Why Again?! (vervolg op He's The Up When I'm Down)

hoofdstuk 30!!!!

harry p.o.v.

ik loop met het karretje de supermarkt uit. ik laad alles in de auto en rijd het karretje terug. ik loop weer terug naar de auto en stap in. even kijk ik op mijn telefoon. 1 nieuw bericht. een bericht van ombekend. ik open het bericht.  "ik zou maar snel naar huis gaan als ik jou was. daar wacht een verrassing op je! je zult het niet zo leuk vinden! WHAHA! moest je vriendinnetje maar niet zo eigenwijs zijn!" staat er. mijn mond valt openen. snel start ik de auto en scheur letterlijk naar huis. thuis aangekomen staat de deur wagen wijd open. snel gooi ik de auto deur open en sprint naar binnen. binnen aangekomen kijk ik in alle kamers. "MELANIE!" roep ik hard. geen antwoord. "MELANIE!" roep ik nogmaals. ik kom de woonkamer binnen. ik schrik me helemaal de pleuren. melanie ligt bewegingloos op de grond. snel ren ik naar haar toe. ik kniel bij haar op de grond. "mell?" vraag ik fuisterend. ze reageert niet. ik schud haar voorzichtig heen en weer. "mellie?" vraag ik. ik leg mijn hand op haar borst. haar hart voel ik nog kloppen. gelukkig! ik leg mijn hand op haar buik. ze ademt gelukkig ook nog! "mellie schat?" vraag ik weer en schud haar weer heen en weer. wat moet ik nu doen? dokter bellen doe ik niet. melanie is echt dood bang om naar de dokter te gaan! dat zou ze me nooit meer vergeven als ik de dokter zou bellen! toch bedenk ik me. het is voor haar eigen veiligheid. ik pak mijn telefoon vast. "sorry mel. als je niet bij komt moet het wel." fluister ik. ik tik het nummer in.

na een gesprek met de ambulance broeders komen we aan in het ziekenhuis. ik heb met de ambulance broeders dat als ze melanie hebben onderzocht ik haar weer mee naar huis kan nemen als er niks ernstigs is. ik kan het haar echt niet aan doen om haar in het ziekenhuis te dumpen.... als ze er toch al zo een haat aan heeft, kan ik het haar echt niet aan doen. ze rijden melanie die nogsteeds buiten westen is het ziekenhuis binnen. "meneer blijft u hier even wachten? we komen u zo ophalen." zegt een verpleeger. ik knik en ga in de wacht ruimte zitten. ik pak mijn telefoon even en app in de groep app met de jongens en hun vriendinnen.

" jongens..... melanie is afgevoerd naar het ziekenhuis."

"waarom?" "haz wat is er gebeurd?" "haz! waarom?!" krijg ik allemaal berichten van Eleanor, niall, liam en zayn. "ik heb haar net in ons huis gevonden..... ze was bewusteloos. verder zag ik tot nu toe niks aan haar... ik hoop dat het niet ernstig is.... ze haat ziekenhuizen...." "hopelijk ook! weet je al wat er is?" vraagt Eleanor. "tot nu toe nog niet.... :( helaas niet... ik laat het jullie zo snel mogenlijk weten als ik het weet..." "meneer styles? we hebben haar na gekeken. u kunt mee komen" zegt een dokter. ik knik. "guys uitslag is er! k meld het zo!" "goedzo haz! good luck!" krijg j terug van zayn.

ik loop met de dokter mee naar een kamertje. "ik had verstaan dat u haar weer zo snel mogenlijk wilt mee nemen omdat ze ziekenhuizen haat." ik knik. please zeg dat het goed is..... please..... "dan heb ik goed nieuws voor u. ze heeft alleen een paar ribben gebroken en een lichte hersenschudding. met haar ribben moet ze even oppassen met bewegen dus het is het beste als ze zo min mogelijk loopt of beweegt. het beste is om haar in bed te laten liggen. haar hersenschudding is ook niet zo heel erg, alleen u moet haar 3 keer per dag en 2 keer in de nacht gedurend 2 weken even wakker maken en vragen hoe ze heet en hoe jij heet, en waar ze woont. stel dat er iets toch mis is met de dingen die ze zegt, moet u ons even bellen." zegt de dokter. ik bedank hem. "komt u even mee. dan breng ik u naar haar toe. ze heeft een klein beetje medicatie tegen de pijn gekregen waardoor ze ook even slaapt. ik weet zeker in de auto of bij u thuis word ze weer wakker." zegt hij. "hier heeft u nog pijnstillers voor als ze pijn heeft. het zijn best sterke pijnstillers dus niet verbazen als ze dan heel suf is en veel slaapt.  kunt haar mee nemen." zegt hij. ik bedank hem en loop de kamer in waar melanie ligt. ik til haar op. " dankuwel meneer. heel erg bedankt voor het onderzoeken." "graag gedaan jonge. het was geen moeite. veel sterkte met haar." zegt de dokter. ik bedank hem nogmaals en zeg hem gedag. ik loop het ziekenhuis uit. shit! ik heb geen auto bij! ik ben met de ambulance mee gegaan! Fuck!  ik ga op een bankje zitten en zet melanie in een zit houding op mijn schoot. even iemand bellen. ik besluit om zayn te bellen.

