DELIVERANCE BOOK 1: Battle in Chimera [Revamped]

EPILOGUE

EPILOGUE

***

Audrey

After 17 years, bumalik na sa dati ang mundo. Halos naka-recover na din ang lahat, pero may iilan pa ring hindi matanggap ang pagkawala ng mga mahal nila sa buhay. So to commemorate all of the fallen lives, including the fallen troopers, nagpagawa ng isang cemetery ang CPA para sa kanila. Tinanghalan nga ito na isa sa mga pinakamalaking sementeryo sa buong Asya. Miss Blair didn’t even expected it.

Nasa bahay kami ngayong tatlo — ako, si Mathew, at ang anak namin —, kumakain ng almusal. Her name was Margaux (Margo) Trevor. Yes, kasal na kami ni Mathew pati na rin sina Elsa at Eliott, at Wayne at Zaylee. They had kids, also — si Toby na anak nina Elsa at Eliott, and Chris na anak nina Wayne at Zaylee.

Just like us, mag-bestfriend din ang tatlo, at magkaklase din. Since hindi pa sila 18, hindi pa namin alam ang mga abilities nila. All of the three completed their primary and secondary education, and they’re on their way to face another chapter of their life.

Since, mga potentail GAAU (Genetically Acquired Ability User) sila, sa CPA sila mag-aaral. Particulary, sa Hampton School of Exorcism. Ipinatayo ito ni Miss Blair, dahil sa banta ng mga demonyo. They speculated na may mangyayari na namang gulo, at demonyo ang mamumuno dito. Mathew didn’t mention about it, kasi hindi naman ganoon kalawak ang range ng precognition niya. Hindi rin naman niya nabanggit na may napanaginipan siya, or something. But still, kailangan pa rin naming maghanda. We had to expect the worst.

Speaking of CPA, the organization had already branches throughout the world, one branch for each country. Nalaman kasi ni Miss Blair na may mga tao din palang katulad namin na may mga abilities. Miss Blair didn’t know exactly why such a great number of ability users emerged in just short period time, pero hinala niya na dahil ito sa red fog. Hula niya na in-activate ng spell ni Deros ang mga hidden peculiarities ng mga ito para i-defend ang sarili sa panganib na dala ng hamog. Kaya kalat na sa mundo ngayon ang mga taong may abilities na katulad sa amin.

Mathew was still working in CPA as a mentor. Wayne was working also at CPA and helped the organization in building more techs and gadgets. While, Eliott continued to work as a call center agent kasi wala namang paggagamitan yung ability niya. As for me, Zaylee and Elsa, mga ordinaryong housewives nalang. Zaylee stopped mentoring dahil nakatuon siya kay Chris. So bale mga asawa lang namin ngayon ang nagtatrabaho, which was a great plan — na may nagtatrabaho, at may nag-aalaga sa mga anak.

Bumubisita din kami sa Chimera, katulad ng bilin namin. Doon nga kami nag-pasko last Christmas, at sobrang saya namin ng mga oras na iyon. Veana and Deros performed a magic dance, even the guardians na nag-sing and dance din. Nakakatuwa nga kasi nakita namin ang mga soft sides nila. Ang daya lang kasi si Akibara hindi sumali.

The three, Margaux, Toby, and Chris, did their performance also, by reenacting the battle happened 17 years ago. Chris, with his cold and stoic look, portrayed as Deros while Marguax as the Akhazel and Toby as a guardian. It was such a fun play.

Hindi ko nga inakala na nararanasan pa namin ang mga bagay na iyon. Yung mga pinangarap ko dati, na muntik nang hindi magkatotoo dahil sa banta ni Deros, ay nangyayari na ngayon. At malaki ang pasasalamat ko sa Kanya dahil binigyan Niya kami ng pagkakataong maranasan ang mga bagay na naranasan namin ngayon.

Tama nga sila, Good always prevail. Kahit gaano ka kadelikado at kaimposible ang laban, kapag ipinaglalaban mo ang tama at ang nakabubuti, mananalo at mananalo ka dahil nandiyan Siya, handang tumulong sa iyo.

