Why Again?! (vervolg op He's The Up When I'm Down)

hoofdstuk 43

Djenna p.o.v.

Samen met hope en nialler loop ik door het park heen. De sneeuw ligt er nogsteeds. Overal in het park zijn kinderen sneeuwpoppen aan het maken en spelen vrolijk met de sneeuw. "Hope, zullen we nog een sneeuwpop maken?" Vraagt niall aan haar. Voordat hope kan antwoorden, worden we alle 3 van achteren gepakt met een hand op onze monden. Ik kijk paniekerig naar hope die als een gek begint te huilen. Ik probeer me los te rukken, maar zonder resultaat. We worden naar een in een busje gesmeten, letterlijk, waar we meteen door 3 andere mannen over worden genomen. Hope huilt als een gek en probeert los te komen. Tranen beginnen zich op te wellen en ontsnappen uit mijn ogen. Zo graag, wil ik naar mijn meisje toe en haar troosten... ik kan het niet aanzien hoe ze word vastgebonden door de mannen. Dat ze mij nu hardhandig behandelen, betekend niet dat ze dat mogen doen bij mij kind! Eindelijk gaat de hand van mijn mond af. "Laat haar gaan!" Roep ik. "Bek dicht bitch! We doen wat we willen! Ookal is het met dat rot kind." Zegt de man achter me. "Zo noem je mijn kind niet!" Roep ik hard. Ik kronkel heen en weer, om los te komen, maar zonder resultaat. "Laat hope alsjeblieft gaan! Of breng haar naar mij toe!" Huil ik. "Albert niet doen." Zegt de man achter me. "Ze verdiend het niet!" "Laat verdomme ons kind met rust." Brult niall nu. Hij is ook losgekomen van de had op zijn mond. " Wat heeft ze verkeerd gedaan?! Het is een ki.." "mond dicht ventje of het loopt niet goed af met jou en dat rot kind!" Roept de man achter me. "Jij gaat nirt vertellen wat ik moet doen!" Zegt niall boos. Een man bij hope staat op en trapt niall in zijn kroonjuwelen. Jammerend valt hij op de grond, voor zover hij nog kan vallen. "NIALL!" roep ik huilend. De man die niall heeft getrapt, loopt naar een kast en haalt er tape uit. Hij knipt een stuk af en plakt hem op niall zijn mond. Hetzelfde doet hij bij hope. "Hope prinsesje blijf rustig. Het komt allemaal goed. Mama en papa zijn dicht bij je." Weet ik nog snel uit te brengen voordat ook op mijn mond tape word geplakt. "We zien nog wel of het goed komt!" Grijnst een man. Geschokt kijk ik op en de tranen stromen verder. "Alsjeblieft." Mormel ik door het tape heen. "Hou je kop bitch! Of we vermoorden die baby in je buik." Spuigt hij me toe. De tranen staan me weer in mijn ogen en stomen eruit. Maar toch blijf ik stil. Hopend dat ze me niks aan doen.

Opeens stopt het busje. De deur gaat open en Niall, hope en ik worden naar buiten getild en in een loods geslepen. We worden er neer gegooid en de mannen lopen weg. Met een harde smak beland ik op de grond. Ik kijk de loods rond.  Daar in de hoek staat de man. De man die ik hoopte niet meer te zien. Bang kijk ik niall aan. Hij kijkt mij aan met een medelijdende blik en kijkt boos naar mijn vader. Een man komt voor me staan en trekt het tape van mijn mond af. Niet zacht, nee hard! Het doet verschrikkelijk veel pijn en ik schreeuw het even uit. Hetzelfde gebeurt bij hope en niall. Hope begint nog harder te huilen. "Bek dicht rot kind." Zegt mijn vader spugend tegen haar, terwijl hij naar haar toe loopt. "Hope, prinses, stil alsjeblieft." Zegt ik zacht. Ze kijkt bang mijn kant op en kijkt me aan. Ik knik naar haar. Langzamer word ze wat rustiger. "Zozo, djenna, leuk met je gezinnetje hier?" Vraagt mijn vader. Hij komt voor me staan, maar ik zeg niks. "Zou ik het toch maar doen? Ik had toch al lang niks meer aan je! En dan ben ik van je af." Zegt hij grinnikend. Hij pakt een pistool uit zijn achter zak. "Ik wou dit al veel eerder doen! Altijd heb ik hier al van gedroomd." Glimlacht hij. "Blijf met je poten van djenna af!" Spugt niall hem boos toe. "Bemoeit haar mannetje zich er nu mee?" Vraagt mijn vader, terwijl hij naar niall toe loopt. "Ik zou je er niet mee bemoeien, misbaksel!" Spugt hij niall aan. Hij tuft even op niall en trapt hem in zijn buik. "NIALL!" Roep ik. "PAPA!" huilt hope. Mijn vader kijkt ons grijnzend aan en lacht naar me. Hij komt weer naar me toe gelopen en richt het pistool op me. "Ben je er klaar voor, djenna?" Vraagt hij me. Bang kijk ik naar de grond en pers mijn ogen dicht, wachtend op het Schot.

