Why Again?! (vervolg op He's The Up When I'm Down)

hoofdstuk 28

louis p.o.v.

langzaam word ik wakker naarst Eleanor. ik zie dat ze nog niet wakker is dus ik pak mijn  telefoon. 50 whatsapp berichten in 3 gesprekken. het eerste gesprek is de groep app met de jongens. ow nice! niall is weer online geweest! dat is lang geleden! de volgende is van mijn moeder. "hee lou. ik heb je was weer gewassen en gestreken. kom je ze weer ophalen darlin? ly x mama" k glimlach. ik doe nooit de was zelf. ik breng het altijd naar mama. ze wast en strijkt het voor me en ik haal het weer op. zo zie ik mijn moeder temiste nog wel eens!  het laatste berichtje is van een ombekend nummer. "zorg maar dat niall en die 2 wijven veilig zijn! En die andere 3 idioten en hun wijven ook! anders komen wij ze halen! we hebben leuke plannen! Whahahahahah!!!" ik schrik me te pleuren. dit kan niet! ik moet niall en djenna meteen waarschuwen!

ik gooi mijn telefoon neer en schud Eleanor wakker. "EL WAKKER WORDEN!  NIALL EN DJENNA ZIJN IN GEVRAAR! WE MOETEN NAAR HET ZIEKENHUIS!" schreeuw ik. ze schrikt wakker. " kom uit bed! we moeten snel zijn!" zeg ik half in pakniek als een kip zonder kop! ik pak snel mijn telfoon en app niall. "NIALL IK KOM ER NU AAN MET ELEANOR!  JULLIE MOETEN DAAR WEG! JULLIE ZIJN NIET MEER VEILIG!" Schrijf ik. snel leg ik mijn telefoon op het bed en kleed me om. na een aantal minuten zijn ik en el klaar en vertrekken we naar het ziekenhuis.

niall p.o.v.

ik lig rustig op bed. ik kloot een beetje met mijn telefoon. die medicijnen helpen maar een beetje. ik heb nog heel even kunnen slapen maar ben daarna weer wakker geworden.  *** pijn! opeens krijg ik een bericht. "bericht van tommo tomlinson!" staat er. ik moet nogsteeds glimlachen van die naam. louis heeft die er ooit zelf in gezet. nooit meer veranderd! vond hem wel leuk! ik kijk snel naar het bericht. ik schrik me rot. de tranen beginnen in mijn ogen te staan. GVD hoeveel mensen werken er wel niet voor die vent?! tranen beginnen in mijn ogen te staan. snel schud ik djenna wakker. " niall wat is er?" vraagt ze. ik laat haar het bericht zien. de tranen lopen serieus als rivieren over haar wangen. "sorry niall." zegt ze. ze geeft mij een kus en stapt uit bed. "waar ga je heen?" vraag ik. "weg van jou. ik gooi je alleen maar in de problemen." zegt ze kijkend naar de grond en loopt richting de deur. "djenn schat! kom hier!" zeg ik. ze luisterd niet. ze opent de deur en loopt naar buiten. "DJENNA!" roep ik. geen antwoord.

ik klim voorzichtig met verschrikkelijk veel pijn uit mijn bed. eigenlijk mag ik nog niet een staan. laat staan lopen! maar ik moet! ik moet djenna achterna! wie weet wat ze gaat doen! ik pak de stang waar het infuus aan zit en trek de hartbewaking van mijn borst af. ik sta in mijn boxer maar dat maakt me nu helemaal niet uit! k moet achter djenna aan. strompelend en stijf loop ik naar de deur toe. de tranen staan mij in mijn ogen van de pijn. pijn van mijn lichaam en pijn van mijn hart. djenna.  ik moet optijd zijn. ik duw de deur open en loop naar buiten. "DJENNA." roep ik hard. in de verte zie ik haar nog lopen. ze kijkt betreurend naar de grond. "DJENNA!" roep ik weer. ze kijkt niet eens om! er komen vanuit alle kanten verpleegkundige aan gerend. " meneer horan U mag helemaal niet uit bed! ga onmiddellijk terug!" roepen ze van een paar kanten. "NEE DJENNA! MN VRIENDIN!  ZE MAG NIST WEG GAAN!" roep ik hard terwijl ik huil. "Uw gezondheid gaat voor! ga in die rolstoel zitten!" "NEE!" schreeuw ik. "geef hem verdoving. zijn wonden verergeren zo hierdoor." hoor ik iemand achter hem zeggen. ik geef er helemaal niks om! ik moet en zal naar djenna gaan! "DJENNA!" huil en gil ik nu harder. ik probeer zo snel mogenlijk voor uit te komen. opeens word ik stevig vast gepakt. er word iets op mijn mond gedrukt. "DJENNA! DJENNA!" roep ik hard huilend. bijna zak ik weg. tot dat ik ineens iets om de hoek zie komen rennen. net voordat ze bijna bij mij zijn vallen mijn ogen dicht.

djenna p.o.v.

wat heb ik gedaan? ik loop weg van niall..... hij is strompelend en al uit zijn kamer gekomen. voor mij?! en wat doe ik? ik loop weg. ik kan het gewoon niet meer aan. ik gooi niall en de jongens alleen in de problemen. ik kom de hoek om. nogsteeds kijk ik naar beneden. ik hoor niall nog hard mijn naam roepen. op dat moment loopt er iemand tegen mij aan. ik kijk omhoog.  Eleanor en louis. "djenna wat doe je? waarom roept niall jou naam? waarom ga je niet terug?" zegt louis geschrokken.  nu roept niall nog harden. "kom mee!" roept Eleanor.  ze trekt mij en louis mee. als we om de hoek komen, hebben een stuk of 10 verpleegsters niall vast. hij heeft iets op zijn mond en zakt in elkaar. "NIALL!" roep ik hard. ik ren naar hem toe. "niall!" roep ik terwijl ik dichter bij kom. "ga aan de kant!" zegt een van de verpleegkundige boos. "dacht het niet!  ik ben zijn vriendin!" roep ik kwaad. " meneer horan moet naar de verpleeg afdeling. zijn wonden zijn open!" roept iemand. plots versneld iedereen. van alle kanten komen mensen aan. een verpleegkundige komt aan met het bed uit niall's kamer. ze tillen niall op en rijden hem weg. "NIALL!" schreeuw ik. ik ren achter ze aan. "mevrouw!" zegt iemand als ik vast gepakt word. "rustig, gaat U terug naar de kamer van meneer horan. hij komt zo terug!" zegt ze. ik zak huilend op de grond neer. louis en Eleanor komen aan rennen. "kom djenn." zegt louis en hij tilt mij op. zo word ik naar de kamer van niall gedragen.