Yıldızlar Kampı

18 - Parti

Medya : Stella'nın Taylor'u süpriz için götürdüğü yer

Mp3 - 2 Chaiz - Used

- o O o -

10 DK SONRA ...

"Nereye gidiyoruz peki? "

"Dedim ya süpriz diye! Az daha sabret! "

" Olanaksız çünkü kendimi kaçırılıyormuş gibi hissediyorum. Bu kadar gizemli olmak zorunda mısın acaba? "

"Evet seni kaçırıyorum! Öncelikle senin ırzına geçip bedenini bir güzel parçalara ayıracağım. Ondan sonra ise tüm cesedini aç köpeklere yem ederek seni yok etmeyi düşünüyorum. Nasıl plan sence? Güzel değil mi? " diye alayla gülen Stella ile ona baygın bir bakış atıp " Sahi, bu kadar komik olduğunu hiç bilmiyordum Stella!" deyiverdim alayına karşılık göz devirip ve mızmızca konuşmama devam ettim.

"Ya meraktan öldüreceksin ama. Bari bir ipucu ver!"

"Gidince göreceksin zaten. Hem artık kapar mısın şu çeneni! Sorularınla çok can sıkmaya başladın!"

Çatık kaşlarıyla yüzü bana dönünce "Peki tamam. Sustum." diye mırıldanarak dudaklarıma fermuar çekip önüme geri dönüverdim. Sinirlenince gerçekten çok hırçın biri olabiliyordu. Şu acınası halimle hiç çekemeyecektim onu doğrusu.

"Güzel!"

Yaklaşık bir onbeş dakikanın sonunda etrafı ormanlar ile çevrili ve önünde bir adet devasa havuzu olan bir eve - pardon düzeltiyorum.- villaya gelmiş bulunuyorduk. Ben etrafı hayranlıkla incelerken dilimden, "Waow, burası gerçekten harikaymış! Peki kime ait burası? " diye bir soru cümlesi dökülüverdi.

" Orasını sen boşver. Hadi gel benimle! "

Kolumu tutarak beni çekiştiren Stella'ya karşı hiç direniş göstermeden sessizce beni peşinden sürüklemesine izin verdim.

Demir parmaklı kapıyı es geçip bahçeye doğru hızlıca bir giriş yaptığımızda hayranlığım gittikçe artmaya başladı. Evet, şu tv filmlerinde gördüğüm villalar haricinde hayatımda ilk kez bir villa gördüğüm doğruydu! Ne var yani bunda?

"Şuradan." diyerek beni yönlendirmesiyle bahçeden ayrılıp koca villanın içine hız kesmeden çabucak giriş yapmış olduk.

" Şimdi kapat gözlerini! "

"Neden gözlerimi kapatıyormuşum ki? Görmememiz gereken bir şeye mi şahit olduk yoksa? "

" Sana kapat şu gözlerini dedim! Soru sormasana artık!"

Sondaki a'ları uzatarak, "Pekala." dedim ve bana verilen emre itaat ederek sıkıca gözlerimi kapattım.

"Aç diyene kadar da sakın gözlerimi açayım deme seni şapşal! Beni anladın mı? "

" Tamam ya açmıyorum işte! Hadi ne yapacaksan yap çabuk! "

Birkaç saniye gözü kapalı bir şekilde öylece durdum. Havadaki sessizlik gittikçe uzarken, " Ya Stella, daha ne kadar sürecek bu? " diye mızmızlanmaya, sıkıntıyla soluk alıp vermeye başladım.

"Evet, işte oldu! Şimdi açabilirsin! " sesiyle yavaşça gözlerimi araladığımda hep bir ağızdan, "Süpriz!" diyen bir adet Black Child dostlarımla karşılaşmayı beklemiyordum desem yalan olurdu. Onlarla buluşacağımızdan daha önceden haberim vardı ama bu şekilde buluşacağımızı hiç tahmin etmemiştim doğrusu. Her birinin ellerinde renkli koca balonlar ve ışıltılı süslemeler vardı. Peki ama neden ellerinde bu gibi şeyler vardı?