“Natanggap mo na ba ang result sa entrance exam mo?” tanong ko kay Margaux na abalang kumakain.

Marguax shook her head. “Wala pa eh. Nakakapagod na ngang maghintay.” Reklamo niya na ikinangiti namin ng Papa niya.

“Excited ka na siguro?” tanong naman ng papa niya, at saka humigop ng kanyang kape.

“Of course, I am,” tugon niya. “Gusto ko nang malaman kung ano ang ability ko.”

“Malalaman mo rin yan.” tugon ko.

“After 2 years?” protesta niya.

“Everything had it’s right time. Tandaan mo yan, anak,” pangaral sa kanya ni Mathew. “Patience is a virtue.” Pagpapa-alala niya na agad namang tinanguan ni Margaux. Why did it sounded familiar?

Like normal families, may time rin na nag-aaway kami ng anak ko kasi she wanted to do stuff na ayaw namin — iinom ng alak, gagala ng dis-oras ng gabi at gagala na walang paalam.

Pero in the end, pinahintulutan namin siya, basta magpapa-alam siya. Hindi naman kasi sa lahat ng panahon ay hawak namin ang bawat kilos niya, baka maging independent siya kapag ganun. Kaya minabuti naming hayaan siya para siya mismo yung makadiskobre sa mga mali niya. Gagabayan nalang namin siya.

Pero sila lang namang tatlo ang palaging magkakasama kaya wala akong problema dun. Si Chris kasi, more on books yan, but he was a total hottie. Di ba? Kahit na may anak na ako gumagana parin yung radar ko. Si Toby naman, siya yung mastermind ng grupo, siya palaging nangunguna sa kalokohan at sinasabayan din ng dalawa. Yung anak ko naman, para siyang nurse sa barkada. Inaalala niya yung kapakanan ng dalawa bago sarili niya. One time nga nung napatawag si Toby sa faculty dahil sa may naka-away ito sa room, sinalo ng anak ko ang detention.

‘Di ako nagalit nun kasi ganun din naman yung ginawa ko nang mapatawag si Wayne sa Principal's office. Let's just say na nagmana sa akin yung bata.

“By the way,” Nilunok ko muna ang pagkain ko. “Ginugulo ka pa ba ni Megan?” tanong ko. Megan was her bully. Knowing na may freak na magulang ang tatlo, tinawag din silang freak. Siya ang pinaka-ayaw ko sa batch nila.

“Evil doesn’t rest, ika nga nila. Kaya hanggang sa social media, ginugulo pa rin ako. Akala ko nga titigil na siya after graduation, pero mukhang nakasanayan na nga niyang laitin kami,” bulalas ng anak na siyang ikinabahala namin ni Mathew. “But hey, don’t worry. Sinusunod ko naman ang mga bilin niyo; hindi ko na siya pinapansin at hinahayaan ko nalang.” Pagpapagaan ng loob niya sa amin.

“Ang dapat sa kanya, ipaaresto.” Mungkahi naman ni Mathew.

“Useless pa rin yan, Dad. Alam mo namang may kaya yun, kaya makakalabas din iyon,” pagpupunto ni Marguax. “Ang hinihintay ko lang ay ma-karma siya.” She jested.

“Masama ang ganyan, Margaux. Pero dapat nga ma-karma siya.”

Napatawa naman ang dalawa na siyang nagpatawa sa akin. Nagpatuloy kami sa pagkain, hanggang sa maramadaman namin ang pag-vibrate ng phone ni Margaux. Tiningnan niya ito at agad siyang napatayo. Her eyes were dilated at nakatakip ang kamay niya sa bibig niya. She looked like she knew a very bad news, kaya hindi ko napigilang hindi kabahan.

“I got in!” masaya niyang sigaw habang pinapakita sa amin ng papa niya ang laman ng phone niya.

Inilapit namin ni Mathew ang mukha namin sa phone, habang naniningkit ang mata, sinusubukang basahin ito nang maubuti.

***

Congratulations!

Margaux Trevor, passed the Entrance Examination with an average score of  95.6%.

We’re hoping to see you at Hampton School of Exorcism. Good Day!

Note: Please fill up the attached Admission Form, click here.

The End.