Meçhul ~HemHâl ~

1.bölüm*Platonik misin?*

Bismillahirrahmanirrahim..

Selamun aleykum lütfen başlama tarihinizi ve saatinizi yazar mısınız?

11.01.18
18.00
---------------------------
Gönül güzelliği ile bütün kapılar açılır..
---------------

Bir aşk istiyorum öyle masum, öyle saf.
Bir aşk istiyorum içinde bir sen bir ben.
Bir aşk istiyorum bir tek sen.
Bir aşk istiyorum yine sen.

Yazdığım satırları okurken gülmüştüm. Yine saçmalamıştım bir şeyler ne zaman vakit bulsam bir şeyler kararlardım.
Seviyordum yazı yazmayı insanı rahatlatıyordu en başta. Derdimi dinliyordu satırlar kalemim sır saklıyordu mesela. En yakın dostlarımdı onlar benim.
Defteri kapattığım gibi yanıma sokulan canım arkadaşım defterimi alarak konuşmaya başladı."Bir şeyler karalıyordun görmedim sanma" dediğinde gözlerimi ona diktim. Ardından koyu kahve gözlerine bakmayı bırakarak şalını düzelttim.
"Yok ya öylesine bir şeydi" dedim elinden defterimi almaya çalışırken o ise dikkatini defterime vermiş olacak ki elini bırakmadan çekmeye devam etti. Çocuk gibi çekişiyorduk ama ne yapsın seviyordu sözlerimi bende okutuyordum. Gerçi o benim her sayımı bilirdi. Böyle gıcıkta değildi normalde tam kankalık insandı.

"Ver" dedi dik kafalı tavırla ama benim kadar değildi. Belki de bu yüzden bu kadar iyi anlaşıyorduk bilmiyorum ama benim hayatıma gelen en güzel şeydi. "Vermem güzel olmadı zaten" dedim.

"Nisan ver yoksa bu defteri onun önüne atarım" dediğinde yavaşça defteri teslim ettim. Ona kötü bakışlarımı esirgemeden baktım. O ise dil çıkartarak önüne döndü. Okuduktan sonra defteri bana bırakırken durgunlaştı. "Buyur canım" dediğinde anlamamış bir ifade ile ona baktım. "Ne oldu yine" diye sitemde bulundum.

"Ne bileyim ya" dedi düşürür gibi yaparken ardından dikkatini bana vererek konuşmaya başladı."Platonik misin? Karşılıklı mı belli değil? Gittikçe kendini kaptırıyorsun!" dediğinde benimle dertleniyordu.  Ama ben halimden memnundum ki üstüne üstlük on sekiz yaşına aylar kalmış genç kızdım. Ne karar vereceğimi, kimi seveceğini biliyordum. Sadece korkuyordum söylemekten o kadar. " - ve ben senin için üzülüyorum" dediğinde ona gülerek cevap verdim. "Boşver ben hayallerle mutluyum" dedim ve devam ettim.

"Hem-"

"Evet" dedi.

"Hem cesaretim yok belki " dedim.

"Neye cesaretin yok" diye sordu.

"Bu aşkı yaşamaya"

"Neden ki" dediğinde aldığım nefesi geri vererek konuştum."Görmüyor musun o aynı abim gibi ama ben yeterince açık giyinen, ona göre dinini yaşamayan, asi ruhlunun tekiyim"

"Sen diyorsun ya ileride kapanacağım diye" dedi çözüm üretmeye çalışırken bense umut tohumlarının üzerini örterken fısıldadım. Iyi ki arka sıram  boştu.

"Ama o bunu bilmiyor" dedim. Suratını düşürerek bana baktı ardından sırtımı sıvazlayarak konuştu.

"Her nasip vaktine esirdir."
Tam bu arada o sınıfa girmişti. Hiçbir yere bakmadan en arkaya geçerek oturdu. Onun bir önünde ben oturuyordum zaten onun geldiğini görünce biz de önümüze dönerek derslere bakmaya başlamıştık hocanın gelmesi de olayın tuzu biberi olmuştu.

Aygül kolumu dürterek bana seslenmesiyle ona baktım.
"Nisan"
"Efendim" dediğimde  defterimi bana gösterdi bende çantamın içine bıraktım.
Onun arkamda olması hayli rahatsız ederken o yokmuş gibi yapmaya çalıştım. Ben Nisan Can on sekiz yıllık hayatımda onun yanında olduğum  kadar normalde utangaç olmuyordum.

