This is a work of fiction. Names, characters, places and events are fictitious, unless otherwise stated. Any resemblance to a real person, living or dead or, in an actual event is purely coincidental.
¤¤¤¤¤¤
Nandito ako ngayon natakbo habang naiyak sa park dahil nag - aaway na naman si Mom at Dad.
~BOOGSHH!!~
"Ouch! Tumingin ka nga sa dinadaanan mo!" Sabi nung batang lalaki.
"Huhuhuhu!" Lalo ako umiyak dahil napagalitan ako TT_TT.
"Tsk! Huwag ka na nga umiyak diyan! Tara, libre kita ice cream! Huwag ka na umiyak ha! *smile*" sabi sa akin nung boy.
Tumigil na ako sa pag iyak at inilahad niya ang kamay niya at tumayo na ako.
"Thank you!" Sabi ko at nginitian siya.
"Kuya dalawa pong ice cream strawberry flavor." sambit nung bata at binigay yung bayad.
"Tara!" Sabi niya at hinila ako papunta sa bench.
"Sorry sa kanina ah!" Masayang sambit ko.
"Sa susunod kasi tumingin ka sa dinadaanan mo." sabi niya at kumain ng ice cream.
"Alam mo ba, favorite ko ang strawberries." sabi ko
"Talaga? Ako rin. *smile*" sabi din niya.
"By the way, bakit ka naiyak kanina??" Taka niyang tanong.
"Nag aaway na naman *sob* ka-kasi si *sob* Mom and dad kanina *sob* eh." naiiyak kong sambit.
"Shhhh, don't cry." sabi niya at tinapik ako sa likod.
"Thank you." sabi ko at niyakap siya.
Kumalas naman ako sa yakap at nakita kong namula siya.
(Author: Btw, 13 years old na sila ditto.)
"Are you blushing?" Tanong ko.
"No, I'm not. Its just hot that's why my cheeks are getting red." sabi niya
"If you say so..." sabi ko.
"By the way, what's your name?" Tanong niya.
"You can call me Alexa." sabi ko at nakipag shake hands.
"You can call me Zeke." sabi niya at nakipag kamay din.
(Author: Its pronounced "Zik")
****
Simula nung araw na yun lagi na kami nagkikita sa park na yun at sampung buwan na ang nakalipas.....
"Zeke, naalala mo pa ba nung una nating magkita??" Taka kong tanong sa kaniya.
"Oo naman, iyakin ka pa nun." sabi niya at piningot ako sa ilong.
"Ouch! Ano bang problema mo??" Sabi ko at hinimas ung ilong kong masakit -_-.
"Ikaw! Ikaw ang problema ko!" Sabi niya sa akin.
"Ako? Anong ako??" Taka kong tanong at turo sa sarili ko.
"Ikaw dahil ikaw ang nagpapatibok ng puso ko.....You always make me happy, your the one who makes the sun shine brighter......Alexa, I think I'm inlove with you." sincere niyang sabi.
"I lo-love you too" sabi ko at biglang may humila sa akin.
"Alexa, tara na pupunta tayong Korea!" Sabi ni Mom at sinakay na ako sa kotse. Kita ko naman humabol si Zeke.
"Hahanapin kita Alexa! Until we meet again!" Sigaw niya sa akin at kumaway. Kumaway na lang din ako.
~RING~RING~
"Wahhh! Ano ka bang Zeke ka at lagi na kitang napaniginipan!" Sigaw ko dito sa kwarto.
¤¤¤¤¤¤
Sino kaya si Zeke at Alexa?? Bakit kaya lagi niya itong napapanaginipan? Bakit kaya siya sumigaw??
(Readers: Author bakit ikaw itong tanong ki tanong? Diba ikaw ang may gawa nitong kwento? d-__-b
Oo nga noh d^__^b7 basta subaybayan nalang natin sa sunod! Pasensya na kung bitin ang prologue ko d^__^b
BINABASA MO ANG
The Campus Badboy is my Fiance?
Teen Fiction(COMPLETED) [HIGHEST RANK: #1 IN CAMPUSCRUSH] Ang hirap maging anak ng mayaman noh? Mapapa arrange marriage ka pa -__- Pero ano ang gagawin mo kapag ang fiance mo ay isang campus hearthrob at certified bad boy pa?? Kakainisan mo ba ito o mamahalin...
