The 100th Hungergames '4e kwartskwelling'

District 1: In de arena III

District 1: In de arena III

Cox Lovel

We gebruikte de 24 uur om op te ruimen en bij te komen. We aten wat en bleven de nacht  in de hoorn. Wat Morgana met Boxley had gedaan had bij veel indruk gemaakt. Bij mij ook. Ik kreeg heel even het gevoel dat Morgana niet zo stoer en sterk was als ze zei. Maar ik weet nu wel anders. Ik kan haar beter te vriend houden. De zon was al weer op en scheen fel. Morgana stond bij haar geïmproviseerde barbecue. ‘Had je er veel moeite me?’ vroeg ik. ‘Met wat?’ vroeg ze bits. ‘Met Boxley.’ Ze schudden haar hoofd. ‘We hadden een afspraak.’ ‘Daar heb je helemaal gelijk en ik had waarschijnlijk het zelfde gedaan.’ Ze keek me aan en lachte. ‘Jij slaat nog geen deuk in een pakjes boter.’ Ik wilde iets terug zeggen maar ik was hier om vrienden te maken. ‘Waarschijnlijk niet. Maar het gaat om het idee toch?’ Ze knikte. ‘District 1 gaat om eer.’ Ik liep weg. Ik hoopte dat het werkte. Want iets in me zei dat ik haar straks nodig had.

Liene Lovel

Hij was weer bezig hoor. De gluiperd. Cox likte zich altijd in bij de sterkste. Want hij weet dat als hij tegen over ze komt te staan, hij er niet van kan winnen. Dat deed hij op school en thuis,en nu ook hier. Ik moest daar niks van hebben. Ik red het wel in mijn eentje. Dat is me als jongste thuis altijd al gelukt. De gedachte aan thuis maakte me stil. ik miste ze vreselijk. Ik wilde dit zo graag winnen voor ze. Net als Cox. Maar het was handiger geweest als hij het me had verteld dat hij mee ging doen. dan had ik het niet gedaan. Toen we horden dat er dit jaar 24 kinderen werden getrokken waren mijn ouders en ik het snel eens. Ik ging meedoen. Mijn oudere broer had het al geprobeerd. Maar hij had het niet eens gehaald tot de laatste 10. Een schande. Iedereen had het er over. En nu was aan ons de taak de eer te herstellen. Door te winnen.

De porten gingen open. Ik sprong op net als de rest. Morgana kwam snel naar de hoorn gerend en pakte haar wapen. We waren met stomheid geslagen door wat er door de porten kwam. Dat waren wij. Ik zag Morgana, Sira, Holly en uiteindelijk mezelf. Dat was zo raar. Het was als of ik in de spiegel keek. Iedereen was stil en leek niet te kunnen bewegen. Onze klonen kwamen dichter bij. Morgana kwam als eerste in beweging en stormde op zichzelf af. dat was nog vreemder om te zien. De rest volgde en zocht een tegenstander uit. Ik kwam tegen over Fors te staan. Het was een exacte kopie. Ik haalde uit met mijn jagersmes. Hij weerde de klap af en zwiepte zijn zwaard mijn kant op. Hij raakte me net op mijn wang. Het was geen diepe snee maar ik wist dat het menens was. Achter Fors zag ik Holly met mijn kloon vechten. Een gek gezicht. Ik focuste me weer op Fors. We waren aan elkaar gewaagd. Hij wist mij goed af te weren en ik hem. Ik zag Kiri in de verte verliezen van Retro. Alleen ik wist niet of dat goed of slecht was. Dat was ook nog iets! Straks weten we niet meer wie echt is en wie niet. Ik moest snel zijn. Ik begon in de wilde weg naar Fors te slaan. Iets wat ik normaal nooit zou doen, en dat verraste hem. Hij kreeg mijn mes in zijn buik en zakte in elkaar. Ik nam even de tijd om om me heen te kijken. Ik zag Bon op de grond liggen, Morgana, Retro en Kiri nu twee keer. Ik was totaal in de war. Ik zag mensen renen maar durfde ze niet aan te vallen. Wat als ik de verkeerde zou kiezen. Cox kwam op me af gerend. Zijn mes voor zich uit. Dat was niet mijn broer. Maar ik was te verstijfd om iets te doen. Ik kon mijn eigen broer niks aan doen. Ik voelde hoe het mes mijn buik sneed. Ik keek naar het gezicht van Cox. Hij was bijna het zelfde. Bijna, alleen zijn ogen waren niet zo levendig als bij de echte.

Cox Lovel

Ik zag hoe ik mijn zusje neerstak. Maar dat was ik niet. Ik stormde op mijn kloon af en nog voor hij kon nadenken sneed ik zijn keel door. Ik keek naar Liene. Een rode vlek verspreide zich rond het mes. Ik vocht tegen de tranen. Ik moest nu doorgaan. Ik draaide me om en keek naar het slagveld. Er lagen nu meer mensen op de grond dan dat er stonden. Ik zag dat morgana het opnam tegen Holly en Doomi. Ze haalde flink uit en sloeg Doomi zijn arm er af. Nog een klap en hij ging tegen de grond. Met Holly had ze meer moeite. Maar ze wist te winnen. ‘Naar de hoorn!’ hoorde ik iemand schreeuwen. Een hand vol deed wat er werd geroepen. We waren nog met z’n zessen. We hadden er veel verloren maar waren nu in de meerderheid. We vielen tegelijk aan en de klonen waren geen partij. Ik zakte op de grond toen de kloon van Bo als laatste neerviel. De rest was ook totaal uitgeput. Morgana was er nog, Holly,Kamile, Doomi,Retro en ik. We keken elkaar aan. ‘Nu word het menens.’ Zei Doomi. Hij had gelijk. Ik keek naar alle lichamen die over de arena verspreid lagen. Het was gruwelijk. Ik schrok van de stem van de spelmaker. ‘Vanaf nu blijven de porten gesloten.’