Evet ben aşığım kime aşık olacağımı bilemeden içinde buldum kendimi ya da içinde kendimi kaybettim desem daha doğru olur. Yazı yazmayı çok severim derslerim oldukça başarılı, çok güzel dert dinlerim ve bu yüzden psikolog olmayı düşünüyorum.
Bir de bende çeken bir şey var herhalde yolda ki teyze bile bana derdini anlatıyor.
Birde o anlatsa diye yine hayallere dalmışken hocanın sorduğu soru ile kalkakaldım. Çünkü ne sorduğundan bile bir haberdim, çok utanmıştım.

"Hayırdır Nisan neyin var bu kadar düşüncelisin" dediğinde kafamı önüme eğerek 'özür dilerim' diyebilmiştim.

"Lütfen daha dikkatli ol biliyorsun sınava az kaldı ve senin motivasoyunun düştüğünün görmek istemeyiz" dediğinde

"Haklısınız hocam daha dikkatli olacağım inşallah" diyerek önüme döndüm.
Dersin bitiminde kafama gelen şaplağı hissederek eğildim ve yine tokat kendi sahibini bulmuştu.

"Af kızım ya nasıl beceriyorsun" diye sinirle söylendi. Ee hep kendisi yapıyor yine tokatı o yiyordu. Diyordum kafaya vurmak mekruh diye ama dinleyen kim!

"Arkamda gözüm var " dedim gülerek "Annem gibi konuşma" dedi yanağını severken "Ah kıyamam can tanem" diyerek öpücük kondurdum. Ardından eşyalarımızı toplayarak okuldan çıktık. Yürüyerek gelip gidiyorduk zaten ikimizde yürümeyi severdik.
Evlerimiz aynı sokakta olduğu için tabiki beraber gelmiştik.
Kapının önüne geldiğimizde yine ayakta iki saat muhabbet eder vaziyette kapıya yaslanmış Aygül'ü dinliyordum.

"Kızım o yüzden dikkatli ol bak! kimin ne olacağı belli olmaz koru kendini" dediğinde gözlerimi devirerek ona kızdım.
"Allah büyüktür. Korkma hem bana laf atacak oğlan daha doğmadı" derken yine konuşmaya başlamıştı.
"Bak sen çok biliyorsun" dedi burun kıvırarak

"Tabi kızım" dediğimde annemin sesi ile hemen anahtarı deliğe sokmaya çalışırken kapı açıldı. Minnettar vaziyette abime bakarken beni içeriye çekerek gözlerini kıstı.

"İki saattir kapıda duracağınıza içeriye geçin en azından üşümezsiniz" diye söylendi.

"Abilerin en güzeli" diyerek sarıldım.
Abim bir taneydi. Can'dı o biricikti..
Ah abimi kimselere vermezdim herhalde..

Odama çıktığımdan beri yaklaşık bir saattir kitaplar ile bakışıyorduk telefonumu elime alarak onun instagram hesabına baktım.
Insanın baktıkça bakası geliyordu ya başkaları da böyle düşünüyorsa diye olmayan sevgilimi kıskanıyordum. Kapının çalınması ile telefonumu kapatarak kitabıma yöneldim ve gel diye seslenerek kapıya baktım. İçeriye annem girerek yanıma oturdu. Saçlarımı okşayarak konuştu."Nasılsın güzel kızım sınavlar nasıl" dediğinde annemin tuttuğu elimin üstüne elimi koyarak konuştum.

"Iyiyim annecim derslerimde iyi çok şükür sınava az kaldı biliyorsun" dedim.

"Biliyorum canım hep dua ediyorum Rabbim yardımcınız olsun" dediğinde  amin diyerek ona baktım. Ah annem ah derslerden çok kafam başka yerlerde affet.  "Amin annecim" dedim kitaba bakarak annem ise toparlanarak konuştu.

"Neyse kızım ben seni rahatsız etmeyeyim" diyerek odadan çıktı.

Kendimi yatağa atarak yine düşünceler ile kendim arasında kalmıştım ve bir günün sonuna gelmiştik.

Ve bölüm sonu♥
Yepyeni bir hikaye ile karşınızdayım.
Ilk bölümler kısa olabilir o yüzden lütfen kusura bakmayın..
Biricik HemDem ailemin hepsini burada görmek istiyorum ♥♥

Allah'a emanet olun..

(Düzenlenmiştir ve ekleme yapılmıştır.)