The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 1 : Intervieuws

District 1 : Interviews

‘Dit is district 1. Dat moet je geen problemen opleveren.’ Zei de producent.
Ik had vandaag de interviews met de tributen uit district 1. En dit keer met publiek erbij. Ik was nog zenuwachtiger dan bij mijn interview met Solveris Crust.
‘Je kunt het Nigel. Op je kaartje staat wie je moet roepen. Soms 1 soms 2 dus let goed op.’ Ik knikte. ‘Oke iedereen nog 2 minuten.’Ik ging klaar staan aan de rand van het podium. De zaal zat helemaal vol.
De lampen gingen aan, dat was mijn teken. Ik liep het podium op en iedereen begon te klappen. Dat voelde best goed. De camera’s gingen aan. ‘Hallo dames en heren en welkom bij de eerst reeks interviews. Vanavond presenteren we de tributen uit district 1.’ Heel de zaal juichend en klapte. ‘Maar er is meer. Vanavond komt Solveris Crust live aan u, mijn en heel Panem vertellen hoe de arena er uit komt te zien.' Het hele publiek werd wild. Het duurde ook even voor iedereen weer rustig was en ik weer verder kon. Maar eerst, geef ze een daverde applaus: de tributen uit district 1!’
Het publiek applaudisseerde en 12 jongen en meisjes liepen het podium op. Er waren twee rijen gemaakt. Een voor de jongen en een voor de meisjes.
‘Welkom tributen. En we beginnen vandaag met: Miru Lox en Cora Lox.’ Twee meisjes in dezelfde gouden jurk kwamen naar voren en gingen op een grote  fluweel rode bank zitten. ik ging naast ze zitten in een zelfde rode stoel.
‘Zo dames hebben jullie er zin in?’ ‘Ja echt wel.’ Zeiden ze in koor. Het publiek lachte. ‘En jullie zijn zusjes?’ ‘ja en ik ben de oudste.’ Zei Cora ‘Oke en wat vinden jullie van het Capitol?’ Cora naam weer het woord. ‘Het is geweldig! Al die mensen in die mooie kleren, en het eten dat is hier zo lekker.’ ‘En jij Miru?’ ‘Het is hier wel Oke.’ zei ze. ‘Niet erg spraakzaam. Maar nu de arena. Wat is jullie tactiek? Want ik neem aan dat jullie gaan samen werken.’ ‘Ja dat was ook ons plan.’ Zei Cora. ‘Dit samen winnen.’ ‘Dat is wel heel zelfverzekerd.’ ‘Ja maar Miru en ik hebben ons hele leven al samen getraind dus je kunt bijna niet om ons heen.’ ‘En stel dat jullie winnen wat doen jullie dan? Want uiteindelijk kan er maar een de winnaar zijn.’ Nu was het Miru die het woord nam. ‘Dan gaan we iedere onze eigen weg en moet ik het nog zien of Cora er door komt.’ Cora keek haar boos aan. ‘Echte zusterliefde.’ zei ik. het publiek lachten en de zoemer ging. ‘Een laatste applaus voor Miru en cora.’
De zaal klapte en de meisjes gingen weer op hun plek zitten. de volgende die moest komen was Benta Brooks. Ze was heel erg zenuwachtig. Het hele interview verliep moeizaam. En ik zag dat ze blij was toen de zoemer ging. De genen daarna was Kamile Ilse. Zij probeerde heel stoer over te komen maar dat lukte niet helemaal. Daarna kwam Dot Ty. Dat was een aparte. Ze gaf duidelijk en kort antwoord op mijn vragen ik kon geen enkele emotie ontdekken of haar gezicht. ‘En dan nu Morgana Liv.’ Een reus kwam op me afgelopen. Althans dat was wat ik dacht. Ze was wel 2 koppen groter als de rest. Ik werd er bijna bang van. ‘Zo morgana. Vertel ons eens iets voer jezelf.’ ‘Waarom?’ dat had ik niet verwacht. Ik was even van mijn stuk gebracht. ‘Nou wij zijn allemaal heel benieuwd wat we van je kunnen verwachten straks in de arena.’ ‘Nou dan wacht je maar tot het begint. Dan kun je precies zien hoe ik iedereen vermorzel.’ ‘Zo zo dus jij gaat dit winnen?’ ‘Ik win dezen en de volgende arena en ga dan leven zoals ik hoor te leven.’ Ik mocht eigenlijk geen voorkeur hebben maar zij was het in ieder geval niet. De zoemer ging. ‘Morgana dames en heren.’ Het publiek klapte magertjes. Het was nu de beurt aan Bo Entoro. Zij was de jongeste uit 1 en deed daar haar voordeel me. Ze zag er schattig uit en deed zo lief mogelijk. En het werkte. Het publiek liet vaak een aaaw vallen en ze kreeg ook een daverend applaus toen de tijd om was. Sira Hutch was aan de beurt. Een gewoon simpel interview niet heel bijzonder. Ook Lotus Piro probeerde een stoer meid act op te voeren en dat ging haar beter af. Alleen toen ik haar vroeg naar haar familie leek ze even haar normale zelf te zijn. Het interview met Kiri Ages stelde ook niet veel voor. ‘Dames een applaus voor Holly Bleu.’ Ze stond op en liep naar de bank toe. Ze was prachtig. Tijdens de boete vond ik haar al een mooi meisjes maar nu had ze een fluwelen blauw jurk aan die haar helemaal tot haar recht liet komen. Ze was adem benemend. Ze ging zitten. ‘Je ziet er prachtig uit.’ Zei ik. Ze bloosde. ‘Dank je.’ Ik begon met wat standaard vragen over het Capitool en ging toen over naar iets persoonlijker. ‘En wat vonden ze er thuis van dat je mee doet?’ ‘Nou mijn broer was er niet helemaal blij mee maar ik vond dat ik het moest doen.’ zei ze. ‘En je ouders?’ ‘Die heb ik niet meer.’ De zaal liet een aaaw horen. ‘en kun je ons daar iets over vertellen. ‘Ik heb mijn ouders eigenlijk helemaal niet gekend. Ik heb nog een broer en zus maar die komen uit een anders huwelijk  van mijn vader. Mijn moeder was nog maar 16 toen ze mij kreeg. mijn vader was veel ouder als haar en ze wist dat ze daardoor niet meer geaccepteerd zou worden. Maar ze hield zoveel van mijn vader dat ze het hem niet aan kon doen om mij weg te laten halen. Maar vlak voor ik geboren werd stierf hij. Aan een ongeneselijke ziekte. Het was vreselijk voor haar, ze moest voor twee kinderen zorgen en er kwam er ook nog een bij. Mijn broer heeft me verteld dat ze er alles aan deed om aan geld te komen. Maar met mij er bij lukte het gewoon niet, en mijn broer en zus waren toen nog net te jong om zelf te mogen werken. En volgen mijn zus zag ze toen nog maar een uitweg. Mee doen aan de honger spelen, winnen en ons een goed leven geven. Ze had net als iedereen veel getraind en was ook heel goed. Ze haalde zelfs de laatste 3 maar werd toen uitgeschakeld.’ Ik zag dat ze tranen in haar ogen kreeg. Het was onmogelijk dat ze dit had verzonnen.  Het publiek was dood stil. Net als ik. ‘En nu wil ik mee doen om te doen wat mijn moeder niet lukte. Winnen en ons een goed leven geven.’ De zoemer ging. ‘Een hartverwarmend applaus voor Holly Bleu.’ Het publiek klapte en stond zelfs op. Ik wachtte tot iedereen weer ging zitten en keek op mijn volgende kaartje. ‘En dan nu Liene Lovel en Cox Lovel.’ Een meisje en jongen kwamen naar voren. ‘Dus jullie zijn ook broer en zus?’ ‘Helaas wel.’ Zei Liene. ‘Hoezo?’ ‘Nou ik kwam met het idee om dit jaar mee te doen en meneer moet dan ook zo nodig mee doen.’ ‘Dat is niet waar.’ Zei Cox. Ik wilde al heel lang mee doen maar ik was nog niet klaar met trainen.’ ‘Ach ik ben 16 jij 18 en was er al lang klaar voor.’ Ik greep in voor het uit de hand liep. ‘Nou nou, en wat vinden jullie ouders dan van deze toestand?’ ‘Wat maakt dat nu uit?’ vroeg Cox boos. Wij zijn oud genoeg om zelf te beslissen of we mee doen of niet.’ ‘Dat kan wel zo zijn maar is het voor jullie ouders niet mogelijk om hun twee kinderen te zien gaan weten dat er eentje sowieso niet terug komt.’ ‘Ach ze zijn blij dat ze van ons af zijn.’ Zei Liene. Dit liep zo meteen nog fout. Ik deed net of ik aan mijn achterhoofd krabde en gaf de producent ons afgesproken teken voor als er iets mis liep. De zoemer ging. Hij had het gezien. ‘Een applaus voor Cox en Liene.’ De volgende was Doomi Ros. Een hele blije hyperactieve jongen. Hij was aan een stuk door aan het praten. Ik kreeg er bijna geen woord tussen. Bon Tails was net als Dot Ty. Kort maar krachtig. Retro Bell zei ook niet vele maar dat kwam meer door de zenuwen. Hij keek me aan alsof ik hem ieder moment kon aanvallen. En toen de zoemer ging rende hij bijna terug naar zijn plek. ‘En de volgende is Cars Vols.’ Hij stond op en kwam naar de bank. ‘Zo Cars jij wilde wel heel graag meedoen.’ ‘Dat klopt.’ Zei hij serieus. ’Want ondanks dat je werd vervangen doe je mee. Ik zag dat je al op het podium stond voor de volgend naam werd getrokken.’ ‘Ja dat klopt. Maar ik voelde gewoon dat ik er klaar voor was. Ik heb een paar jaar niet mee gedaan omdat mijn moeder dat niet wou hebben maar ik moest het dit jaar gewoon doen.’ ‘Dat heb je mooi gezegd. Maar even naar je moeder. Die is het er niet mee eens?’ ‘nee haar broer heeft ook me gedaan en die was zo vreselijk aan zijn einde gekomen dat ze mij dat niet aan wil doen.’ ‘En je hebt niet naar haar geluisterd. Dan zal ze wel heel kwaad op je zijn.’ Hij knikte. ‘En ik voel me ergens ook wel schuldig maar ze moet snappen dat ik dit kan winnen en haar dan een veel beter leven kan geven.’ De zoemer ging. ‘Oke Cars bedankt voor je boeiende interview en veel succes.’ Het publiek klapte en hij ging terug naar zijn plek. Gordy Lates was aan de beurt. Hij was kleiner dan normaal en deed zijn voordeel mee. Hij makte er de hele tijd grapjes over en  het publiek vond het prachtig. De volgende was Fors Mill. Dat was het normaalste interview tot nu toe. Hij was beleeft en wist het publiek zo voor hem te winnen. Shim Oxly leek ook wat gespannen maar kwam er goed doorheen. Ros Cevendis daarin tegen klapte helemaal dicht. Ik kreeg er geen woord uit. Hij staarde alleen maar naar het publiek. Ik liet de zoemer weer eerder afgaan. Gray Follor hing ook een stoere act op en was heel overtuigend. Butly Lamel probeerde het publiek voor hem te winnen door grappig te doen maar dat ging hem niet goed af. Het publiek bleef doodstil. ‘En als laatste een applaus voor Boxley Tos.’ Het publiek klapte. Hij ging zitten. ‘Zo vertel ons eens iets over Boxley.’ ‘Nou wat valt er te vertellen. Ik ben een gewone normale jongen die zijn best gaat doen.’ ‘Oke en hoe zat het met je vader? Die vond het niet zo leuk dat je mee doet.’ ‘Ach hij overdrijft altijd wel een beetje.’ ‘Maar snap je dat hij zo heeft gereageerd?’ ‘Ja ik snap het wel maar hij had zich ook gewoon kunnen beheersen want nu sta ik hier goed voorschut.’ Het publiek lachte. ‘Maar wat als je wint en je gaat terug? Kun je dan nog wel normaal met je vader omgaan?’ ‘Ik denk het wel, en zo niet is dat zijn probleem.’ De zoemer ging. ‘Een applaus voor onze laatste deelnemer.’ Het publiek klapte. ‘En dan nu het moment waar we allemaal op hebben gewacht. Het moment waar we niet langer op kunnen wachten. Ik zal de man het podium op halen. Solveris Crust!’ Het publiek werd helemaal gek toen Solveris het podium op kwam. Hij maakte een nette buiging en ging naast me op de bank zitten. ‘Zo Solveris leuk je weer te zien.’ ‘Insgelijks.’ Zei hij. ‘Maar houd ons niet langer in spanning. Hoe gaat de Arena er uit zien?’ ‘Nou ik heb hem hier bij me.’ Hij haalde een klein apparaatje uit zijn zag en legde het op de grond. ‘Nigel aan jou de eer.’ ‘Echt?’ vroeg ik verbaast. ‘Ja klap twee keer in je handen en heel Panem zal zien hoe de eerste arena gaat worden. Ik wiste even niet meer wat ik moest zeggen. ik keek Solveris alleen maar aan. ‘Als jij het niet doe doet ik het.’ ‘Nee nee.’ Zei ik snel en klapte twee keer in mijn handen. Het apparaat begon licht te geven en er verscheen een grote hologram. Het zag er uit als een groot colosseum. Daar had ik een keer les over gehad op school. ‘Een colosseum.’ Zei ik. ‘Ja dat klopt en ik zal je nog iets verklappen. In het colosseum gaan we het net doen als hoe het vroeger ging. We laten om de 4 uur een stel dieren los en dan moeten de tributen maar zien hoe ze er mee om gaan.’ ‘O geweldig.’ Jubelde ik. Ik zag het licht achter in de zaal aangaan. Ik moest afsluiten. ‘Solveris heel erg bedankt. Dit gaat werkelijk geweldig worden.’ ‘Ik hoop dat je gelijk krijgt.’ Lachte hij en stond op. het publiek gaf hem een staande ovatie en hij verliet het podium .