Why Again?! (vervolg op He's The Up When I'm Down)

hoofdstuk 6

--*tijdsprong van 2 weken*--

niall p.o.v.

het is nu al weer 3 weken geleden dat djenna is mee genomen. ik hoop dat het goed met haar gaat. de politie heeft nog niet kunnen achterhalen waar djenna precies is en wat er met haar gebeurd is. wel hebben ze de auto gevonden in een bos. ze zijn nu rondom het bos aan het zoeken.  ze verwachten dat ze daar op het goede sproor zijn. ik hoop het temiste. ik mis djenna heel erg. ik slaap bijna niet meer. ik heb grote wallen onder mijn ogen. ik huil de halve dag bekant. kortaf, met mij gaat het slecht. ook hope mist haar heel erg. ookal kan ze nog niet zo goed alles mee maken, ze merkt dat mama er niet is. ze huilt heel veel sinds djenna weg is. ik heb haar sinds djenna weg is niet meer aleen durven laten. straks pakken ze haar ook nog. dat kan ik echt niet meer aan. kortom, het gaat met mij en Hope allebei slecht. ze moeten haar echt snel weer vinden.

ik lig op de kamer van mijn en djenna op bed. hope ligt naarst me te slapen in mijn armen. net heb ik haar eindelijk rustig kunnen krijgen. ze heeft misschien wel een uur achter elkaar zitten huilen. mijn tekefoon gaat af. harry. staat er op het scherm.  ik neem op. "Heey haz." zeg ik. mijn stem klinkt shoor. "heey nialler. al iets gehoord?" vraagt hij. de jongens bellen me vaak. ze willen meteen weten als er nieuws is. ze zijn heel erg ongerust ook over mij en hope. "nee nog niks. ik hoop het wel snel. ik voel me met de dag slechter. dadelijk is ze..... je weet wel.... d-d-dood." zeg ik terwijl tranen langzaam uit mijn ogen ontsnappen. "niall niet zo denken. het komt allemaal goed. ze vinden haar echt wel! geloof me." zegt harry. ik hoor ook dat hij het moeilijk heeft. "mag ik misschien komen? heb je even afleiding en hope ook." zegt harry. afleiding is even niet verkeerd. "ja is goed. ik zie je zo." zeg ik en we beëindigen het gesprek. zo komt harry. hopelijk is dat goede afleiding.

djenna p.o.v.

ik lig in elkaar gedoken in een hoekje. mijn kleren zijn kapot gescheurd. alleen heb ik nu mijn ondergoed nog aan. ik voel me vies. weer mijn vader die me voor de zoveelste keer heeft verkracht. maar hij  is niet de enige meer. de handlangers van mijn vader ook. mijn vader betaald ze met mij. ik haat het. het is hier kou. ik heb honger. ik maak me zorgen over niall en hope. en het meeste nog over de baby. ik heb hem al sinds mijn vader met heeft getrapt in mijn buik niet meer gevoelt. ik hoop niet dat hij dood is. dan kom in er nooit meer over heen. hoe zou het met niall gaan? hope? zou mijn redding snel komen? hopelijk wel. ik trek het hier niet meer. de hele tijd geslagen worden. verkracht. als ik niet mee werk hebben ze soms een mes. ik ben echt bang. ik wil dit niet meer.

het is even stil. opeens hoor ik mensen schreeuwen. wacht hoor ik dat nu goed? "handen omhoog! politie!" ik hoor het goed! de politie is er. langzaam druk ik me een beetje omhoog. meteen zak ik weer omlaag. "h-help!" komt er zacht uit mijn mond. iemand begint te rommelen aan de deurklink. "is hier iemand?" vroeg een stem. "j-ja." komt er zacht uit mijn mond. "pas op als je achter de deur zit. we breken de deur open." zegt de stem. gelukkig zit ik naarst de deur. de deur vliegt open. een agent stapt naar binnen. "ben jij djenna?" vraagt hij. voorzichtig knik ik. "kun je lopen? of moet ik je optillen? je moet hier weg. je moet naar het ziekenhuis." zegt hij. "tillen." zeg ik zacht. hij tilt me voorzichtig op. hij loopt de deur uit. "bel een ambulance.  we hebben djenna." roept de politie man. we lopen naar buiten toe. eindelijk vrij.

niall p.o.v.

harry, hope en ik zitten op de bank. harry is met hope aan het spelen als ineens mijn  telefoon gaat. "met niall." zeg ik als ik op neem. "met de politie.  we hebben goed nieuws. we hebben de vader van djenna opgepakt en djenna is gevonden." zegt hij. "OMG MEEN JE DAT?  WAAR IS ZE? HOE GAAT HET MET HAAR?" vraag ik schreeuwend.  eindelijk is ze weer terug. mijn djenna. ik heb haar zo gemist! "niall, ze is in het ziekenhuis om haar even te controleren.  u kan daar naar toe komen." zegt de meneer. ik bedank hem en hang op. harry kijkt me niet begrijpend aan. "ZE HEBBEN DJENNA GEVONDEN!" "OMG MEEN JE DAT SERIEUS?" zegt hij blij terug. hij legt hope op de bank neer en vliegt me om mijn hals heen. tranen van geluk stromen over mijn wangen heen. "kom we gaan naar het ziekenhuis." zeg ik. harry knikt en pakt hope. we doen onze jassen aan. ook bij hope. samen met harry en hope  stappen we in de auto en rijden naar het ziekenhuis toe.

DJENNA IS WEER TERUG! morgen t volgende stuk!♡♡♡ xx