Yıldızlar Kampı

3 -ailevi nedenler

MEDYA; Diğer grubun lideri olan Damien stone

**********

Black child grubunun çalıştığı şarkı :
TAYLOR SWİFT - YOU BELONG WİTH ME

***********

Stella - "Evet, başlıyoruz çocuklar. Hazır mısınız?"

Önümde duran nota akorlarını aklıma kazırcasına tekrar gözden geçirdim. Bu kaçıncı çalıştığımızdı hiç bir fikrim yoktu. Takılıp durduğumdan ilerleyemiyorduk bir türlü. Halbuki gitar çalmada iyidim. Sanırım gerginliğimden kaynaklanıyordu, bilemiyordum.

"Taylor, bunu yapabilirsin." sesiyle bakışlarımı koltuğunda dikleşip benden sonuç bekleyen bayan Milles'e döndürdüm.

"Pekala, sanırım bu sefer hazırım."

Derin bir nefes eşliğinde grupça tekrar şarkıya hızlı bir giriş yaptık. Enstrüman sesleri boş olan müzik odasını adeta inletirken Stella mikrofonu eline alarak şarkıya başlamış oldu.

Taylor Swift' in you belong with me adlı şarkısını seslendirirken kahretsin ki yine bir süre sonra takılmış, şarkının bölünmesine neden olmuştum. Sinirle gitarı bir kenara atarak bir küfür mırıldanıp kapıya doğru ilerledim.

" Evlat nereye gittiğini sanıyorsun?"

Kapıyı araladığım sırada duymuş olduğum sesle,

"Biraz hava almak istiyorum, izninizle!" diyerek Bayan milles' e rağmen kapıyı ardımdan sertçe kapattım ve okul koridorunda amaçsızca ilerlemeye koyuldum.

Kafam ailem yüzünden fazlasıyla allak bullaktı zaten. Sabahtan beri ne yaparsam yapayım, neyle uğraşırsam uğraşayım bir türlü bu düşüncelerden kendimi uzaklaştıramıyordum ne yazık ki.

Kafamın karışık olmasının bir diğer nedeniyse ebeveynlerimin birbirinden ayrılma kararı almış olmalarıydı ve sonuç olaraksa derslerime tam anlamıyla konsantrasyonumu verememekle kalıyordum. Zaten diğer okuldan alınmamın bir diğer sebeplerinden biride buydu.

Annem, ona yakın olmam için okulumun kendi yakınında olmasını istiyordu. Bu yüzden de kaydımı benden fikir almaksızın bu okula almıştı. Müdüre ettiği teklifse bu işin bahanesiydi aslında bakacak olursak. Müdür de dünden razı olmasa bırakmazdı peşimi ya hadi neyse.

Babam ise bu işe kayıtsız kalmış, nedense hiç bir şekilde tepki vermemişti. Bunu anlamasam da babama bir yandan hak veriyordum.

İşleriyle uğraşması gerektiği yerde neden beni kendi sorumluluğu altına alarak bir yük daha edinsindi ki? Hem o, kariyer adamıydı. Babalık ona göre bir iş değildi.

İşte bu yüzden babamdan nefret ediyordum, bana karşı babalık görevini yerine getiremediği için.

Aramız o kadar mesafeliydi ki tıpkı bizim şu amerika dizilerinde olduğu gibi ona çoğunlukla ismiyle hitap eder olmuştum şu son zamanlar. Aslında bakacak olursak ayrılma kararı almış olmalarına bir yandan da seviniyordum. Artık her uyandığımda güne onun yüzünü görerek başlamayacaktım ya da kahvaltı ederken herhangi bir neden yüzünden tartışmayacaktık...