"heey haz! hoe is het met melanie?" vraagt hij meteen. "het gaat wel. een paar ribben gekneusd en een hersenschudding.  maar kun je ons even op komen halen? ik heb geen auto bij." zeg ik twijfelend. " tuurlijk haz! ik kom eraan!" zegt zayn. ik bedank hem en hang op.

melanie p.o.v.

bonkende hoofdpijn dringt mijn hoofd binnen. ook mijn borst doet heel veel pijn. ik kreun even van de pijn. het is echt ondragelijk! "mel?" hoor ik een stem vragen. met moeite doe ik mijn ogen open. "mel babe!" zegt harry blij.  hij geeft mij een kus op mijn voorhoofd. " hoe voel je je?" vraagt hij. "moe, pijn." zeg ik vermoeid. " veel pijn?" vraagt hij bezorgd. "best wel." zeg ik weer vermoeid. wat is er toch gebeurd? "ik haal wel effe wat pijnstillers. ben zo terug honey." zegt hij en loopt weg. mijn hoofd bonkt als een gek. ik verkramp mijn gezicht even en leg mijn handen op mijn  hoofd. "je hebt echt veel pijn ofniet?" vraagt harry die naarst mij op bed komt zitten. "ja." zeg ik zacht.  "hier." zegt harry en hij geeft me pijnstillers. ik ga rustig rechtop zitten. mijn ribben doen ook echt verschrikkelijkelijk veel pijn.  "auw." kreun ik. "lukt het?" vraagt haz. "nee." zeg ik. "ik help je wel." zegt haz. hij zet het glas water en legt het pilletje weg. "zeg maar als ik je pijn doe." zegt hij. hij pakt mij op onder mijn knieën en onder mijn armen. hij zet me rechtop op zijn schoot. even voel ik als ik rechtop zit mijn hoofd duizelen. " gaat het babe?" vraagt hij bezorgd. ik sluit even mijn ogen en knijp ze stevig dicht. "mel?" vraagt hij nogmaals. " het gaat." zeg ik. ik open mijn ogen weer. harry geeft mij het glas en het pilletje.  trillend pak ik het glas en het pilletje aan. ik neem het in en geef het glas terug aan haz. hij zet het terug op het nachtkastje en slaat zijn armen om mij heen. ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan. hij geeft me een kus op mijn hoofd. hij streeld zacht over mijn rug heen. "wat is er eigenlijk gebeurd?" vraag ik zacht. "ik heb je bewusteloos gevonden hier in het huis. ik weet niet of je iets mee hebt gekregen maar je was zelfs in het ziekenhuis." zegt hij zacht. "ik? in het ziekenhuis?" vraag ik geschokt. hij knik even zacht. "hoe kwam ik daar?" vraag ik. "ik wou zeker weten wat er met je aan de hand was. stel dat ik jr had opgepakt en je heb je nek gebroken.... dan is het voorbij." zegt hij kijkend naar de grond. "maar.... hoe kom ik dan hier? mocht ik al weg?" vraag ik. "ik had met de dokter afgesproken als het niet te ernstig was dat ik je mee mocht nemen. als ik maar goed voor je zorgde en op je letten. ik wou het je niet aan doen..." zegt hij en hij kijkt naar beneden. ik zie zijn schattige wangetjes lichtelijk rood worden. aahh. schattig. "aahh. echt lief van je." zeg ik en geef hem een kus op zijn wang. "zo iets lief heeft iemand nog nooit voor me gedaan." bloos ik. ik ga nog dichter tegen hem aan liggen en geef hem een kusje op zijn  borst. "love you." fluister ik. "love you to." zegt hij.

nieuw hoofdstuk :)

als je nog in mn groep app wil, laat het me weten! hihi... :)

xx