Why Again?! (vervolg op He's The Up When I'm Down)

Hoofdstuk 44 The End

~ Oke k voel me nu best klote nu ik dit laatste deel ga schrijven... k vind dit niet leuk.... :$ maar oke! Hier komt het toch! ~

~7,5 maanden later~

Djenna p.o.v.

Samen met niall lig ik op bed. Totaal uitgeput. De baby is echt een draak jonge! Hij schopt de hele tijd!  Soms word ik er echt gek van, maar als ik eraan denk, dat hij binnenkort hier op de wereld is, kan het me niks meer schelen dat hij nu zo aan het schoppen is. Het is beter dat hij schopt, dan dat ik helemaal niks voel, toch? "OMG djenna kijk je buik." Grinnikt niall. Ik kijk naar mijm buik, en zie hem echt letterlijk op en neer gaan. "Een pittig kindje is het zeg." Glimlacht niall. "Ow echt? Dat wist ik nog niet!" Grinnik ik sarcastisch. Niall glimlacht en geeft me een kus. "I love you." Fluisterd niall. Ik ga tegen hem aan liggen, voor zover het kan met mijn dikke buik. "I love you to." Fluister ik terug.

Het leek wel of ik en niall in slaap waren gevallen. Ik schiet ineens omhoog als ik het bed nat voel worden. "Niall? Niall? Help me! We moeten naar het ziekenhuis." Zeg ik paniekerig. Niall shiet overeind. "Djenna." Zegt hij blij. "Je vliezen zijn gebroken! De baby komt eraan!" Roept hij blij. "Jaja niall! Ik weet het! Maar help me even!" Roep ik half in paniek. Snel snelt niall van het bed af en pakt nieuwe kleren voor me uit de kast. Snel loopt hij weer naar me toe en helpt me omkleden. Snel maar toch voorzichtig. Als ik omgekleed ben, helpt niall me overeind. Samen lopen we naar de gang, terwijl niall me ondersteund. "Hope, prinses! We gaan naar het ziekenhuis. De baby komt eraan! Kom je?" Vraagt niall. "JEEHH MIJN BROERTJE OF ZUSJE KOMT ERAAN!" roept hope blij. Ze komt haar kamer uit gerend. "Prinses, bel jij even ome harry, liam, zayn en louis? Dat ze naar het ziekenhuis komen?" Vraagt niall. Hope knikt en huppelt naar de telefoon beneden. Niall helpt me van de trap af te lopen, wat nogal moeilijk gaat. Als we beneden aankomen, ga ik uirgeput op de stoel zitten, die  niall snel pakt. Waarom is dit allemaal zo moeilijk zeg?! "Ik heb ome liam gebeld, hij belt de andere jongens!" Zegt hope terwijl ze de gang in huppelt. Snel rent ze naar haar schoentjes toe en doet ze aan. Niall pakt mijn gympen, en doet ze bij me aan. Daarna pakt hij mijn jas en trekt hem bij me aan. Als hij klaar is, geeft hij mij een kusje en trekt zijn eigen jas en schoenen aan. Daarna helpt hij hope met haar jasje nog aan te doen. "Ben je klaar, sweetheart?" Vraagt niall mij. Ik knik, nog niet eens bevattend hoe snel dat het nu gaat worden.  Hij helpt me overeind en trekt me in een knuffel. "Het gaat echt nu snel." Fluister ik. "En ik kan niet meer wachten, om onze 2e kindje vast te houden." Fluisterd niall. Ik weet 100% zeker dat hij nu als een gek grijst! "Nou kom babe." Glimlach niall. Hij haakt zijn arm weer in de mijne, en leid me naar buiten naar de auto. Ondertussen is het hartje zomer. De bloemetjes bloeien en het gras is groen. De zon schijnt en de aarde is warm. het is denk ik rond 25/30 graden. Hopelijk is er in het ziekenhuis verkoeling. Langzaam aan komen we aan bij de auto, waar niall me in helpt, achterin, op de achterbank, met hope naarst me. Mijn lieve prinsesje. "Mama?  Word het nu een baby broertje of zusje?" Vraagt hope. "Prinsesje, dat krijg je te horen als de baby is geboren." Zegt ik glimlachend. "Weet jij het dan al?" Vraagt ze. "Ik knik. Anders kon ik de naam samen met papa niet beslissen." Antwoord ik haar. "Welke namen hebben jullie gekozen? Als het een meisje of een jongetje is?" Vraagt hope verder. "Als meisje free, dat betekend vrijheid en ala jongetje aiden, dat zou papa heel graag hebben gewild, omdat het een ierse naam is en het betekend iets met vuur. Weet je wel, door vuur gaan om dingen te bereiken." Leg ik uit.  "Hopelijk word het aiden." Glimlacht niall, terwijl hij kijkt in de achteruitkijkspiegel van de auto.  "Dus jullie wouden een naam met een betekenis? Net zoals mijn naam." Vraagt hope. Ik knik even naar haar. "Net zoals jou mooie naam." Glimlach ik.

Ondertussen zijn we bij het ziekenhuis aangekomen. Niall stapt uit en haalt een rolstoel voor me. Als hij hem heeft gehaald, helpt hij mij erin en zet hope op mijn schoot neer. Hij doet de auto opslot,  en rijd ons naar binnen. Ondertussen beginnen de zenuwen me echt tot ver naar boven op te hopen. Hoe zal de bevalling gaan? Op wie gaat ons kindje het meest lijken? Word het een mooie prins of prinses? Net zoals hope? Allemaal vragen die vandaag beantwoord gaan worden. Eindelijk na die 9 maanden wachten, is het vandaag de dag.