Opeens hoor ik sirenes in de verte. "Nee..." hoor ik mijn vader fluisteren. Snel open ik mijn ogen en kijk naar mijn vader. Hij loopt achteruit en schud zijn hoofd. De sirenes komen als maar dichter en dichter bij. Maar, ookal wil ik het niet, blijven mijn ogen op mijn vader gericht. Hij kijkt bang rond en schud zijn hoofd. Op dat moment gebeurt iets, wat ik nooit had gedacht dat het moment zou komen. Mijn vader richt zijn pistool tegen zijn hoofd aan, en trekt het hendeltje om. Een luide knal galmt door de loods heen. Het bloed vliegt in het rond. Mijn vader valt op de grond. Ik en hope slaan een gil uit. Op dat moment, komen een stuk of 10 agenten binnen en pakken de mannen die achter ons staan op. 6 mensen in een pak van de ambulance komen op ons af gerend. 2 mensen rennen naar mij toe. Snel maken ze mij los en slaan een gouden deken om me heen. Ik word mee overeind geholpen en meteen ren ik naar hope toe. Ofja, wat je rennen kunt noemen.. meer struikelen... "hope prinsesje." Fluister ik. Ik kniel me naarst de meneer neer die met hope bezig is. Haar oogjes zijn gesloten. "Hope...?" Stotter ik. "Rustig mevrouw." Zegt een van de vrouwen die me net hebben los gemaakt. "NEE! IK KAN NIET RUSTIG DOEN! MIJN KIND!" huil ik. Snel komt niall naar me toe. Ook niet echt rennend, maar stuikelend van de pijn. "Djenna." Zegt niall. Snel vliegt hij me om mijn hals heen. Samen staan we huilend te knuffelen. "Ze ademt weer." Zegt een man. Wat?! Ademde hope niet meer?! Snel maak ik me los uit de knuffel van niall. Ik wil naar hope toe gaan maar ik word vast gepakt aan mijn arm door een vrouw en een man. "Laat hun even hun werk doen mevrouw. Uw kind moet naar het ziekenhuis, en jullie ook." Zegt de man. "NEE!"  Roep ik overstuur. Ik zak op de grond en kruip naar hope toe. "Djenna kalm alsjeblieft.  Ik ben bij je. Laat die mensen even met hope bezig zijn, hoe moeilijk het ook is. Ze moeten hope redden." Fluisterd niall die me rond mijn middel pakt en me tegen houd. Hij hurkt bij me neer en trekt me in een knuffel. De knuffel duurt niet lang, of ik en niall worden gestoord. "Meneer, komt u op de brancard? We moeten u en uw vrouw mee nemen naar het ziekenhuis." Niall laat voorzichtig los en drukt een kus op mijn lippen. "Het komt goed djenna. Hou je taai, ik zie je zo wel weer. Alsjeblieft hou je even rustig, het komt goed." Fluisterd niall me in en hij staat op. Hij word meteen ondersteund door 1 man en 1 vrouw en hij word op een brancard gelegd. Huilend blijf ik achter tot een vrouw me komt helpen. Ook zei helpt me op een brancard en slaat me in de dekens. Daarna doet ze een paar banden om me heen zodat ik niet kan verschuiven,  en een andere vrouw komt haar helpen de brancard te rijden. Ik word in een ambulance gereden en meteen stort ik weer in een huilbui uit. "Mevrouw, word even rustig. Het komt allemaal goed met uw man en kind. We nemen u alleen even mee voor een onderzoek en als dat goed is, mag u weer naar uw man en kind toe." Zegt de vrouw. "NEE." huil ik hard. Ik begin op en neer te bewegen om een poging te doen om los te komen. "NEE!" schreeuw ik nogmaals. Voor ik het door heb, voel ik een prik in mijn hand en word ik rustiger, tot ik helemaal weg val.

Niall p.o.v.

"Meneer, de pijn aan uw ballen van de trap, zouden binnen enkele uren verdwijnen, voor de rest bent u oke." Zegt de man doe me heeft onderzocht. Ik knik naar hem, terwijl ik rechtop ga zitten. "Ik breng u naar uw vrouw toe." Zegt de man. Ik knik en sta op. Eerst een beetje wankelend, maar san stabiel, loop ik achter de man aan. "Vanaf hier neemt mevrouw hinkel het hier over, meneer horan. Het aller beste nog verder." Zegt de dokter, als hij me een schouderklopje en een hand geeft, waarna hij weg loopt. "Meneee horan, loopt u maar mee. Is er u al ingelicht wat er met uw vrouw is?" Vraagt ze. Even kijk ik bang en slik ik. Ik schud even mijn hoofd. "Is ze o-oke?" Vraag ik bang. "Helemaal oke meneer, alleen ze had een paniek aanval in de ambulance. Ze hebben haar een verdovend middeltje gegeven dat ze even in slaap viel. Ze kan nu elk moment weer wakker worden. De baby in haar buik is ook onderzocht, en is helemaal oke. Alvast gefeliciteerd met uw opkomstige baby." Glimlacht ze. "Hier ligt mevrouw. Drukt u even op het rode knopje als ze wakker word?" Zegt ze. Ik knik even en bedank haar.

