Meçhul ~HemHâl ~

8.bölüm*Çekil önümden*

Sınav..
Hayat bir sınavdan ibaret değil miydi?
Neden sınavdayken de sınav oluyorduk ki?

Huzursuzca yerimde kıpırdanadım. Bir haftadır ders çalışmıyordum. Nedenini bilmiyorum.
Artık tevekkul ediyordum galiba  tabi buna tevekkül denirse. Dua ediyor kuran okuyordum. Sürekli kuran okuduğum için içimde çok farklı bir sevgi oluşmaya başladı. Artık Asaf'ı o kadar takmamaya başladım zamana bırakmayı öğrendim. Ama onunla konuşacaktım. Gidip bütün gururumu kırarak karşısına çıkacaktım. Yapardım bunu yapabilirdim. İnanıyordum kalbimin sesini duymazdan gelerek, yanında kalabilir gözlerinin içine bakarak onu sevdiğimi söyleyebilirdim. Evet evet bunu yapardım. Yerine gelen cesaretim ile omuzlarımı dikleştirdim. Emin bir vaziyette besmele çekerek kuran okumaya başladım. Sonra kendime güldüm. Sonra Kuran'ım ile konuşmaya başladım.

"Sence ne yapmalıyım?"

"Gidip konuşmalıyım değil mi?"

"Hem okuduğum bir kitapta adım atın diyordu?" (HemDem)

"Biliyorum haram olduğunu ama ne yapayım"

"Sende haklısın zaten ben ne yaşıyorum ki buna dikkat edeyim"

"Bak sana-" dediğimde abim içeriye girmişti. Beni konuşur vaziyette görünce gülerek yanıma geldi."Oo konuşmalar başlamış" dediğinde gülümsedim. "Öyle oldu"

"Seni de mi kaptırdı deryasına" dedi.

"Bilmem"

"Olur olur." Diyerek başımdan öpmüştü. "Kolay gelsin yalnız annem seni çağırıyor"

"Tamam abicim geliyorum." Dediğimde abim odadan çıktı. Bende Kuran' ımı kapatarak öptüm.

"Bak sana söz veriyorum. Rabbimin izni ile birgün bütün sorumluluklarımı yerine getireceğim." Tülbentimi ve elbisemi çıkartarak odadan çıktım.
Annemin yanına gelerek oturdum.
"Anne beni çağırmışsın"

"Evet kızım otur şöyle"

"Kızım sınava bir ay kaldı. Dikkat et kendine emi üzülme sonunda ölüm yok ya olmazsa hiç sorun değil tekrar denersin ama böyle kendini boşlama odaya kapatıyorsun bütün gün"

"Annem takma kafana sen"
Diyerek yanağından öptüm.
"Hem ben inanıyorum güzel olacak inşallah"

"Inşallah kızım" demişti.

.....

Aygül'ün sesi ile kafamı kaldırdım.

"Noldu?" Dedim.
"Ne Noldu kızım?"
"Af. Aygül Noldu ya neden kafamı dağıtıyorsun."
"Toplu muydu ki?" Dedi.

Gözlerimi devirerek sıraya kafamı koydum. "Canım çok sıkılıyor."

"Nisan sana bir şey söyleyeceğim" dedi. Ama sınıfa insanlar ve malum baş harfi 'A' ile başlayan Asaf geldi. Bende oturuşumu düzelterek arkama yaslandım. Saçlarım onun sırasına geliyordu. Uzun olduğu için kaldırıyordum. Onun sırasına dökülüyordu. Hoca gelmek üzereydi. Arkamdan ses geldi. Asaf Nisan diyordu. İsmim ağzına ne de çok yakışıyordu.

"Nisan"

"Efendim" dedim yan dönerek ama yüzüne bakmadım.

"Saçlarını toplar mısın"

"Neden ki?"

"Lütfen" dedi. Rica etti artık yüzüne bakmıyordum. O da anlamıştır diye düşünüyordum ama emin de değilim. Neden böyle bir şey demişti ki, rahatsız mı olmuştu yoksa beğenmemiş miydi?
Saçmalama ya neyin beğenmesi çok dikkat ediyor sanki...