အိပ္ယာကေန ႏိုးလာသည္မွာ ၾကာေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မထဘဲ လွဲေလ်ာင္းေနမိသည္... အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ လွဲေနတဲ့ သူေၾကာင့္ပါပဲ... သူ႔မ်က္ႏွာကို ေငးၾကည့္ရင္းရံုနဲ႔တင္ ႏွလံုးခုန္သံက ျမန္လာတယ္.. ခ်စ္သူကို တင္စားေျပာဆိုရမယ္ဆိုရင္ Chanyeollie.. မင္းက ငါမနက္ခင္းတိုင္းမွာ လိုအပ္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီလိုပဲ.. ေနာက္ၿပီး မိုးရြာတဲ့ေန႔ေတြမွာ ငါေမ်ွာ္လင့္ေနတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ေလးေပါ့.. ဆိုလိုတာကေတာ့ မင္းက ငါအျမဲလိုအပ္ၿပီး ေမ်ွာ္လင့္ေနရတဲ့ တစ္ေယာက္တည္းေသာသူပါ..
"သက္သာရဲ႕လား... "
အသံပင္မထြက္ပဲ ေလသံေလးနဲ႔ပဲ ေမးလာတဲ့ Chanyeollie ကို ေငးၾကည့္ရင္း..
"အခုလူေကာင္းအတိုင္းျဖစ္ေနပါၿပီ "
"ေတာ္ေသးတာေပါ့... "
"ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး အိပ္ယာမွာပဲ လွဲေနၾကရေအာင္... "
"လာမလား... "
သူ႔လက္ေမာင္းကို ဆန္႔ေပးၿပီး ေမးေတာ့ တစ္စကၠန္႔ေလးမွ မလြတ္ေစဘဲ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေျပးဝင္လိုက္သည္... လြမ္းေနရတဲ့ သူ႔ရနံ႔.. သူ႔ရင္ခြင္.. သူ႔ရဲ႕ဝင္သက္ထြက္သက္ေတြ... ေနာက္ၿပီး တဒိန္းဒိန္း ခုန္ျမန္ေနတဲ့ သူ႔ရင္ခုန္သံ... ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ဆြဲၿပီး ေတြးရရင္ေတာ့ သူလည္း ကြၽန္ေတာ့္လိုပဲ ခံစားေနရတာမ်ားလား.... ။
----
"ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္ Hyung ''
".....''
"ဟုတ္ကဲ့... CEO Hyung ကိုလည္း စိတ္မပူဖို႔ ေျပာေပးပါ.. ေလာေလာဆယ္ ကြၽန္ေတာ္ နားနားေနေနပဲ ေနခ်င္ေသးတယ္ "
"..."
"ဟုတ္... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "
Manager hyung ကို ေသခ်ာေျပာၿပီး ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့ ပခံုးေပၚကို ေမးတင္ကာ နားနားကပ္ၿပီး တကယ့္ကို တိုးတိုးေလးေျပာလာသည္..
"ဗိုက္မဆာဘူးလား.... "
"တစ္ခုခုမွာလိုက္မယ္ေလ... "
ဘာစားၾကမလဲဆံုးျဖတ္ၿပီး ဖုန္းထဲကေနဘဲ မွာလိုက္ပါတယ္... အဲ့ဒီေနာက္ ဖုန္းကို ေဘးခ်လိုက္ၿပီး..
YOU ARE READING
Out Of The Bromance
Fanfiction[Zawgyi × Unicode version] ငါတို႔ၾကားထဲမွာ ကာထားတာ နံရံမဟုတ္ပါဘူး... တံခါးတစ္ခ်ပ္ပါ... မင္းအခ်ိန္မေရြးထြက္လာခဲ့ပါ... ငါေစာင့္ေနမယ္... ညီအစ္ကိုဆိုတဲ့ ပတ္သတ္မႈရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာေပါ့...
