Bizim hikayemiz içimizden biri öldüğünde başlayacak. Ben Hakan Yılmaz. Öyle soyadıma bakmayın; çokta güzel yıkılışlarım olmuştur bu dünyada. Sağlam darbeler yedim çocuk yaşımda. Kanımın, yaralarımın arasında büyüdüm ben.
Bir mahalle var içinde bir ç...
Gecenin karanlık, sessiz ve buz gibi havasında onlarca adamı haşat etmiş mahalleli mutlulukla gülümsüyor az önce olanları tekrar tekrar birbirlerine anlatıyorlardı. Bu halleri gerçekten komikti ama bir o kadar da yüreği ısıtmalık bir tabloydu. İzlemelere doyulmazdı. Baran'ın dahiyane fikri işe yaramış, aklındakiler gerçekleşmişti.
Hakan'ın peşine Şevko denen adamı takmasaydı kim bilir bu gece neler olacaktı. Aklındaki bu kötü düşünceleri silip arkadaşı Selim ile bu zaferin tadını çıkarıyorlardı. Bu onlar için ilk adımdı, Baran pes edecek gibi görünmüyordu. Eski dostunu heba etmeyecek sonuna kadar yanında duracaktı. Tıpkı her zaman gizliden gizliye yaptığı gibi.
Selim ağzının kenarındaki küçük kanı silerek başını arkadaşına çevirdi. "Ferhat ne zaman ortaya çıkar dersin?"
Baran yüzündeki esrarengiz gülümsemesiyle ellerini cebine soktu. "Yemi attık zazan kokusunu alınca zıplayacaktır. Benim hakkımda bir şey bulamayınca kudurup karşıma çıkacak." O kadar emin konuşuyordu ki sanki bu dedikleri bugün yarın gerçekleşecekti.
Kepçe elindeki sopayı kenara atıp Hakan'ın yanına yanaştı. "Abi bunlar kim?" Çok sessiz bir şekilde sormuş Azelya duymamıştı.
Hakan elini genç adamın omzuna atıp hafifçe sıktı. "Sonra konuşuruz Yiğit." deyip göz ucuyla sevdiği kadını gösterdi. Bu konuları onun yanında konuşmak istemiyordu. Azelya'nın etkilenmemesi için elinden geldiğince ailesine yansıtmamaya çalışıyordu.
Kepçe sabırsızlıkla baş salladı. Bunu yapanları bir kaşık suda boğası geliyor emir vereni bulup bir daha çıkmamak üzere mezara gömmek istiyordu. İçindeki nefret büyümüştü, Hakan'a yapılan bu kumpası kabullenemiyordu.
Sıkıntıyla sigarasını çıkarıp havalı bir şekilde dudaklarının arasına sıkıştırdı. Başını eğip çakmağıyla sigarasını yakmaya çalıştı fakat rüzgar buna izin vermiyordu. İnatla çakmağın ateşini söndürüyordu. Elini önüne siper edip rüzgarın gelişini önledi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sigaradan daha iki yudum almadan Azelya büyük büyük öksürdü, derin derin nefesler alıp başını diğer tarafa çevirdi. Sigaradan rahatsız olurdu fakat tamamıyla sigara kokan adamdan rahatsız olmazdı.
Hakan bunu fark edip ağzından sigarayı almıştı, yere fırlatırken üzerine basmış diğer kolunun altınada Yiğit'i almıştı. Genç adam kollarının altında olduğu kişiye şaşkınlıkla bakarken Hakan kaşlarını kaldırıp sevdiği kadını göstererek samimiyetle gülümsedi.
Evin önüne yaklaştıkça kapının önünde bekleyen bir kaç kişinin gölgesini görür gibi oldular. Onlar evde merakla beklerken kendini yiyip bitiren insanlardı.
Canan'ın gözlerindeki korku, Hera'nın sürekli ellerini ovuşturup etrafta sabırsızca yürümesi. İki annenin evlatlarını görmeden durduramayacağı gözyaşları. Az önce bir kadın kapılarını çalmış, etraftan duyduklarını hiç bir şeyden haberleri olmayan bu insanlara anlatmış, onları korkutmuştu.
