Yıldızlar Kampı

5 - Zorba

Medya : Taylor Collins 😍 (yine kızıl hayal edin.)

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Mp3 - Omri - Save me

* * * * * * * * * * * * * * * * *

Stella : " Şu parça nasıl çocuklar? The fray'dan heartles. "

Jason : "Bilemiyorum. Bu biraz şey değil mi, yani slow. Daha hareketli ve mümkünse fazla hüzün içermeyen birşeyler olsun bence. "

Çocuklarla yaklaşık 2 ders boyunca yarışmada hangi şarkıyı çalmamız gerektiğini tartışıyorduk ve bir türlü bir sonuca varamıyorduk. Nedeniyse seçilen şarkıların çok fazla hareketsiz olmasıydı ve bu da yarışmada herkesin sıkılmasına neden olurdu ki amacımız kesinlikle bu değildi.

Stella : "Pekala, elimdeki listeye bakıyorum. Evet, peki şuna ne dersiniz? Alan Walker - faded. "

Wendy : "Bak bu olabilir. "

Luke : "Evet, kesinlikle bu uygun gibi."

Stella: "Çaylak? Senin düşüncen nedir? "

Sorusu üzerine kafamı eğmiş olduğum telefondan kaldırarak,

" Omri - Save me nasıl? " diye bir öneride bulundum dinlemekte olduğum müziğin ismini söyleyerek.

Stella bakışlarını elindeki listeden kaldırarak bana döndürdü. Yüzündeki duygu karmakarışık bir hal alırken,

"Çocuklar, söyleyeceğimiz şarkı sanırım belli oldu! Taylor, sen kesinlikle harikasın!" diyerek bizim gruba döndüğünde yüzümde yamuk bir sırıtış belirdi.

Stella'nın " Hadi millet, herkes yerlerine! " demesiyle tüm grup ayaklanarak kendi yerlerini geçti. Bende kendi yerimi aldığım sırada Stella durup tekrar bize dönmek zorunda kaldı.

"Hmm Taylor? Sesin nasıl?"

"İyi. Sorduğun için teşekkürler."

Anlamayan bakışlarla bizimkilere dönüp omuz silktiğimde, "Onu sormuyorum seni şapşal! Solist olarak bir yeteneğin var mı demek istedim." diyerek göz devirdi.

Söylediği şeyle yüzümü buruşturarak af diledim ve sözlerime,

" En son ortaokul korosunda görevliydim. Bunun pek bir yararı olur mu bilemiyorum." diyerek devam ettim utançla.

"İyi, deneyip göreceğiz. Buraya gel. "

"Ben mi?"

"Evet, sen! Şuan konuştuğum başka biri mi var karşımda? "

Gülümseyerek kendi yerini işaret etmesinin ardından sessiz adımlarla ona doğru ilerledim ve bana doğru uzatmış olduğu mikrofonu isteksiz bir şekilde elime aldım.

" Başla! " demesiyle çalan enstrüman sesleri odada yankılanmaya başlarken sıranın bana gelmesiyle şarkıya hızlı bir giriş yapmış bulundum.

Her söze kendi duygularımla eşlik edişim şaşkınlıkla birbirine bakan bir adet black child yaratırken bunu seslendiremeyeceğimi anlayıp müziğin sözlerini yarıda kesmek zorunda kaldım ve sözlerime, "Üzgünüm çocuklar ama ben bu iş için uygun olduğumu hiç sanmıyorum. Benden bu kadar. " diye devam edip geri yerime geçtim.

Mark : "Tanrım! Sendeki ses bende olsa ohoo. Bunu kesinlikle sen seslendirmelisin dostum! "

Wendy : " Mark haklı. Bu kesinlikle senin şarkın olmalı."