Yıldızlar Kampı

1 - Yeni okul

MEDYA - Taylor Collins

Mp3 - Neffex - Rumors

******

"Herşeyin tamam mı tatlım? Bak, ilk günden bir aksilik çıksın istemiyorum. Anlaşıldı mı?"

Annemin sözlerine kulak asmadan araçtan direk iniş yaptım. Pencereden başını uzatıp uyarılarına devam etmesi ise ne ironiydi ama?

"İşim erken bitecek. O yüzden okul çıkışında seni ben alacağım. Beni duydun mu? Hey, kime diyorum? Beni duyduğunu biliyorum Taylor! Burası önceki okuluna benzemez, haberin olsun. Ona göre ayağını denk alsan iyi olur evlat."

Derin bir soluk çekerek, "Tamam anne!" dedim soluğumu geri verirken.

Bazen bu kadın çok sinir bozucu olabiliyordu. İlk okul çağını çoktan geçmiş bir yetişkin olarak bana ne yapıp ne yapmayacağımı söyleyemezdi. Çünkü sorumluluklarımın farkındaydım ve herşeyi artık bilecek yaştaydım.

Okul çantamın askısına daha da asılarak 'yeni okuluma' doğru ilerlemeye başladım usulca. Şuan, annemin arkamdan bana baktığını ve benim asla akılanmayacağımı falan düşünüyor olduğunu tahmin edebiliyordum, haklıydı da.

Kim bir insana ceza olsun diye okul değiştirtebilirdi ki? Güzel sanatlar lisesi cezadan çok ödül gibi birşeydi benim için.

Tabi, eski okuldaki şikayetleri de göz önünde bulundurursak annemin okul müdürüne benim hakkımda etmiş bulunduğu bu teklifi kabul etmesini gayet normal karşılamalıydım sanırım. Kelle frangayı az bezdirmemiştim hani.

Kelle franga, eski okul müdürüne benim takmış olduğum bir isimdi. Tabi bunda kellik sorununun var olmasıyla bize köleymişiz gibi davranmasının büyük bir payı vardı ve bence bu adı almayı büyük bir başarıyla hak etmişti doğrusu. Dediğim gibi, buraya geliş sebeplerimden biri eski okulumdaki şikayetlerdendi. Iyi ki de kurtulmuştum o cehennemsi kodesten!

Daldığım derin düşüncelerimden beni hızla çekip çıkaran bana çarpan bir bedenin olmasıydı. Ne kadar ayakta durmaya gayret etsemde sonuç benim için hüsrandı. Dengemi sağlayamamış yerle birleşmiştim âdeta. Kafamı düştüğüm yerden kaldırarak bana çarpan çocuğa,

"Hey, dikkat et biraz seni şapşal!" diye seslendim fakat o buna aldırış etmeden alayla gülerek koşmaya devam etti.

Okul bahçesinden hızla uzaklaşırken ardından küfür etmekle yetinebildim sadece.

Bir zaman sonra etrafıma baktığımdaysa bir grup öğrencinin bana bakıp birbiriyle gülüşerek fısıldaştıklarını gördüm. Saçlarını kızıla boyatmış birini hiç mi görmediler sanki!

Ne dediklerini az çok duyabiliyordum. Kimisi saç rengimle alay ederken kimileri ise bana bir uzaylıymışım gibi bakmakla yetiniyordu. Derse yetişme çabasında olanların ise hiç umrunda bile değildim. Yanımdan geçerek hızlı adımlarla okula doğru ilerliyorlardı.

Geldiğim yerde de bu gibi durumlarla karşılaşabiliyordum ne yazık ki ama kimin ne dediği zerre kadar umrumda olmamıştı bugüne kadar, olmayacaktı da. Bu benim seçimimdi ve kimsenin buna karşıma gibi bir lüksü yoktu. Görünen o ki burda da değişen hiç bir şey olmayacaktı. Ne güzel ama! Burda da yabancılık çekmeyeceğim gibi görünüyordu...

Yerden destek alarak üzerime çeki düzen verip yoluma kaldığım yerden devam ettim.

Kafamı silkip ilk adımımı attığım okul koridoruna doğru bir göz gezdirince içimdeki duyguya hayret ettim. Ne garip bir duygu? Hiç bir şey hissetmiyordum. İçimde bana dair hiç bir his yoktu. Ne heyecan, ne de stres! Sizce de bu ilk günden garip değil miydi?

Mavi dolaplarla çevrili duvarlar beyaz renktedi. Yerler ise gri parke seçimindeydi. Gündüz olmasına rağmen tavanlarda etrafı aydınlatmakta olan loş floresanlar vardı ve bu da koridora ayrı bir hava katıyordu. Bu ferah hava içinde ilerlerken duyduğum bir kız sesiyle ile durmak zorunda kaldım.

"Hey, yeni! Dursana biraz."

Bu da kimdi şimdi böyle?

----------------------

Kısa olduğunun farkındayım ama bu tanıtım ile giriş gibi bir şey. Ondan burada kesmek istedim.

Yeni başladığım bu hikayede sizi de yanımda görmekten mutluluk duyuyorum. Desteklerinizi esirgemezsiniz öyle değil mi?

NOT : 5 yorum ve vote karşılığında yeni bölüm en kısa zamanda sizlerle olacak.