လူတစ္ေယာက္ကို မစြန္႕လႊတ္ႏိုင္တဲ႕အခါ ဂရုစိုက္မႈေတြ မရရွိတဲ႕အခါ
ခံစားရတာေတြဟာ အလိုလို ပင္ပန္းလာတတ္ၾကတယ္.. ငါကေတာ့ ခ်စ္လိုက္ရတာ... သူက ငါခ်စ္သလိုမခ်စ္ဘူး.. ငါ့ကိုလည္း ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုတဲ႕စိတ္ေတြ
ျဖစ္လာတတ္ၾကတယ္... ဒါေပမယ့္ ေတြးၾကည့္ရင္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ႕လူအနားမွာ ေနခြင့္ရေသးတာကိုက ကိုယ္သူ႔အတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရွိပါေသးတယ္.... ကမ႓ာေပၚမွာ ခ်စ္ေပမယ့္ အနားမွာရွိမေနႏိုင္တဲ႕လူေတြ.. ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ေပမယ့္ ျဖည့္ဆည္းေပးခြင့္မရွိေတာ့တဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးပါ ... အနားမွာ႐ွိခြင့္မရေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ ကိုယ္သတိရရင္ ခိုးၾကည့္လို႔ရမယ့္ အေနအထားနဲ႔ သူဟာေ႐ွ႕တက္ေလ်ွာက္ေနတာပါ... ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ့္ခ်စ္သူမ႐ွိေတာ့ဘဲ ႐ွင္သန္ေနရတဲ့သူေတြထက္စာရင္ သင္ဟာ ကမ႓ာမွာ ကံအေကာင္းဆံုးျဖစ္ေနပါျပီ... ။
*****
"ႏွစ္သစ္မွာ စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႔ ေနဖို႔အစီအစဥ္မ႐ွိဘူးလား? အခုေရာ ဘာၾကည့္ဦးမလို႔လဲ ''
"Chanyeollie ရဲ႕ အစီအစဥ္ ''
"ဘာလဲ? သူမ်ားအတြဲ ၾကည္ႏူးေနတာကို ထိုင္ၾကည့္မလို႔လား? "
လူႏွစ္ေယာက္ လမ္းခြဲလိုက္တဲ့အခါမွာ လူတိုင္းက ထားသြားတဲ့သူကို အျပစ္တင္ၾကတယ္... ဒါေပမယ့္ က်န္ခဲ့တဲ့သူထက္ ထားသြားရတဲ့သူက ပိုနာက်င္ရၿပီး ျပန္ထဖို႔မလြယ္ကူဘူး... က်န္ခဲ့တဲ့သူက သူ႔ကိုထားခဲ့ေလျခင္းဆိုၿပီး အျပစ္တင္ရင္း ျပန္ထႏိုင္ေပမယ့္ ထားသြားရတဲ့သူက ဘယ္သူ႔ကို အျပစ္တင္ရမလဲ? တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ငါကပဲထားခဲ့ေပမယ့္ ငါပဲ လဲက်ရာက ျပန္မထႏိုင္ေသးဘူးထင္ပါရဲ႕...
"သူျပံဳးတာေလး ျမင္ခ်င္လို႔ေလ... သူ႔အျပံဳးေတြမျမင္ရတာ ၄လေလာက္႐ွိၿပီ... ''
Manager hyung က ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း သက္ျပင္းေတြခ်ေနသည္...
"မင္းဒီလိုပဲ ထိုင္ေဆြးေနေတာ့မွာလား? တကယ္ဆို ထားခဲ့တာက မင္းေနာ္ "
"Chanyeollie က ကြၽန္ေတာ္ထင္ထားတာထက္ကို ပိုသန္မာတယ္... ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေပ်ာ့ညံ့ပါတယ္... မနည္းကို အလုပ္ထဲႏွစ္ေနရတယ္... ''
YOU ARE READING
Out Of The Bromance
Fanfiction[Zawgyi × Unicode version] ငါတို႔ၾကားထဲမွာ ကာထားတာ နံရံမဟုတ္ပါဘူး... တံခါးတစ္ခ်ပ္ပါ... မင္းအခ်ိန္မေရြးထြက္လာခဲ့ပါ... ငါေစာင့္ေနမယ္... ညီအစ္ကိုဆိုတဲ့ ပတ္သတ္မႈရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာေပါ့...
