The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 6: De boete

District 6: De boete 

Vorige week werd ik 18. Dit is dus mijn laatste keer. Nog nooit was mijn hoop zo groot geweest. Ik hoefde nog maar een keer door te komen. Ik liep samen met mijn vader en moeder naar de inschrijf tafels. We liepen langs een grote oude trein. Dit was de eerste trein die hier ooit was gemaakt. Hij was oud en roestig en er zaten gaten in. Ik gaf mijn vader en moeder een knuffel en ging in de rij bij de tafels staan. De rij schoot goed op en ik checkte me in. Ik ging naar het vak van de 18 jarige meisjes. Ik zocht naar mijn beste vriendin. Ze stond helemaal achter in de hoek. De plek het dichtste bij de ouders. Haar moeder en zus stonden aan de andere kant van de afscheiding. Ik wist dat ze heel veel van ze hield, en sinds het overlijden van haar vader waren ze bijna onafscheidelijk. Ik tikte op haar schouder. Ze draaide om en liet me een gemaakte lach zien. ‘Dit word onze laatste keer.’ Zei ik en ik pakte haar hand vast. De schermen sprongen aan en het Capitol logo verscheen, het verdween weer en ze lieten de beelden zien van op het plein. Kinderen die zich nog in lieten schrijven en kinderen die angstig om zich heen keken in hun vakken. Het zou zo beginnen. De gordijnen bij het gemeente huis gingen open. De camera’s zoemde er op in. De man die ons al een paar jaar begeleider kwam het podium op. Hij keek eerst even rond voor hij naar de microfoon liep. ‘Hallo jongens en meisjes. Ik ben Pit Mumby maar dat wisten jullie al. Welkom. And may the odds be ever in your favor.’ Hij kreeg een mager applaus. ‘Ik zie dat de inschrijvingen klaar zijn. Dan kunnen we beginnen.’ Hij keek naar de twee schalen op het podium. ‘Waar zal ik toch eens beginnen.’ Zei hij meer tegen zichzelf dan tegen het publiek. ‘Ik weet het!’ riep hij ‘Ik doe het twee om twee.’ Hij liep naar de schaal van de meisjes. Hij grabbelde wat in de schaal en haalde er twee briefjes uit. Ik wist niet zeker of dat wel mocht,twee briefjes tegelijk, maar ach hij deed wel vaker dingen die niet helemaal klopte. ‘Oke onze eerste tribuut is: Estel Kimlin!’ Het plein bleef dood stil, toen kwam er heel langzaam beweging in het vak van de 15 jarige. Ze liep met knikkende knieën naar het podium. Toen ze naast Pit stond duwde hij de microfoon onder haar neus. ‘Wil je nog iets tegen het publiek zeggen?’ Estel bleef dood stil. ‘Ze is gewoon overdonder van blijdschap.’ Hij gaf haar een duwtje in de richting van de stoelen. Zelfs hij wist dat wat hij net zei niet waar was. Hij vouwde het volgende briefje open. ‘Joani bobs.’ Ook zij kwam uit het 15 vak. Ze liep het podium op en ging meteen op een van de stoelen zitten. Pit keek haar even verbaast aan maar ging toen snel weer verder. ‘Nu de eerste jongens.’ Hij pakte twee papiertjes uit de schaal en ging weer bij de microfoon staan. ‘Oke de eerste jongen vandaag is Totin Wenter.’ Hij moest helemaal van achteraan komen. Uit het 18 vak. Net als de volgende kandidaat Tion Spors. Pit huppelde deze keer naar de schaal van de meisjes. Weer pakte hij twee briefjes. ‘Oke de volgende is Nagi Mcgee!’ In het vak voor ons kwam beweging. ‘En voor de meisjes hebben we ook nog Gloria Raan.’ Mijn hart maakte een sprongetje. Haar kenden ik, ze zat bij mij in de klas. Ik zag haar langzaam naar voren gaan. Achter me hoorden ik een schreeuw van verdriet. Het was haar moeder. Ik kon me niet voorstellen hoe dit voor haar zou moeten zijn. Zodra Gloria op de stoel zat ging hij weer verder. Hij trok weer twee jongens. Cos Lerie van 13 en Gars Mil van 17. Toen zijn zaten liep hij weer naar de meisjes schaal. Luna Beks en  Pinno Matis waren volgens Pit de volgende. ‘Gelukkige.’ Zelf waren ze er niet zo blij me en dat was van hun gezichten af te lezen. De volgeden jongen kwam uit het 16 vak. Het was Yugo Vacan. Iedereen in het district kenden hem. Dat kwam door zijn lengte. Hij was over de twee meter en daarom pikte je hem overal zo tussen uit. Donald kemp kwam uit het vak tegenover ons. Hij liep zo snel als hij kon naar het podium. Hij was enige die Pit de hand goed schudden en daarna een klein woordje deed. De twee volgende meisjes waren allebei 16 en kwamen met de angst in hun ogen naar voren. Het waren Dindi Cena en Siri Levensal. De volgende jongen waren Randy Linicos en Caleb Chima en de meisjes die daarna waren uitgekozen waren Abay Krotos zij was nog maar 13. En Zoë Droste. Toen gebeurde er iets wat niemand ooit had verwacht. toen Pit het eerste briefje van de volgende jongens openvouwde riep iemand: ‘Ik bied me aan.’ Zijn mond zakte open en hij keek naar het publiek.’ Uit het vak van de 16 jarig kwam iemand naar voren. Het was de tweeling broer van Siri, Sirius. Hij liep langzaam naar voren. Een meisje naast me stak haar drie middelste vingers op. ik volgde haar voorbeeld. Als snel werd het door iedereen opgepikt. Dit gebaar leek Sirius nieuwe moed te geven en hij liep volt het podium om. Hij wisselde een blik met zijn zus. Ze keek hem dankbaar aan met tranen in haar ogen. Pit was helemaal van de kaart. Hij staarde naar Sirius. De burgenmeester klapte een keer in haar handen en Pit leek te ontwaken uit zijn droom. Hij keek naar het andere briefje in zijn hand. ‘En we hebben ook nog Willy Brussel.’ Niemand bestede echt aandacht aan hem toen hij naar het podium liep maar dat leek hem helemaal niet uit te maken. Ze kwamen aan bij de laatste twee meisjes. Aluca Sarie was de eerste. ‘En Nu het laatste meisjes voor deze keer: Tilly Multie.’ Mijn hand werd fijn geknepen. Ik keek opzei  en haar gezicht was lijkbleek. Over haar schouder zag ik haar zus en moeder in tranen. Langzaam liet ze mijn hand los. Ik wilde haar niet loslaten maar ze kon beter uit eigen beweging gaan. Je wilt echt niet dat de vredesbewakers je komen halen. Ik gaf haar nog snel een knuffel. Iedereen in het vak maakte ruim baan voor haar en ze liep naar het podium. Ik kon mijn tranen niet meer inhouden en liep ze de vrije loop. Neo Fotorus en Floris Jewwel waren de laatste twee jongen maar dat kon me niet echt meer schelen. ‘En nu een applaus voor jullie tributen.’ Het applaus was mager maar dat leek Pit niet deren. Hij ging voor de rest uit en ze verdwenen van het podium.