DELIVERANCE BOOK 1: Battle in Chimera [Revamped]

CHAPTER TWENTY-NINE: THE HISTORY OF BOGEY KING

CHAPTER TWENTY-NINE

The History of the Bogey King

***

Audrey

“Princess!” sabay na sigaw ng tatlong guardians. Tama nga ako, siya ang batang nasa litrato. Pero ang laki na niya, at maganda pa. Sigurado akong nabibighani na ang mga boys ngayon.

We watched the three ran towards the so-called Princess. Napaupo naman ang Prinsesa para batiin ang tatlo. Torin wagged her tail, Aurie landed on the Princess’ shoulder, habang hinimas-himas naman ni Leo ang ulo niya sa nakalahad na kamay ng Prinsesa. All of them, were happy to see each other, especially the Princess.

Napahinto ito at muling napatingin sa amin. She smiled once again, at saka nagsimulang maglakad papunta sa amin. Wala naman kaming magawa kundi panoorin siyang maglakad. Mapapansin mo talaga na prinsesa siya, dahil sa paraan ng paglalakad niya. May kontrol, postura, at swabe. Idagdag mo din ang maputi niyang kutis na kapag nakahiga at nakapikit, mapagkakamalan siyang patay. Sa sobrang puti niya kasi, parang wala lang melanin sa katawan niya.

Nang marating niya kami, bigla nalang siyang napayuko. Kahit nagtataka at nag-aalinlangan, napayuko nalang kami bilang tugon. She faced us again, still, wearing the same innocent smile.

“Greetings, our brave Akhazels,” masayang bati niya na ikinagulat namin. How did she know that we’re the Akhazels? Is it because of the guardians? At bakit ang saya niya? “I always wanted to meet you.” Dugtong niya.

“And you are?” Mathew inquired.

“Princess Veana Xandra Alor.” Pagpapakilala niya. Wait. Did she just said ‘Alor’?

Pansin ko ang biglang paghawak ni Mathew sa pulso ko, nang marinig niya ang apelyido ng Prinsesa. Kaya pala magkahawig yung batang babae at si Deros. Magkapatid pala sila!

“Does that mean you’re affiliated with the Bogey King, Deros Alor?” Zaylee inquired. Biglang nawala ang ngiti ng Prinsesa. Her smile turned into a frown.

“I’m quite aware of what my brother are, but I assure you that I’m not his ally. In fact, we shared the same goal: to defeat him,” malungkot niyang tugon. Muling nabalutan ng katahimikan ang buong bulwagan. Kasabay nito ang pagbigat ng hangin. Pero agad itong nawala nang muling magsalita ang Prinsesa, “If you would pleased, let’s talk somewhere cozy. I’m sure you had a lot of questions in your mind right now, and I’m willing to answer all of that. Now, come.” Paanyaya niya at saka nagsimulang maglakad.

Nagkatinginan lang kaming lahat. Tila naghihitay ng isa sa amin na sumunod sa Prinsesa. None of us know kung mapagkakatiwalaan ba ang babaeng ito o hindi. Kahit malapit sa kanya ang mga guardians, ‘di pa rin maipagkakaila na kapatid niya ang mortal naming kaaway ngayon. Pero kahit na ganoon, hindi ko ramdam ang panganib na dala niya. Mas magaan nga ang loob ko sa kanya. At siya na rin ang nagsabi na pareho kami ng layunin.

Di bale na nga. Marami akong tanong sa kanya, at hindi iyon masasagot kung tutunganga lang kami dito. Kaya nagsimula akong maglakad na siyang ikinagulat ng lima. ‘Di nagtagal, ay rinig ko na ang mga nakasunod nilang mga paa.

Veana, the Princess, led us towards another room. Based on the long table, placed at the center of the chamber, hinala kong Dining Hall ito. But the table was empty, and only a white silk linen was on top of it, carpeting the golden fixture.

Just like in the throne hall, may chandelier din dito, pero maliit lang siya nang kunti. Tapestries invaded the walls, as well — sharing the same ornaments like those in the throne odeum. Veana sat at the very end of the table. The three guardians were already munching at the corner of the room.