Snel stap ik de kamer binnen en loop naar djenna toe. Ze ligt met gesloten ogen op bed. "Heey sweetheart." Fluister ik. Ik druk een kusje op haar lippen en aai door haar haar heen. "N-niall?" Vraagt ze zacht en schoor. "OMG djenna je bent terug! Hoe voel je je?" Vraag ik. "Goed, niall? Waar is hope? Hoe gaat het met haar? En met jou?" Vraagt ze.  "Met mij is alles goed, alleen ik weet niet waar hope is en hoe het met haar gaat." Zeg ik. Snel druk ik even op de knop om de zuster te laten komen. "Ik hoop dat ze oke is..." zegt djenna met tranen in haar ogen. Het liefst zou ik nu tegen haar aan gaan kruipen en haar knuffelen, maar ik heb geen idee of dat wel mag, dus ik doe het maar niet. Ik buig over haar heen en knuffel haar terwijl ze ligt. "Pardon, stoor ik?" Vraagt mevrouw hinkel. "Nee hoor, komt u maar." Antwoord ik haar. Ze richt zich op djenna en spreekt wat met haar. "Alles is goed met u mevrouw. We gaan even kijken hoe het met uw en meneers dochter gaat en dan laten we het u weten." Zegt mevrouw hinkel. Ze loopt de kamer uit. Snel geef ik djenna een kus. "Hopelijk blijft ze niet te lang weg." Zegt djenna.

Iemand klopt weer op de deur en er komt een vrouwelijke en een mannelijke agent binnen. "Meneer en mevrouw horan?" Vraagt de meneer. Even kijk ik djenna aan en knik. "Gaat uw even zitten meneer horan. We moeten even praten." Zegt de vrouwelijke agent. "Zoals jullie al weten, heeft de vader van mevrouw zich omgebracht met een pistool. Hij was ter plekke overleden. We willen u even vragen wat jullie willen doen met het lichaam. Moeten wij het weg doen of wilt u nog een begrafenis of crematie houden?" Vraagt de vrouw. "Jullie mogen zijn lichaam mee nemen en verschroeien! Hij heeft ons zo veel aangedaan, hij vedient het niet eens om begraven te worden!" Zegt djenna boos. "Bent u het daar mee eens, meneer?" Vraagt de man. Ik knik. "Goed, bedankt meneer en mevrouw horan. Veel beterschap aan u en uw dochter nog." Zegt de agent. We bedanken hem en ze verlaten de kamer. Meteen schiet mevrouw hinkel de kamer weer binnen. "Meneer en mevrouw horan,  jullie kunnen naar jullie dochter komen. Ze is  oke, behalve alleen dat ze nog in schok is en stopt maar niet met huilen. Het is misschien beter als u en uw man naar haar toe gaan." Zegt mevrouw hinkel. "Alles is goed met u, mevrouw, dus u bent ontslagen uit het ziekenhuis." Zegt mevrouw hinkel. Djenna gaat voorzichtig rechtop zitten en staat op. Ze geeft mevrouw hinkel, net zoals ik een hand en we lopen naar de aangewezen kamer door mevrouw hinkel toe.

Djenna p.o.v.

Als we bijna bij de kamer uitkomen, hoor ik hope al huilen. Snel ren ik de kamer naar binnen. Daar zit hope, ze word vast gehouden door 2 vrouwelijke verpleegkundige. "MAMA!!" roept ze hard. Als ik haar zo zie, staan de tranen zelfs mij in mn ogen... mijn meisje..."prinsesje." Fluister ik huilend. Ik ren naar haar toe. Snel neem ik haar over van de verpleegkundige en neem haar op mijn schoot. Ik aai door haar haartjes en geef haar een kusje op haar bolletje terwijl ik haar heen en weer wieg. "Stil maar prinses. Mama is bij je." Fluister ik. Langzaam aan word hope rustiger. "Prinsesje?" Vraagt niall. Hij komt naarst me op bed zitten en neemt hope even over. "Papa." Snikt ze. "Het komt goed schat." Fluisterd niall. "Mevrouw horan,  ik meld het ook even tegen u. Als hope rustig is, mag ze naar huis. Ze is oke, maar ze kan nog een beetje paniekerig zijn. Zo een gebeurtenis is voor zo een kind niet niks." Meld de verpleegkundige. Ik knik. Langzaam aan, word hope helemaal rustig en mogen we gaan. Als we in de taxi naar huis zitten, zucht ik even. Dit was een zware en vermoeide dag....

Heey! Eindelijk! De vader is dood! Owja...

♥♥HAPPY BIRTHDAY LOUIS♥♥

JULLIE OOK EEN HAPPY LOUIS DAY!! EN FIJNE KERST!

MORGEN LAATSTE PART........ SORRY!!!

Xxx lisa