıyorsun. Bu konuyu Rozzla filan konuşsana sen"
Ofladı. "tamam son bir kez prova alalım. Daha sonra söz seni rahat bırakıcam."
"pekala"
Elindeki çiçeği bana doğru uzattı ve "bak, bunu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum, ama seni uzun zamandır seviyorum" dedi. Kahkahalarımı bastırmaya çalıştığım sırada birden arkadan bir alkış sesi geldi. Arkama döndüğümde yüzümde anlamsız bir ifade oluştu.
"Jacob?"
"sus! Adımı o iğrenç sesinden duymak istemiyorum!"
Hayretle ona baktım.
"n-neden bahsediyosun?"
"beni nası bu kadar zamandır kandırabildin, oysa gerçek gibiydi Duru"
Tükürürcesine bir nefretle konuşuyordu ve bu kanımı donduruyordu.
"j-jacob, yanlış anladın biz sadece.. "
"sen sadece en iyi arkadaşın olacak olan piçle bile çıkabilecek kadar orospu bir kızdan ibaretsin Duru!"
göz yaşlarım yanaklarımdan aşşağı doğru kayarken boğazım yanıyordu. Konuşmak istiyordum ama kelimeler dudaklarımdan dökülemiyordu.
"sonradan pişman olacağın şeyler söyleme" dedi Koray
"ona karşı hissedebileceğim tek şey nefret hatta o bile değil. Sadece çıktığım sıradan bir kız olarak kalacak." bana döndü.
"seni hayatımda istemiyorum. Artık umrumda bile değilsin." bileğindeki d&j yazan bilekliği koparıp yere attığında dudaklarımdan bir "hayır.." nidası döküldü. "bu kadar kolay gidemezsin!" diye bağırdım hıçkırıklarımla.
"yanılıyorsun. Senin için harcayacak 5 saniyem bile yok benim."
Üzgünüm, :'(
