Why Again?! (vervolg op He's The Up When I'm Down)

hoofdstuk 19

djenna p.o.v.

ow god. alles is nu geregeld. niall heeft bij mark (een van de crew leden (you know van where we going today mark))  het zendertje kunnen krijgen. het enige wat nu nog gedaan moet worden is het melden dat het niet gaat lukken aan dat nummer van het rare whatsappje.

ik kan nu al niet wachten om hope te zien. mijn meisje. die ik nu al 2 dagen moet missen. en niet eens bij haar langs kan gaan, haar bellen, alleen omdat ze ontvoerd is. gelukkig heb ik morgen weer kans om haar te zien en terug te krijgen. alleen daarna niall missen. mijn niall. de jonge waar ik zo veel van hou en verliefd op ben. voor de rest van mijn leven.  mijn held. zonder hem ben ik niks.  het word moeilijk om hem die dagen te moeten missen.  maar het zal moeten. hij is veel sterker dan hope.  de komende dagen lastig gaan worden. maar het is beter zo.

niall p.o.v.

met een naar gevoel word ik wakker in bed naarst djenna. vandaag gaat het gebeuren. vandaag gaat djenna hope terug krijgen, als het goed is, maar moet ik daar naartoe. ik zit er heel erg tegen op. dit word een tijd met veel pijn en verdriet.  dit is een van de moeilijkste beslissingen die ik ooit zal moeten nemen. maar ik doe het voor mijn kind. dat moet ik niet vergeten. ik kijk naarst me. djenna ligt nog rustig te slapen. haar armen liggen om mijn middel heen. ze heeft zich vast geklemd aan mij.

voorzichtig haal ik mijn arm uit haar greep en pak mijn telefoon van mijn nachtkastje af. '1 nieuw whatsapp bericht van onbekend.' staat er. snel klik ik hem aan. gisteren hadden we een bericht gestuurd aan die mensen. 'het spijt ons maar die 10000 euro gaat voor morgen contant niet lukken. inplaats daarvan, willen ik en djenna een voorstel doen. jullie mogen mij (niall) hebben in plaat van het geld. maar, jullie geven wel hope terug aan djenna. jullie mogen alles doen, met mij, wat jullie ook met hope wouden doen. maar laat hope vrij. geef haar terug aan djenna. gr. niall' ik hoop dat het bericht heeft geholpen. snel kijk ik wat hun antwoord is. 'is goed. morgen. afgesproken tijd. afgesproken plek.  niet een minuut later!' staat er. yes! mijn plannetje gaat werken!

het is net iets voor 2. ik, djenna, liam en zayn staan voor de oude kerk in het bos te wachten tot de mensen met hope komen. liam en zayn zijn voor de zekerheid mee gekomen om djenna en hope veilig naar huis te brengen en om haar op te vangen nadat ik waarschijnlijk weg zou zijn.  djenna staat dicht tegen mij aan met haar armen om mij heen. ik heb mijn hoofd op het hoofd van djenna gelegd. zacht en langzaam streel ik haar rug. de zender zit dicht tegen mijn huid opgeborgen in het stof van mijn broek. hopelijk gaat hij werken. even verdiep ik me nog in de paar minuten met djenna. zonder pijn van verdriet en verlies.

"het is 2 uur niall. ze komen zo." zegt liam. ik en djenna kijken op. op dat moment komen er mensen om de hoek heen gelopen van de kerk. 2 grote gespierde mannen met zwarte kleding en bivak mutsen komen op ons af. een van de mannen heeft een huilende hope in zijn armen.  voor zo ver ik nu kan zien heeft ze veel blauwe plekken en haar kleding is gescheurd. ow god. dit word nog wat."zozo. een heel clubje. konden jullie niet met zn 2e komen?" vraagt een van de mannen. iedereen houd het stil. "goed. we houden het kort. hier hebben jullie jullie rot kind terug. wij krijgen die vent daar." zegt de andere man en hij wijst naar mij. hij wenkt dat ik zijn kant op moet komen. langzaam laat ik djenna los. ik geef haar een kus op haar kruin. "het komt goed. zorg goed voor hope." fluister ik zacht. langzaam laat ik haar los. "ik hou van jou." zeg ik nog zacht.  zayn en liam gaan naarst haar staan. kleine pasjes zet ik dichter bij de mannen. "geef hope aan djenna." zeg ik. de ene man loopt mij voorbij en geeft hope bijna gooiend aan djenna. ze vangt hope nog maar met moeite op. de man die hope net vast had, pakt met de ene hand mijn arm vast en de andere hand slaat hij op mijn wang. een harde dreun dringt mijn wang binnen. "NIALL!" hoor ik djenna huilend roepen. ik stap even opzij om van de schrik te voorkomen. "zo gaat het hier meneertje ik zou maar mee werken." zegt de man. de andere man komt op mij af gelopen en pakt mijn andere arm vast. een hand drukt mijn hoofd naar beneden. zo word in een snel tempo mee gesleurd. achter mij hoor ik djenna huilend mijn naam roepen. waar ben ik aan begonnen?

oeee spannend! er komt snel weer een nieuwe! xx