Proloog van "De Slaven van Socorro"

281 14 5
                                    

De Slaven van Socorro

Wat ik nog weet. Ze vraagt me wat ik nog weet. Wat het laatste is dat ik me van deze wereld kan herinneren.
"Ik weet nog dat ik hem zag vallen.
Ik weet nog dat ik schreeuwde.
Ik weet nog dat ik, met die schreeuw, hem smeekte om te blijven vechten en vooral niet op te geven. Dat ik hem zei dat ik hem nodig had en dat ik van hem hield.
Ik weet nog dat ik afscheid nam, met alleen die ene, laatste schreeuw.
Ik weet nog dat ik zelf viel. Even voelde ik me gewichtloos en ik was doods bang. Maar ik was nog banger toen de zwaartekracht weer terug keerde en mij naar beneden trok. Omlaag. Omlaag. Omlaag.
Ik had kunnen vallen voor een oneindigheid, dat zou ik niet meer gemerkt hebben. Daarna was er namelijk alleen nog maar de kou."

Zuster van de BroederbandWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu