DELIVERANCE BOOK 1: Battle in Chimera [Revamped]

CHAPTER TWENTY-ONE: ANNIHILATUS: TO ANNIHILATE

CHAPTER TWENTY-ONE

Annihilatus: to annihilate

***

Audrey

Did I told you how hard to go down from a steep and rocky mountain? No? Dahil sasabihin ko sa inyo na napakahirap pala. Kung gaano kahirap akyatin ito, mas doble ang hirap namin nang bumaba kami dito. We all struggled, but not as Eliott did. Hanggang ngayon, bumababa pa rin siya habang kami ay naghihintay sa kanya.

"Bilisan mo Eliott!" reklamo ni Wayne.

"Ikaw nga tong naunang umakyat, ikaw din pala tong mahuhuling bumaba.” Asar sa kanya ni Torin.

"Reklamo kayo dyan nang reklamo. Tutal hindi naman kayo ang nasa posisyon ko!" depensa niya habang nanginginig na binaba ang bundok.

After a few minutes of shouting and cheering for Eliott na makababa, nakababa nga siya. But I don’t think he had the strength to walked further. Nanginginig pa rin ang buong katawan niya. PTSD, I think.

"Next time, I’ll use Shadowrath." Nanginginig niyang sabi habang napangiti nalang kami.

We decided to take a rest a bit since napagod kami sa pagbaba sa bundok, and also to give Eliott a time to recover. He’s still in trauma. Nagmeryenda din kami ng mga prutas at ilang RTE na pagkain na galing pa sa CPA. Ewan ko nga kung bakit ngayon lang namin naisip na kainin ‘to.

After a few minutes, ay nagpatuloy kami. We entered the forest, Aqueldore, with all of our wandering eyes. It was indeed a magical place. According to what Mathew told us, this forest served as reservoir of all magic in Chimera. Ibig sabihin, dito nagmumula ang mga mahika na taglay ng Chimera. At ramdam ko yun.

Lahat ng mga bagay na nandito, may buhay man o wala, maliit man o malaki, naglalabas ng isang ‘di pangkaraniwang enerhiya — a magical energy. Everything reeked with this energy at ramdam na ramdam namin ito.

The forest was thick, kaya medyo madilim dito. But because of these tiny little hovering lights all throughout, medyo nagkaroon dito ng kunting liwanag. They’re not insects but not a dust either. They’re just lights.

Aside from these minute lightbulbs, nagbibigay liwanag din ang mga bioluminiscent na mga puno. Every inch and corner of it glowed like those mushrooms Elsa grew in the tree house and in Rabey’s cave.

Not while after, we reached, probably, the most magical place we’ve ever been. It’s a waterfall. But what makes it magical was its water. It radiated like a rainbow when light struck it. The fishes swimming in it, glowed, as well, like those trees. Everything here was glowing.

Flock of origami birds flew above us. Sa sobrang dami nila ay halos matakpan na ang langit. I thought it’s amazing, but when I heard Torin growled, agad nagbago ang takbo ng hangin.

“Something is wrong.” Nag-aalalang sambit ni Elsa habang tinitingnan ang nagliliparang ibon na gawa sa papel.

"Fire!" Wayne exclaimed dahilan para mapatingin kami sa kanya. Gulat siyang nakatingin sa kailaliman ng gubat kaya napasunod kami ng tingin. Nanlaki agad ang mga mata namin nang makita namin sa langit ang isang maitim na usok.

“The animals!” sigaw ni Torin kasunod ang sunod-sunod na paglabas ng mga hayop sa nasusunog na gubat. “Elsa, lead them!” Utos niya na agad namang ginawa ni Elsa. A white magic circle appeared on her forehead, kasunod ang pagtahan ng mga hayop.

“Zaylee, Eliott, help Elsa with the animals. Wayne, Audrey, let’s investigate the fire.” Utos ni Mathew na ikinatango naming lahat.

Elsa along with Torin, Zaylee, and Eliott, ran away from the fire habang kami nina Mathew ay tumakbo papunta sa apoy. After all, I have my hydrokinesis kaya malaki ang maitutulong ko sa pag-apula ng apoy.