The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 5: De intervieuws

District 5: De intervieuws

‘Ja moeder. Tot straks moeder.’ Ik hing de telefoon op. Ze was altijd zo overbezorgd als ik aan de interviews begon. En al helemaal nadat die jongen me had aangevallen. Ik ben iedere keer zeker tien minuten bezig om haar gerust te stellen. Maar ze bedoelt het goed. Er werd op de deur van mijn kleedkamer geklopt. Ik verwachte de producent maar het was mijn dochtertje. ‘Lieverd!’ riep ik. ze rende op me af met haar armen wijd. Ik gaf haar een dikke knuffel. ‘Wat ben ik blij om jou te zien.’ ‘Ik ben ook blij om jou te zien papa.’ Het was al een paar dagen gelden dat ik haar had gezien. Ik had het ook zo druk nu. Ik moest de interviews voorbereiden, onderzoek doen, interviews houden met belangrijke mensen. ‘Papa wanneer kom je weer naar huis?’ ‘Vanavond lieverd.’ ‘Beloofd?’ ‘Ja beloofd.’ Ik had al vaker tegen haar gezegd dat ik thuis zou komen maar dan kwam er weer iets tussen. Maar tot nu toe was er de avond na de interviews niks voorgevallen dus ging ik er van dat dat nu ook niet zo was. ‘Maar papa moet nu gaan werken. Ben je hier alleen gekomen?’ ‘Nee mama staat buiten te wachten.’ Ik tilde haar op en liep naar de deur. En inderdaad stond mijn vrouw buiten te wachten. ‘Durf je niet meer binnen te komen?’ grapte ik. ‘Ze wou haar vader perse alleen zien.’ Ik lachten en gaf ze allebei een zoen. De producent kwam aanlopen. Ik gaf mijn dochtertje over en gaf ze nog snel een kus. ‘Ik zie jullie vanavond.’ Ze knikte en zwaaiden en ik liep achter de producten aan. ‘Oke.’ zei ze. ‘Door jou familie reünie lopen we nu vijf minuten achter. Dus houd het kort.’ Ik knikte. ‘en hier is uw gastheer van vanavond: Nigel Flickerman.’  Onder luid applaus liep ik het podium op. ‘Welkom dames en heren. Vanavond presenteer ik u District 5!’ het publiek juichte en joelde. ‘Maar nu eerst gaan we kijken naar de hoogtepunten van District 4!’ Het scherm achter me flitste aan. Ik ging snel zitten. de film begon. We zagen dat iedereen klaar stond. Na het start schot begonnen ze als gekken te rennen en veel sprongen meteen het water in. Ze zoemde in op twee mensen. Ik zag niet goed wie. Eentje werd er onder water getrokken en naar een paar seconden werd ze uit het water geslingerd. Het volgende beeld was van Aelle en Grismo. Ze zaten in een grot en hielden elkaar stevig vast. Er ging een aaaw door het publiek. Ze schakelde over naar de hoorn. Daar stond een jongen aan de waterkant. Ik zag meteen wie het was. Hij liep langzaam het water in en verdween voor een hele tijd. toen kwam er een hand boven drijven. Ze schakelde de over naar een oud vervallen huis. Een groep van vier liep er langs af. Toen werd een meisje in haar nek geraakt door een pijl. Nu kwamen er drie anderen tevoorschijn het gevecht begon en aan het einde stonden Ray en Cassandra tegenover elkaar met gespannen boog. Nu volgde ze een andere groep. En die botste letterlijk op twee andere. Dit was een kort saai gevecht vond ik zelf. Het enige nog beetje leuk was dat Jara een stomste inschatting fout makte. Het publiek deelde mijn mening. Nu zagen we heel kort hoe Joyce taps Tibo in het water duwde en daarna Lance vermoorde. We schakelde over naar nog een andere groep. Je zag iemand zitten met een drietand in haar rug. De andere twee sprongen op. Joyce kwam langzaam op ze aflopen. Je kon niet echt zeggen dat dit een gevecht was want ze lieten zich aftroeven door Joyce. Nu zagen we hoe iedereen weg rende voor het water. Ray en Cassandra kwamen als eerste aan op de open plek. Daarna Joyce die meteen werd uitgeschakeld. Nu verschenen Aelle en Salazar. Aelle had geen wapen. Salazar ging de strijd aan en vermoorde Cassandra. Ray ging achter Aelle aan en Salazar schoot haar te hulp. Heel even stond iedereen stil en toe kwam Ray in actie met een gemeen grijns. Hij verwonde Salazar en vermoorde Aelle. Mijn hart brak toen ik Salazar naar Aelle toe zag strompelen. Zijn ogen stonde vol verdriet. Het scherm ging op zwart. Het publiek klapte. ‘Zo dames en heren en nu een warm applaus voor de tributen van district 5.’ Ze kwamen het podium op en gingen achter me zitten. ik keek op mijn kaartje. ‘We beginnen vandaag met twee broers: Sergio en Nemoy Rex!’ De twee jongens kwamen naar voren gelopen. ‘Zo jongens, hoe gaat het met jullie?’ ‘Zo goed als het kan gaan.’ Zei Sergio ‘O vinden jullie het niet leuk hier?’ ‘Ik zit liever thuis.’ Zei Nemoy kort. ‘Er is maar een manier om thuis te komen.’ Zei ik. Ze keken me allebei kwaad aan. Ik dacht aan hun moeder. ‘En hoe was jullie afscheid?’ Nu had ik het gedaan. Nemoy stond al half maar Sergio hield hem tegen. ‘Weet je Nigel we hebben goed afscheid genomen en ze heeft er nu min of meer vrede mee dat ze minimaal een van haar kinderen kwijtraakt.’ Die had ik niet verwacht. Want ik wist zeker dat ze haar niet meer hebben gezien nadat ze werd afgevoerd. ‘Nou ik ben blij voor jullie. Maar hoe gaan jullie er voor zorgen dat ze een van haar zoons terug krijgt?’ Nemoy gaf antwoord: ‘Dat is heel simpel. Iedereen vermoorden.’ Het publiek lachten. Maar hij was blijkbaar heel serieus. ‘Dat is toch het doel van deze hele klote zooi.’ ‘Nemoy,’ zei Sergio dreigend, maar hij luisterde niet. ‘Dat is toch de bedoel hier!’ schreeuwde hij. ‘Dat wij elkaar vermoorden voor jullie.’ Hij keek nu naar het publiek. ‘Julie zijn zielig weet je dat. Zielig!’ het publiek was doodstil. Ik gebaarde naar de producent. De zoemer ging maar Nemoy ging niet weg. ‘Als ik hier uit kom vermoord ik jullie een voor een!’ Nu kwamen de vredesbewakers het podium op. en hij werd afgevoerd net als zijn moeder. Schreeuwde en schoppend. Sergio ging snel terug naar zijn plek. En ik ging meteen door. ‘De volgende is Rose Moor.’ Ze zag er prachtig uit en haar interview ging goed. Daarna kwam Snip Slek. Hij was heel zenuwachtig maar redde zich goed. Rafie Kreud niet. ze klapte dicht. Het enige wat haar nog wat sponsors zou kunnen opleveren is haar knappe kopie. ‘De volgende is Wody allen.’ Hij liep naar de bank en ging zitten. ‘Zo Wody vertel ons eens wie je bent.’ Hij deed net of hij nadacht. ‘Nou ik ben Wody.’ Het publiek lachten. ‘Ja dat hadden wij ook al ontdekt maar vertel eens wat over jezelf.’ Weer dacht hij na. ‘Ik hou van vis en van slapen.’ Ik zuchtte. Dit word niks. ‘En denk je dat jij kunt winnen?’ ‘Alles kan zou ik zeggen.’ ‘Dat is waar maar heb jij een kwaliteit die de andere niet hebben?’ ‘Nee niet echt denk ik.’ ‘O maar dan word winnen moeilijk toch?’ ‘Klopt maar ik ben hier ook niet om te winnen eigenlijk.’ ‘Waarvoor dan wel?’ ‘Voor het eten.’ Ik zuchtte nog een keer heel diep en gebaarde toen naar de producent. De zoemer ging. Het applaus was mager. ‘We gaan naar de volgende.’ En laten we hopen dat die wel wat weet te vertellen. Het was Sera Jizu. Ze was vrolijk opgewekt en praten aan een stuk door. Maar ik zag iets in haar ogen. Dit was zij niet. Maar het scheen aan te slaan dus waarom zou ze het niet doen. ‘Molina Howell dames en heren.’ zij deed het ook redelijk. Phil Alphe deed het heel erg goed voor zo’n klein jongetje. Hij praten heel volwassen en dat boeide de mensen. Hem zal het niet aan sponsors ontbreken. ‘De volgende is Twan Dokus!’ hem herinnerde ik me wel. Hij leek bijna vrolijk toen zijn nam werd afgeroepen. Hij ging zitten. ‘Zo Twan vertel ons een waarom jij dit gaat winnen.’ ‘Omdat ik dat kan.’ Hij was vol zelfvertrouwen. ‘Zo zo en kun je met ons delen hoe je dat gaat doen.’ ‘Natuurlijk.’ riep hij uit. ‘Ik ben goed met zwaarden en speren ik ben snel kan goed klimmen, ik kan eigenlijk alles.’ ‘Zo en  dat weet je zeker?’ ‘Absoluut!’ ‘En wat als je tegen over district 1 en 2 staat?’ ‘Die maak ik net zo snel aan kant als de rest.’ ‘Zo laat ze dat maar niet horen.’ Grapte ik. ‘Juist wel. Ze moeten uitkijken voor me. Ik pak ze een voor een.’ De zoemer ging. ‘En groot applaus dames en heren. Hij zwaaide en gaf handkusje aan het publiek toen hij terug liep naar zijn plek. Na hem kwam Angie Mois. Haar interview was goed. Die van Doty Eero ook. Nobel Lier verprutste het helemaal. Hij probeerde wat ingestudeerde grappen maar toen dat niet werkte sloeg hij dicht en zag ik dat hij tegen zijn tranen vocht. Renola Asero was matig. Ze wist niet te boeien maar verveelde ook niet echt. Al zag ze er mooi uit in haar gifgroene jurk. ‘De volgende is Winnie Deller.’ Het publiek ging uit hun dak toen ze naar de bank liep. En ze zag er ook zo mooi uit. Haar jurk was zacht roze en ze had haar haar in een staart. ‘Hallo Winnie.’ ‘Hallo.’ Zei ze verlegen. ‘Alles goed met je?’ ‘Ja hoor.’ ‘Vind je het leuk hier?’ ‘Ik weet het niet.’ Zei ze zacht. ‘Vertel ons anders een iets over jou thuis.’ ‘Nou ik woon thuis met mijn papa en mama en mijn broertje en ja, ik weet niet echt wat ik moet vertellen.’ ‘Is het hier heel anders als thuis?’ ‘Ja echt wel.’ Ze kroop nu een beetje uit haar schulp. ‘Alles is veel mooier en veel groter.’ ‘Dat geloof ik wel ja. Maar hoe denk je dat je het gaat doen in de arena?’ ‘Ik weet het niet. Ik ben nog niet zo oud en ik kan nog niet zo heel goed vechten.’ Ik voelde een beetje medelijden. ‘Je zult het vast goed doen.’ De zoemer ging. Ze liep vlug terug naar haar plaats. Onder weer een luid applaus. Nikki Lips was de volgeden. Ze deed het prima. Lulu Becks ook. Melko White was minder maar nog steeds acceptabel. ‘Cina Rain dames en heren.’  ze kwam langzaam naar voren. En nu zag ze er nog jonger uit als op tv. Het was echt niet te geloven. Ik zou haar nu niet ouder schatten als 11. ‘Zo Cina, vertel ons eens wat er zo bijzonder is aan jou. ‘O ik ben heel goed met eten.’ ‘En wat heb je daar aan in de arena?’ ‘Nou ik weet wat ik wel en niet kan eten en als het moet kan ik van alles wat ik vind iets lekkers maken.’ ‘Dus ik neem aan dat je in staat bent besten te doden?’ ze knikte. ‘Denk je dat je ook mensen kunt vermoorden?’ ze keek nu ernstig. ‘Ik zou zeggen van niet maar je weet nooit wat mensen doen als hun leven in gevaar is.’ ‘Daar heb je wel een goed punt.’ De zoemer ging.  ‘Veel succes.’ Ze knikte naar me en liep terug naar haar plek. Na haar kwam Rokky Nix. Hij liep moeizaam naar de bank en leip naar zijn interview nog moeizamer terug. maar het ging hem goed af. Teno Hiner deed het ook goed en Inca Grand sloot alles matig af. Jammer. ‘Zo dames en heren geef ze allemaal nog een warm applaus.’ Er werd wel geklapt maar niet van harte. ‘En dan gaan we nu verder met de man die iedereen kent: Solveris Crust!’ Hij kwam het podium op in een fluwelen rood pak. Het zag er prachtig uit en leek te schitteren in de lichten van het podium. Hij ging naast me zitten. ‘Welkom.’ Hij knikte. ‘U heeft weer een prachtig staaltje werk afgeleverd.’ ‘Dank je Nigel.’ ‘Ik meen het ik vond het prachtig hoe die ruinen naar voren kwamen. En dan dat monster.’ Hij lachte. ‘Ik ben blij dat je er zo ver denk. Maar we moeten door.’ hij haalde het apparaatje weer uit zijn zak. Ik keek hem aan en hij knikte. Ik klapte twee keer in mijn handen en de hologram verscheen. Het was iets wat ik niet kon plaatsen. Het enige wat ik zag was een groot blok er omheen een kleine ruimte en dan een hele hoge muur. Ik keek hem aan. ‘Ik weet dat deze wat meer uitleg verschaft. Hij klapte nog een keer in zijn handen en de hologram veranderde. Nu zagen we de binnenkant van het gebouw. Het bleek een doolhof van kamers te zijn. ‘We weten dat District 5 voornamelijk zorgt voor onze energie.’ Ik knikte. ‘En wat je voor je ziet is een verlate kerncentrale.’ Nu had dat had gezegd begon ik het te zien. ‘En ik heb ik veel van de kamers een leuke verassing voor de tributen.’ ‘Kun je ons daar al wat over vertellen?’ vroeg ik hoopvol. ‘Helaas niet Nigel, dan zou je toch moeten wachten.’ Een beetje teleurgesteld keek ik naar de holgram. ‘Maar ik verzeker je dat het leuk haat worden.’ Het rode licht achter in de zaal ging aan. ‘Solveris heel erg bedankt Dit belooft weer veel goed.’ Hij knikte en ik richtte me tot de camera. ‘En u zie ik de volgende keer weer.’