Why Again?! (vervolg op He's The Up When I'm Down)

hoofdstuk 1

djenna p.o.v.

ik zit met hope en niall op de bank in ons eigen huis. ofja, een huis? beter gezegt vila. niall houd hope vast. ze slaapt.  hope is nu 3 maanden oud. ze is zo cute. ze begint net tandjes te krijgen. ook wil ze haar eerste stapjes al zetten. het gaat nog een klein beetje moeilijk, maar het lukt haar wel! ik ben zo trots op haar. ik voel me weer een beetje misselijk worden.  snel sta ik op en ren naar de wc. daar spug ik mijn hele maaltijd van vanmiddag weer uit. "schat? gaat het?" vraagt blijkbaar niall die achter me staat met hope in zijn handen. "ja hoor. alleen die kleine is weer bezig."je hoort het goed. ik ben zwanger van mijn 2e kindje. al 2 maanden. niall legt zijn hand op mijn buik. "wel een beetje lief zijn voor mama he!" zegt hij tegen mijn buik. ik begin te lachen. "ja papa niall." zeg ik met een piepstem. niall schiet nu ook in de lach. "nialler niet zo hard. straks maak je hope wakker. " zeg ik lachend.  "sorry djen." zegt hij. samen lopen we weer terug naar de woonkamer. niall gaat op de bank zitten. ik volg hem. ik ga expres aan de andere kant van de bank zitten.  " heey! kom je niet naarst mij zitten?" vraagt hij nep beledigend. "nee. jij bent niet interessant genoeg." zeg ik bloed serieus. "nou ben ik verdrietig." zegt niall jammered. " aahhh moet nialler huilen? kom maar bij mama." zeg ik en schuif naar hem toe. "i love you." zeg ik tegen niall. " i love you more." zegt hij. "dat kan niet." "echt wel." "echt niet." "echt wel" "oke oke. jij wint." zeg ik tegen niall. hij glimlacht en geeft me een natte kus op mijn wang. "aahhh bahh niall!" roep ik uit. hij begint te lachen. " niet zo hard." zeg ik. maar het is al te laat. hope is al wakker. ik neem haar over van niall.  "heey meisje. ben je wakker?" vraag ik en begin hope een beetje te kietelen.  ze lacht zachtjes. "aahhh. ze lacht net als jou niall." zeg ik. " het is niet voor niks mijn kind." zegt niall wenkbrouw winkend. ik schud lachend mijn hoofd. niall is zo raar. "kunnen we zo gaan eten?" vraagt niall. typisch een niall vraag. "bestel maar pizza. dan geef ik deze kleine even eten." zeg ik. ik sta op en neem hope mee naar de keuken. daar pak ik haar fles en doe daar een poeder in en doe er water bij. dat zet ik in de magnetron.  na een paar minuten is het klaar. ik laat het even een beetje afkoelen en geef het aan hope. de deurbel gaat. dat is vast de pizza. ja hoor. niall komt binnen lopen met 2 pizza dozen. "een salami voor mevrouw horan." zegt hij op een  beetje kakkerig toon. "dankuwel meneer horan." zeg ik op dezelfde toon terug. hope is klaar met eten. ik leg haar flesje in de vaatwasser en leg hope in de box. nu ga ik zelf eten. ik loop terug naar de keuken. niall heeft zoals altijd zijn pizza al bijna helemaal op. "hoelaat kwamen de jongens?" vraag ik. "rond 7 uur." zegt niall kortaf en eet weer verder. ik eet rustig mijn pizza op. na 1 stuk word ik weer misselijk.  "niall wil jij mijn pizza?  ik ben misselijk." "jaaa!" roept niall blij. ik schud weer lachend mijn hoofd.

niall p.o.v.

ik ben zo blij met djenna en hope. ze zijn mijn grootste schatten! natuurlijk de jongens ook wel, maar de meiden gaan voor! straks komen de jongens weer. we wouden weer eens afspreken.  de vriendinnen van de jongens ook. behalve die van harry. hij heeft er geen. echt zielig voor hem! iedereen heeft iemand en alleen hij niet...

de deurbel gaat. ik loop naar de deur toe. "heey boys." zeg ik en geef ze allemaal een knuffel.  "heey girls" zeg ik tegen de meiden. ze zeggen allemaal hey terug en ik geef ze ook een knuffel. "waar zijn die 2 cutie meiden?" vraagt harry. "de woonkamer. " zeg ik. harry loopt snel naar de woonkamer toe. "DJENNA!" hoor ik harry roepen. ik, de jongens en de meiden beginnen te lachen.  samen lopen we naar de woonkamer.

eerste sukje! beetje saai.... wird nig leuker! xx