The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 4: de interviews

District 4: de interviews

‘Oke Nigel Succes.’ De lampen gingen aan en ik stapte het podium op. Er werd geklapt en gejuicht voor mee. Daar begon ik steeds beter aan te wennen. De camera’s gingen aan. ‘Hallo dames en heren, en welkom. Vanavond zult kennis maken met de tributen uit district 4!’ Weer applaus. ‘En daarna zoals u weet kom de onthulling. Maar nu eerst  gaan we kijken naar een samenvatting van District 3!’  achter me begon een film te spelen. Je zag de start en hoe iedereen moeite had met zijn wapens. Hoe Pina op een boobytrap stapte en de lucht in werd geblazen. Hoe Nemu Kevf vermoorden en Molly de stuipen op het lijf jaagde en daarna Voo die in een woede aanval Quars vermoorde. Weer Nemu die als een moordmachine te werk ging. Het gevecht tussen twee groepen met Natascha als enige overlevende. Daarna zag je de hoorn en hoe Gur Alana en Ian rende voor hun leven. En als laatste het feestmaal. Gur en Natascha die door Nemu werden uitgeschakeld. En het gevecht tussen haar en Voo. Het publiek lachte toen ze rond de tafel rende. Voo lag nu op de grond. Nemu hing boven hem. Achter haar zag je Lydia aan komen lopen. Ze pakte de blij die achter Nemu lag. Maar hij begon wild te bewegen en kwam daardoor in de rug van Nemu terecht. Het beeld werd zwart. ‘En dan nu een groot applaus voor district 4!’ Onder luid applaus kwamen 24 kinderen het podium op. Ze gingen iedere op een stoel zitten en ik ging op mijn eigen plek zitten. ‘En vandaag beginnen we met: Abelona Ceder!’ Het meisje kwam een beetje onzeker naar me toegelopen. Ze ging zitten. ‘Zo Abelona. We zagen dat jij je nog snel opgaf. Waarom zo laat?’ Ze dacht even naar. ‘Ik wilde voor een verassing zorgen.’ ‘En dat is je dan redelijk gelukt. Maar wat ik meende te zien was dat je er zelf niet zo blij mee was.’ Toen ik dat zei veranderd er iets in haar houding. ‘Dat heet show.’ Zei ze met veel meer zelfvertrouwen. ‘Zo, zo dan ben je een hele goede actrice.’ Het publiek lachte. ‘Dank je, en daar ben ik niet alleen goed in.’ Haar plotselinge verandering had de aandacht van het publiek. ‘O vertel ons meer.’ ‘Ik kom uit district 4, het vis district. Ik kan z’n beetje alles wat je nodig hebt in de arena.’ ‘Ja maar als jij het kan zullen veel van de rest het ook kunnen.’ ‘Ja maar ik kan het beter.’ De zoemer ging. Ze stond op en liep met een stevig pas terug naar haar plaats. ‘De volgende is: Aelle Limen!’ Het meisje was ongelofelijk lang en daar hadden ze gebruik van gemaakt. Ze had een heel kort rokje aan waardoor haar gebruinde benen goed zichtbaar waren. Het zag er zeker niet slecht uit. Ze ging zitten en vertelde wat over haar familie en wat ze in de arena zou doen. niet heel bijzonder. ‘Jasto Mostal!’ Hij deed heel erg uit de hoogte over zichzelf. Dat viel helemaal verkeerd bij het publiek en het applaus was ook mager toen hij weer naar zijn plek terug liep. ‘Arne Brech!’ de hele dikke jongen waggelde naar de bank. Ondanks zijn postuur hadden ze hem toch in een pak weten te krijgen. ‘Zo vertel ons eens wie Arne is.’ ‘Nou ik ben Arne en zoals je kunt zien ben ik dik.’ Daar had ik niet op gerekend. ‘Um oké als je het zo wilt zeggen. Maar hoe komt het dat je zo dik bent?’ ‘Ik ben de zoon van de baas van de grootste vis fabriek dus ik heb het nooit slecht gehad thuis.’ ‘Dat kun je wel zeggen ja.’ ‘En ik heb ook nooit hoeven werken voor mijn eten.’ ‘Maar hoe denk je dan ooit te gaan winnen?’ ‘Niet.’ Dat antwoord maakte veel los in het publiek. Ik zelf was ook even van slag. Ik wachtte tot het publiek weer wat rustiger was en vroeg toen: ‘Weet je het zeker? Je kunt nog altijd trainen en je best gaan doen.’ ‘Dat kan maar het heeft toch geen zien. Kijk naar mijn tegenstanders.’ Hij gebaarde achter zich. ‘Ik maak geen schijn van kans.’ Tot mijn opluchting ging de zoemer. Er werd niet geklapt voor hem maar in plaats daarvan steeg er een geroezemoes op uit het publiek. Ik wachtte even tot het weer rustig was en kondigde de volgende aan. Yara Ward. Zij was niet heel bijzonder. Het ging goed maar niet te goed. ‘Missa Toto dames en heren.’ het was een ramp met haar. Ze was zo zenuwachtig. Ze zat te trillen om de bank en er kwam niks zinnigs uit. Ik heb het maar snel afgekapt. Salazar Grum ging veel beter. Hij was beleefd met hier een daar een goed geplaatste grap. ‘En dan nu: Miko Rombree.’ Alle vrouwen in het publiek werden wild. En toen hij naar zijn plek liep blies hij handkusje naar ze. ‘Zo Miko jij bent nogal een charmeur.’ ‘Ja ik kan het ook niet helpen.’ Lachte hij. ‘En hoe denk je dat, dat je gaat helpen?’ ‘Nou het help me straks vast wel maar ik heb nog veel meer kwaliteiten naast mijn mooie gezicht.’  O help gaan we zo beginnen. ‘Dan is het goed maar vertel ons eens wat meer over je leven thuis.’ ‘Ik leef gelukkig samen met mijn ouders en mijn broertje.’ ‘Als je zo gelukkig was waarom heb je je dan opgegeven?’ ‘Ik wil een nog gelukkiger leven voor ze.’ ‘En hoe gelukkig is hun leven als jij sterft?’ Zijn eeuwige glimlach verliet even zijn gezicht. ‘Ik zorg gewoon dat ik niet sterf en als het wel zo is weten ze dat het voor de goede zaak was.’ Er ging een aaaw door het publiek. ‘Als jij er zo over denkt.’ De zoemer ging. Onder een luid applaus liep hij terug naar zijn plek. ‘Luca Cento!’ ze vertelde wat over het werk dat ze thuis deed. ‘Noah Lander!’ hij was de grappen maker zelf. Op alles wat ik vroeg of zei had hij wel een geniaal antwoord klaar. Het ging zo ver dat ik zelf mijn lach niet meer in kon houden. Met pijn in mijn buik ging ik weer verder. ‘Joyce Tap!’ Ze kwam bijna stampvoetend naar me toe. Met een plof ging ze zitten. ‘Zo Joyce.’ ‘Wat?’ Ga nu niet zo beginnen. ‘Kort lontje?’ ‘Ja altijd al gehad. Probleem mee?’ ‘Nee helemaal niet.’ zei ik rustig. ‘Maar vertel ons een wat over Joyce.’ ‘Wat kan ik vertellen? Ik kom hier om te winnen en weer naar huis te gaan. Niet voor dat hele gekke circus eromheen.’ ‘Maar dat wist je van te voren al he. Dus je moet er niet raar van staan te kijken.’ ‘Dat doe ik ook niet. Ik zeg alleen dat ik er niks aan vind.’ ‘Dus je geniet niet van de aandacht en de mooie kleren?’ al weet ik zeker dat de styliste bij haar heel veel moeite hebben moeten doen. ‘Nee totaal niet.’ ‘En het eten dan?’ ‘Ja dat is wel lekker hier.’ ‘Zie je ik wist dat er iets was dat je hier wel leuk zou vinden.’ Ze keek me woedend aan. Ik gebaarde voor de zoemer. Ze Liep stampend terug naar haar plaats. Het interview met Tibo Pierel en Quint Siebe ging prima maar met Kima Desco kwam ik weer nergens. Ze gaf heel kort antwoord en ik kon niet goed zien waar het aan lag. De zenuwen of net als Joyce een grote afkeer voor alles hier. Yuna Maxima was zo opgefokt dat het irritant werd. Ik was blij toen ze weer weg was. ‘Athena Crato!’ Ik moest even een paar keer knipperen toen ze ging zitten. Ze had een hemels blauwe jurk aan die leek te stralen. ‘Je ziet er prachtig uit.’ Ze bloosde. ‘Dank u.’ ‘En wat is jou rende om je op te geven?’ ‘Nou ik heb toch niet veel te verliezen.’ Zei ze ‘Ik woon alleen. Mijn ouders zijn een paar jaar geleden overleden.’ Het publiek toonde medeleven. ‘O nee het is niet zo dat ik daardoor vreselijk ongelukkig ben hoor. Ik mis ze natuurlijk wel maar ik kan heel goed voor mezelf zorgen. En ik dacht dat ik het misschien wel zou kunnen winnen.’ ‘En mag ik vragen hoe je ouder zijn overleden?’ Ze twijfelde even. ‘Mijn moeder was ziek en stierf en mijn vader kon daar niet mee omgaan en heeft een einde gemaakt aan zijn eigen leven.’ Het publiek was plots doodstil. ‘Dat is nog bestheftig.’ ‘Ja daar heeft u gelijk in. Maar mijn moeder heeft me altijd geleerd om het beste uit het leven te halen en niet bij de pakken neer te gaan zitten.’ ‘Dat heeft ze dan mooi gezegd.’ De zoemer ging. Ze liep terug naar haar plaats. De stemmig in de zaal bleef somber. Ik probeerde het weer wat op te vrolijken met de volgende kandidaat Jara Loveren, maar dat lukte niet. En ook met Watler Zomp die erna kwam veranderde de sfeer niet. Lance Deswota wist het een klein beetje op te fleuren met een paar van zijn grapje maar toen hij weer naar zijn plaats liep zakte de sfeer weer. Dit had ik nog nooit mee gemaakt. Zelfs niet bij mijn opa. Het meisje had met haar verhaal en uitstraling echt het publiek weten te raak tot diep in hun binnensten. Iets waarvan velen waarschijnlijk niet eens wisten dat ze het hadden. Ray Koben kon er ook niks aan veranderen. Hij vertelde wel een boeiend verhaal over een van zijn vistochten maar het sloeg niet goed genoeg aan. Cassandra Nice bracht eindelijk een beetje verandering. Zijn was zo blij en positief en zot vol lof over het Capitol en hun bewoners. Ze gaf zoveel complimenten over alles dat het publiek wel moest opvrolijken. May abel wist vervolgens veel van het positieve wee de grond in te boren. Ze had geen goed woord over voor haar meden tributen en ook niet voor het Capitol. Oskar Titran probeerde trok zich niks aan van het publiek. En hij pratte strik zakelijk over de aren en hoe hij zou gaan winnen. ‘En dan nu als laatste: Grismo Kruft!’ Hij kwam naar zijn me toen geloven en schudde me de hand. ‘Zo vertel ons eens waarom?’ Hij keek me vragend aan. ‘Pas 14 en je dan al opgeven. Dat is niet heel gebruikelijk.’ ‘Klopt maar ik weet zeker dat ik er klaar voor ben.’ ‘Zo zo dat is vastberaden. En hoe weet je het zo zeker.’ ‘Ik kan goed vechten, eten zoeken ja eigenlijk alles om te overleven.’ ‘En wat vonden ze thuis van je beslissing?’ Zijn gezicht verstrakte even. ‘Nou die zijn het er niet zo mee eens.’ ‘Waarom niet? z’n jongen als jij maakt toch een goede kans?’ ‘Ja dat klopt maar mijn zus heeft een paar jaar gelden ook meegedaan.’ ‘En Verloren.’ Vulden ik hem aan. Zijn gericht stond bedroeft. Hij knikte. ‘Ze was dichtbij. Laatste 3.’ ‘Jongen jij gaat dit gewoon winnen. Ter eren van je zus.’ ‘Dat heb ik ze thuis ook gezegd maar ze waren het er niet mee eens.’ ‘Als je wint zullen ze daar wel anders over denken.’ De zoemer ging. Een beetje bedroeft ging hij terug naar zijn plaats. Ik richtte me tot de camera. ‘Dat waren de interviews dames en heren. Ik hoop dat u een favoriet heeft uitgekozen. En dan nu de man waar we allemaal op hebben gewacht: Solveris Crust!’ Hij kwam op en zwaaide even naar het publiek. Hij nam plaats naast me. ‘Nigel.’ Ik schudden zijn hand. Ik voelde me geweldig. ‘Het was weer fantastisch!’ riep ik blij als een klein kind die een cadeau kreeg. ‘Dank je Nigel.’ ‘Ik was zelf eerst een beetje septisch maar het viel heel goed uit.’ ‘Nogmaals bedankt. Het was iets wat in de honderd jaar ooit een keer eerder was gebruikt. En ik vond dat het wel iets had.’ ‘Zeker zeker. En dan de wapens. Ik heb helemaal dubbel gelegen toen ze moesten uitvogelen hoe het allemaal zat.’ ‘Je vast niet de enige.’ Hij haalde het apparaatje weer uit zijn zak. Ik keek erna en hij knikte. Ik klapte twee keer in mijn handen en de hologram verscheen. Ik zag de hoorn en er omheen lag water met daar achter een soort ruien. ‘Vertel.’ Zei ik geïnteresseerd. ‘Zoals je weet is district 4 het vis district. Ik heb hier in het midden de hoorn staan en daaromheen hebben we water. En als je goed kijkt kun je de ruien zien de op zijn buurt weer om het water heen licht.’ ‘De ruien van Atlantis.’ Mompelde ik. ‘Juist je hebt helemaal gelijk!’ ik had niet in de gaten dat hij me had verstaan. ‘Het is de ruien van de gezonken stad atlantis zoals staat beschreven in de boeken.’ Ik maakte me los van de hologram. ‘Het gaat zeker weten geweldig worden Solveris.’  ‘Laten we dat maar hopen.’ Het licht achterin de zaal ging aan. ‘Bedankt voor je bezoek Solveris.’ Hij knikte. ‘En u dames en heren zie ik de volgende keer weer!’