OH MY TEACHER¹ • Jeon Jungkook

On Dokuncu Bölüm" ZORBALIK"

Cebimdeki telefon titrerken çıkardığı bildirim sesiyle telefonum gibi titremeye başladım.

Blink.

Bu ses tatlı bir tınıyla dalgalar halinde yayılsa da, yayılan şey sanki ölüm fermanımdı.

Elimi cebime attım ve gelen bildirime tıkladım.

Bir mesajım vardı.

Başımı kaldırıp bana bakan Jungkook'a baktım. Tekrardan başımı eğdiğimde gördüğüm şeyle ellerim titredi ve telefon parmakalarımın arasından düşüverdi.

Gelen mesaj ise şöyleydi;

Jeonkook: Sonunda seni buldum, minik portakal.
(17.39)

19.BÖLÜM

Telefonum yerde öylece dururken Jungkook hareketlendi. Telaşla yere düşen telefonuma yöneldiğim sırada telefonum ikinci kez titredi. Bu sefer sesi çıkmamıştı, yere düşmenin şiddetiyle zarar görmüş olmalıydı.

Eğildiğim sırada benden önce davranan beden, telefonu eline aldığı gibi incelemeye başladı. Ekranda bildirim panosuna düşen mesajla kaşlarını çattı.

Ben de onun gibi eğilip mesaja baktığımda Hoseok'un mesaj attığını gördüm.

IhopeJhope: Meleğim, umudun seni çıkışta bekliyor olacak.

Dün beni çok endişelendirdin.Şimdi iyi misin?
(10.39)

Jungkook mesajı iyice inceledikten sonra telefonumu elime verdi.

"Neden düşürdün telefonunu? Hasta mısın?"

Kaşlarını çatmış, tepkimi ölçmeye çalışır gibi gözlerini kısmıştı.

"Dün arayıp ulaşamadığım arkadaşım oydu, birden mesajını görünce korktum."

"Korkacağın türde biri mi?"

"Hayır hayır, onu endişelendirdiğim için korktum."

"Özel bir arkadaş olmalı."

Dedi omzunu silkerek.

"Öyle."

Dedim ve bakışlarımı kaçırdım. Ağlamaktan kızaran burnum ve dudaklarım alev alev yanıyordu.

"Neyse sen sınıfına git Jaehyun-ah."

O merdivenlere yönelirken hızla kolunu tuttum. Yaptığım eyleme o kadar şaşırmıştı ki, gözlerini sonuna kadar açmıştı.

"Hocam, size sormak istediğim bir şey var."

"Sorabilirsin, sor. "

"Hocam, okul çıkışı siz Kimyung ile kitap almaya gidecekmişsiniz, başka bir zaman-"

"Ah, evet unutmuşum. Artık seni başka bir zaman çalıştırırım Jaehyun. İstersen okul partnerinle de çalışabilirsin, Park Jimin okul birincisi sonuçta."

"Yok, kalsın."

Dedikten sonra titreyen ellerimi kollarından çektim. Jungkook başını anladım dercesine salladıktan sonra merdivenlerden indi. Ben ise boşalan koridorlara bakarak dolan gözlerimi yumdum.

 Neden acı çekiyordum?

Sevinmem gerekmez miydi? Sonuçta rezilliğimi başkasının üstüne atmıştım.